फुलराणी - हिरवे हिरवेगार गालिचे - ह...

हिरवे हिरवेगार गालिचे - हरित तृणाच्या मखमालीचे;
त्या सुंदर मखमालीवरतीं - फुलराणी ही खेळत होती.
गोड निळ्या वातावरणांत - अव्याज - मनें होती डोलत;
प्रणयचंचला त्या भ्रूलीला  - अवगत नव्हत्या कुमारिकेला.
आईच्या मांडीवर बसुनी - झोंके घ्यावे, गावीं गाणीं;
याहुनि ठावें काय तियेला - साध्या भोळ्या फुलराणीला ?

पुरा विनोदी संध्यावात - डोलडोलवी हिरवें शेत;
तोच एकदां हांसत आला - चुंबून म्हणे फुलराणीला :-
“छानी माझी सोनुकली ती  - कुणाकडे ग पाहत होती ?
कोण बरें त्या संध्येंतून - हळुंच पाहतें डोकावून ?
तो रविकर का गोजिरवाणा - आवडला अमुच्या राणींना ?”
लाजलाजली या वचनांनीं - साधी भोळी ती फुलराणी !

आंदोलीं संध्येच्या बसुनी - झोंकें झोंके घेते रजनी;
त्या रजनीचे नेत्र विलोल - नभीं चमकती ते ग्रहगोल !
जादूटोणा त्यांनीं केला - चैन पडेना फुलराणीला;
निजलीं शेतें, निजलें रान, - निजले प्राणी थोर लहान.
अजून जागी फुलराणी ही - आज कशी ताळ्यावर नाहीं ?
लागेना डोळ्याशीं डोळा - काय जाहलें फुलराणीला ?

या कुंजांतुन त्या कुंजांतुन - इवल्याशा या दिवटया लावुन,
मध्यरात्रिच्या निवांत समयीं - खेळखेळते वनदेवी ही.
त्या देवीला ओंव्या सुंदर - निर्झर गातो; त्या तालावर -
झुलुनि राहिलें सगळें रान - स्वप्नसंगमीं दंग होऊन !
प्रणयचिंतनीं विलीनवृत्ति - कुमारिका ही डोलत होती;
डुलतां डुलतां गुंग होऊनी - स्वप्नें पाही मग फुलराणी -
“कुणी कुणाला आकाशांत - प्रणयगायनें हेतें गात;
हळुंच मागुनी आलें कोण - कुणी कुणा दे चुंबनदान !”
प्रणयखेळ हे पाहुनि चित्तीं  - विरहार्ता फुलराणी होती;
तों व्योमींच्या प्रेमदेवता - वार्‍यावरतीं फिरतां फिरतां -
हळूंच आल्या उतरुन खालीं - फुलराणीसह करण्या केली.
परस्परांना स्वुणवुनि नयनीं - त्या वदल्या ही अमुची राणी !

स्वर्भूमीचा जुळवित हात - नाचनाचतो प्रभातवात;
खेळुनि दमल्या त्या ग्रहमाला - हळुंहळुं लागति लपावयाला
आकाशींची गभीर शांती - मंदमंद ये अवनीवरतीं;
विरूं लागलें संजयजाल, - संपत ये विरहाचा काल.
शुभ्र धुक्याचें वस्त्र लेवुनी - हर्षनिर्भंरा नटली अवनी;
स्वप्नसंगमीं रंगत होती - तरीहि अजुनी फुलराणी ती !

तेजोमय नव मंडप केला, - लख्ख पांढरा दहा दिशांला,
जिकडे तिकडे उधळित मोतीं - दिव्य वर्‍हाडी गगनीं येती;
लाल सुवर्णी झगे घालुनी - हांसतहांसत आले कोणी;
कुणी बांधिला गुलाबि फेटा - झकमकणारा सुंदर मोठा !
आकाशीं चंडोल चालला - हा वाङमनिश्चय करावयाला;
हें थाटाचें लग्न कुणाचें - साध्या भोळ्या फुलराणीचें !

गाउं लागले मंगलपाठ, - सृष्टीचे गाणारे भाट,
वाजवि सनई मारुतराणा - कोकिळ घे तानावर ताना !
नाचुं लागले भारद्वाज, - वाजविती निर्झर पखवाज,
नवरदेव सोनेरी रविकर - नवरी ही फुलराणी सुंदर’
लग्न लागतें ! सावध सारे ! - सावध पक्षी ! सावध वारे !
दंवमय हा अंत:पट फिटला - भेटे रविकर फुलराणीला !
वधूवरांना दिव्य रवांनीं, - कुणीं गाइलीं मंगल गाणीं;
त्यांत कुणीसें गुंफित होतें - परस्परांचें प्रेम ! अहा तें !
आणिक तेथिल वनदेवीही - दिव्य आपुल्या उच्छवासांहीं
लिहीत होत्या वातावरणीं - फुलराणीची गोड कहाणी !
गुंगतगुंगत कवि त्या ठायीं - स्फूर्तीसह विहराया जाई;
त्यानें तर अभिषेकच केला - नवगीतांनीं फुलराणीला ?