मराठी वाक्संप्रदाय - वाक्यप्रचार

जिव्हा कटो पण वचन (न) तुटो   जिव्हा करी चहाडी आणि पायीं पडे बिडी   जिव्हा ठेवावी स्‍वाधीन, तरी देहा न बंधन   जिव्हार   जिव्हाळी   जिव्हा वांकडी पडणें   जिव्हा विटाळणें   जिव्हा सर्वांच्या, नाहींत एक प्रकारच्या   जिव्हा हातीं धरणें   जिव्हेचा जड   जिव्हेला आढाओढा असणें   जिस   जिसका   जिसका चून, उसका पून   जिसका राम धनी, उसको क्‍या कमी   जिसकी गोदमें बेठे, उसकी दाढी खिसोटे   जिसकी जावे, ओही चोर कहावे   जिसकी तेग, उसकी देग   जिसकी लाठी, उसकी भेंस   जिसको न दे मौला, उसको दे सुजाउद्दौला   जिस तन लागे, वही जाने   जिस बरतनमें खाना, उसमें छेद करना   जिस मुखसे पान खावे, तिस मुखसे कोईल न चाबे   जिस शहरमें फूल वेंचे, वहा धूल न उडाव   जी कहीं लागत नही, जब दिल कही लग जाय   जी कोमलांगी असेल तिला प्रशस्‍त मुद्रा   जी खोड बाळा, ती जन्मकाळा   जी खोड लागली बाळा, ती न सुटे जन्मकाळा   जी जी   जीत   जीत ना मेली, हरळीची मुळी   जीत हाडांला खिळणें   जीति मखी नही निगली जाती   जीन   जीन घाली दोहों घोड्यावर, एक थकतां दुसरा तयार   जी प्रथा पडली ती अंगी जडली   जीब नात्तिल्‍लो केप्याक कीरु करता   जीब नाथिल्‍लो भेर्‍याक कीर करता   जी बाळंत झाली, ती पोंसूक भियेना   जीभ   जीभ आस म्‍हणु नाकाक लाव नये   जीभ खाई, पडजीभ वाट पाही   जीभ चहाटळ, आणिते रोगाची वावटळ   जीभ चावणें   जीभ चावलीशी करून बोलणें   जीभ चुरचुर करणें   जीभ चुरचुर बोलणें   जीभ चोखारी, नशीब भिकारी   जीभ जड असणें   जीभ जड होणें   जीभ झडणें   जीभ नरकात घालणें   जीभ निसरडी   जीभ पाघळणें   जीभ बधिर होणें   जीभ बाटविणें   जीभ मोकळी सोडणें   जीभ मोडणें   जीभ लवलव करणें   जीभ लांब करणें   जीभ लांब करून बोलणें   जीभ लांब होणें   जीभ लालचावणें   जीभ वळवळणें   जीभ विटाळणें   जीभ शिंदळ   जीभ शिंदळ, खांद्यावर कुदळ, कोठें जाती? म्‍हणे पोर पुरावयाला   जीभ सोकणें   जीभ सोकावणें   जीभ हाती धरणें   जीभ हासडून प्राण देणें   जीर्ण   जील   जीव   जीव अरडींदरडीं घालणें   जीव अरडींदरडीं पडणें   जीव अरडींदरडीं पाडणें   जीव अर्धा करणें   जीव अर्धा होणें   जीव आंबणें   जीव आटणें   जीव आडकणें   जीव उडणें   जीव ओढणें   जीव कंयगटीस येणें   जीव काढून ठेविणें   जीव कालवणें   जीव की प्राण   जीव कोंडाळणें   जीव कोरडा पडणें   जीव कोरडा होणें   जीव खरडून बोलणें   जीव खरडून सुकणें   जीव खाऊन काम करणें   जीव खाणें   जीव खालवर होणें   जीव खालीं पडणें   जीव खाली पडणें   (जीव) खालीवर होणें   जीव गोळा होणें   जीव घेऊन पळणें   जीव घेऊन राहाणें   जीव घेणें   जीव जाईना म्‍हणून हातपाय खोडतो   जीव जाईना म्‍हणून हातपाय खोडावे   जीव जाळणें   जीव जावो पण जिलबी खावो   जीव टांगणीस लागणें   जीव टांगणें   जीव टाकणें   जीव टाकून पळणें   जीव ठिकाणी नसणें   जीव डहळणें   जीव तुटणें   जीव तोडणें   जीवतोड लेखणी, त्‍याची गांवगाडे वाचणी   जीव तोडून करणें   जीव तोडून वागणें   जीव तोडून सांगणें   जीव थारीं   जीव थारीं असणें   जीव थोडा थोडा होणें   जीव देणें   जीव द्यावा त्‍यापेक्षां जितरब गेलें तरि उत्तम   जीव धडधड करणें   जीव धरणें   जीव धुकुटपुकुड करणें   जीवन   जीवन यात्रेच्या शर्यती, जिंकणाराच्या करामती   जीवन हें ईश्र्वरी देणें, मरण हे घेणें   जीवपंचमूल   जीव पछाडणें   जीव पडणें   जीव पाखडणें   जीव पोळणें   जीव प्यारा असणें   जीव फुटणें   जीव बसणें   जीव भांडयांत पडणें   जीव भांड्यांत पडणें   जीव मट्‌यास येणें   जीव मरणाच्या चेष्‍टा, करतांना पावे अपेष्‍टा   जीव मळकणें   जीव मारणें   जीव मुठींत धरणें   जीव मोठा करणें   जीव येणें   जीव रखमेस (रकमेस) येणें   जीव राखणें   जीव लावणें   जीव वचूना हातपाय घॉडायता   जीव वचूना हातपाय बडैता   जीव सुकणें   जीव सुचिंत नसणें   जीव सोडणें   जी वस्‍तु उपयोगी, ती चांगली वाटते   जीवावरचे आधण उतरणें   जीवा वारा पिणें   जीविं आइलें केशिं गेलें   जीविं आईलें केशिं गेलें   जीवित   जीवु गोडु की गोड गोड   जीवो जीवस्‍य घातकः।   जीवो जीवस्‍य जीवनम्‌।   जी संवय बाळा, ती जन्मकाळा   जीस बहु वर्षे कष्‍ट, ती पत तत्‍क्षणीं नष्‍ट   जी स्‍त्री मूळची वाईट, जपून न होय नीट   जुतें   जुते पैजार होणें   जुना   जुनाट   जुना मित्र आला घरीं, थाटाची श्रीखंडपुरी   जुना स्‍वयंपाकी आळशी, नवा कामकरी शरमेशी   जुनें तें जुनें, म्‍हणून सोनें   जुनें ते सोनें व नवें ते रत्‍नाचें लेणें   जुनें मोडूं नये, नवें करूं नये   जुनें सोडूं नये, नवें धरूं नये   जुनें हाड तें जुनेंच   जुने गेले, नवे आले   जुने डोळे आणि नवे चाळे   जुने डोळे आणि नवे तमाशे   जुने हिशोब काढणें, नवे तंटे उपस्‍थित करणें   जुन्नर   जुन्या काळाची रहाटी, चालू कालीं न मानिती   जुन्या किनखाबाच्या गादीला ठिगळ्‍यांची गरदी   जुन्या माणसाचें लोणचें घालून ठेवीत असावें   जुन्या मित्रासवें, क्रियानष्‍ट न व्हावें   जुन्याला लाथा आणि नव्याच्या चरणीं माथा   जुन्याला शिव्या आणि नवीनाच्या ओंव्या   जुरत   जुलमाचा रामराम   जुलूम   जुलूम करतां लोकांवर, बदला येतो माघारें   जुलूम चालतो तेथें शहाण्याचा वेडा होतो   जुलूम पण गोड   जुलूम पादशाही   जुलूम बाजार   जुळा   जुवा   जुवाबाजीं लोभाचें फळ, निराशेचें मूळ   जुवाबाजी रुपणीची पुळण, तेव्हांच गर्क करी मन   जें आपल्‍या मनीं, पावली आईभवानी   जें इच्छी परां, तें येई घरां   जें कपाळांत तें भोगावें   जें चकाकतें तें सर्व सोने नसतें   जें जगाला नेटकें, तें स्‍वीकारावें कौतुकें   जें झालेंची नाहीं, तयाची वार्ता पुससि काई।।   जें दिसे, तें नासे   जें देखिलें डोळां, तोच खरा निर्वाळा   जें देखिले नाही रवीं, तें देखिलें कवीं   जें न कळे जेरबंदी, ते कळे संबंधी   जें न देखे रवि, तें देखे कवि   जें न निघे संबंधीं तें निघे जेरबंदीं   जें न निघे संबंधी, ते निघे जेरबंदी   जें नाहीं येत देतां, तें ना म्‍हणतां नसे चिंता   जें पिंडीं तें ब्रह्मांडीं   (जें)पिंडी तें ब्रह्मांडीं   जें पेराल तें पिकेल, जें लावाल तें फोफावेल   जें पोटीं, तें होटीं   जें फार भुंकतें, तें चावरें नसतें   जें फूल माळना, तें फूल हुंगना   जें मनाचें समाधान, तेंच रत्‍नाचें निधान   जेंवक आसल्‍यार सोयरे खूब   जेंवक नाशिल्‍ल्‍याक उश्ट्‌या आळशीक?   जें सकाळीं करतां येईल तें संध्याकाळपर्यंत लांबवूं नका   जें सदाचरणास वांकडें, तें समाधानास वांकडें   जें सुख कार्यारंभीं, तेंच सुख उद्योगीं   जें होणार चुकेचि ना विधिबळें, बेटा रडो ना रडो।।   जें होय सहजानें, तें न करी जुलुमानें   जे आरंभ शूर, तां गेलें ना मजल दूर   जेऊं न घाली माता। भिक्षा मागों नेदि पिता।   जे कां रंजले गांजले। त्‍यासी म्‍हणे जो आपुले।।   जे काई पण थाय, ते सारानेज वास्‍ते   जे खाय ते सवाद जाणे   जे गुण बापाचे, ते गुण पोराचे   जे गुण बाळे, ते गुण लेंकुरवाळे   जे जाती देवा, ते सगळे नव्हेत बोवा   जे जाय जावा, ते पाछा नहि आवा   जे जे अपघात होतात ते टाळतां येत नाहीत   जे ज्ञानीयाचें ज्ञानः तें लोकांचें अज्ञानः   जेठून धरणें   जेठून बांधणें   जेणें   जेथले   जेथ शीतेंः तेथ भूतेंः   जेथे   जेथें अजमत तेथें करामत   जेथें अडचणी पडती, तेथे चतुराई धीर देती   जेथें अति प्रीति चालती, तेथे फार दोष असती   जेथें अत्तराचे दिवे लागले, तेथें झालें वाटोळें   जेथें आपलें धन, तेथे आपलें मन   जेथें आशा नाहीं, तेथें यत्‍न व्यर्थ   जेथें ईश्र्वर राहे, तेथें सर्व आहे   जेथें उत्तम मध सांपडतो, तेथे उत्तम लोंकर सांपडते   जेथें उदासिन वृत्ति, तेथे देवाची वसती   जेथें कायदे फार, तेथें दोष अनिवार   जेथें काही नाही, तेथे मिळत नाहीं   जेथें क्रोधाची चढती, तेथें बुद्धीची पडती   जेथें खातो, तेथेंच हगतो   जेथें खीर खाल्‍ली, तेथें राख खावी काय?   जेथें खीर खाल्‍ली तेथे राख खावी काय   जेथें गांव तेथें महारवाडा   जेथें गांव तेथें म्‍हारवाडा   जेथें गाय व्याली, तेथेंच खूर खांडावे   जेथें गुण्यागोविंदाचे काम, तेथें वस्‍ती करी प्रेम   जेथें जमल्‍या दोघी, तेथे झाली उघीदुघी   जेथें जमात, तेथें करामत   जेथें जाय दुःखी, तेथे न होय सुखी   जेथें जावें, तेथें डोईवर दिवस   जेथें जावें तेथें नांगरास पाळ   जेथें जावें तेथें पाऊलभर पाणी   जेथें जेथें धूर तेथें तेथें अग्नि असतोच   जेथें दगड तेथें धगड   जेथें दांत आहेत तेथे चणे नाहीत व जेथे चणे आहेत तेथें दांत नाहींत   जेथें दुर्गुण वसतो, तेथे सूडहि असतो   जेथें दृष्‍टि, तेथें वृष्‍टि   जेथें द्वेषभाव तेथे थोरपणा नसतो   जेथें धनिकाचा सत्‍कार, तेथें सुजनाचा थोडा आदर   जेथें धर्म, तेथे जय   जेथें धान्याचा अभाव, तेथे खाणाराचा प्रभाव व जेथें धान्याचा भाव, तेथे खाणारांचा अभाव   जेथें नख नको, तेथें कुर्‍हाड (लावणें) कशाला   जेथें नखानें काम होतें तेथे कुर्‍हाड कशाला   जेथें नखानें काम होतें तेथे कुर्‍हाड (कशास) येते?   (जेथें) नगार्‍याची घाई, तेथे टिमकीचें काई   जेथें नाहीं दाणा, तेथें लेंकरांचा भरणा   जेथें नाहीं वस्‍ती, तेथे घुबड घाली मस्‍ती   जेथें पाऊल टाकण्याला देवदूत भितात, तेथें संचार करण्याला मूर्खाला काहीच वाटत नाहीं   जेथें पाय टाकण्याला देवदूत भितात, तेथे सैतानाचे दूत बेलाशक आंत घुसतात   जेथें पाया नाहीं खोल, तेथें उंच बांधणी फोल   जेथें प्रतिष्‍ठा मिळवावी, तेथे अप्रतिष्‍ठा न करून घ्‍यावी   जेथें प्रीति, तेथें भीति   जेथें प्रीति थोडी, तेथे बहुत खोडी   जेथें फार खाणें, तेथें फार दुखणें   जेथें फार देती, तेथें फार इच्छिती   जेथें फुलें विकलीं तेथें कां गोंवर्‍या विकायच्या   जेथें फुलें वेंचली तेथें शेण्या वेंचण्याची वेळ येणें   जेथें बसे जांभूळवाही, तेथें तन उठूं न पाही   जेथें बाव, तेथें तान्हेल्‍यांची धांव   जेथें बुद्धि, तेथें शांति   जेथें भरला (भरे) डेरा, ताचे गांव बरा   जेथें भाव, तेथें देव   जेथें मनुष्‍य तेथें द्रव्य, द्रव्य तेथें लक्ष्मी, लक्ष्मी तेथें परमानंद   जेथें मिळत नाहीं, तेथें मागून फळ नाहीं   जेथें मुडदे, तेथें गिधाडें   जेथें मुत्‍सद्दीपणा हरतो, तेथें सेनापतीचें कार्य सुरू होतें   जेथें यश तेथें द्रव्यास काय तोटा   जेथें रत्‍नें वेंचलीं तेथें गोवर्‍या वेंचणें   जेथें राजाचा शिक्‍का, तेथें नाहीं धरमधक्‍का   जेथें राज्‍यकारभार, तेथें दरबार   जेथें लक्ष्मीचा वास, तेथे मित्रांचा प्रवेश   जेथें लढाई चालती, तेथें कायदे बंद होती   जेथें वाढे ताठा, तेथे उभा सोटा   जेथें विश्र्वास, तेथें करावा वास   जेथें विष असतें तेथेंच त्‍याचा उतारा सांपडतो   जेथें व्याप, तेथें संताप   जेथें शब्‍दांचा सुकाळ, तेथें बुद्धीचा दुकाळ   जेथें शब्‍दांचा सुकाळ, तेथें बुद्धीचा दुष्‍काळ   जेथें संतोष तेथें समाधान   जेथें संशय वचका, तेथें दोष पका   जेथें स्‍वेच्छेनें आहे स्‍वारी, तेथे पाऊल हलक्‍या परी   जेथे अजमत, तेथे करामत   जेथे अधिक ज्ञान तेथें धर्म कमी   जेथे आपलें मन रमते तेंच सुंदर   जेथे केरसुणी फिरे, तेथें लक्ष्मी ठरे   जेथे गाय तेथे वासरूं   जेथे गुण तेथें आदर   जेथे जावें, तेथें नांगरास फाळ   जेथे दृष्‍टि, तेथें सृष्‍टि   जेथे नगार्‍याची घाई, तेथे टिमकी तुझें काई   जेथे पापाचा संभव, तेथे पुण्याचा अभाव   जेथे फार पुंजी, तेथें फार काळजी   जेथे फिरे केरसुणी, तेथें वावरे लक्ष्मी   जेथे बुद्धीचे बळ, तेथें इच्छा नमून राहे   जेथे मिळाल्‍या दोघी तिघी, तेथें निघे उगी दुगी   जेथे मोहरा वेंचल्‍या तेथे गोंवर्‍या लावण्याची वेळ येणें   जे देवळांत जातात, ते सर्वच साधु असूं शकत नाहीत   जेनाच्या पदरीं गांठ देणें   जेनाच्या पदरीं गांठ मारणें   जे नाहीं टिळीं, त्‍याला कां द्यावें सुळीं   जेनुं   जेनुं काम तेनुं ठाय, बिजा करे सो गोता खाय   जेपाळ   जेपाळची मात्रा, वैकुंठीची यात्रा   जेब   जे भीती मरणारा, ते जाती शरणाला   जेम   जे मनीं वसेः ते बोलतां होये अनायासें   जे माणस एकलो पण सांचो हशे, तेना पक्षमा परमेश्र्वर छेज   जेरबंद   जेवंक आसिल्‍ल्‍याक भुरगिं नात, आनि भुरगिं आसिल्‍याक जेवंक ना   जेवंक ना जाल्‍यार गोठ्यांत वाड   जेवच्याक आधीं, न्हिद्‌क मधीं, आनी वावराक कधीं मधीं   जेवच्याक आसल्‍यारि गावंचे सोयरे   जेवच्या ना खयं चेडूं पालवा रडतां   जेवच्या नाशिल्‍ला उष्‍ट्‌या आळशिक ना   जेवढा   जेवढा व्याप, तेवढा संताप   जेवढी करणी, तेवढी भरणी   जेवढें उंच चढावें, तेवढें खालीं पडावें   जेवढें धन, तेवढें बंधन   जेवण   जेवण टुकेवर ठेवणें   जेवण दुसर्‍या गेलें, तरी पोट आपणा मेलें   जेवणांत तूप आणि लग्‍नांत रूप   जेवणांत लाडू, पंक्तीला साडू   जेवणांत लाडू, हत्‍यारांत माडू आणि सोयर्‍यांत साडू   जेवणाआधीं मलशुद्धि, जेवणानंतर मुखशुद्धि   जेवणाएवढा लाभ नाहीं, मृत्‍यु (मरणा) एवढी हानि नाहीं   जेवणाची रुचि आणि गाण्याची गोडी ही लोकांच्या येथे असतें   जेवणाच्या वेळीं हरहर महादेव! लढाईच्या वेळी हरहर महादेव!   जेवणारानें पसरला थाळा, पण वाढणारणीचा जाईना चाळा   जेवणारानें पसरला थाळा, पण वाढणाराचा जाईना चाळा   जेवणारानें मांडला थाळा, पण वाढणारणीचा जाईना चाळा   जेवणारानें मांडला थाळा, पण वाढणाराचा जाईना चाळा   जेवणा रुचि आवइनें वाळ्यारि, विद्ये रुचि गुरुनें शिकरल्‍यारि   जेवणें   जेवण्याला आधीं आणि कामाला कधीं मधीं   जेवण्यास आधीं, निजण्यास मधीं, कामास कधींबिधीं   जेवतचि जाति निमगुवंचि   जेवतल्‍यां फुडे जेवंका, न्हातल्‍यां माक्षि न्हावंका   जेवता गण   जेवत्‍याची खूण वाढिता जाणें   जेवनातिल्‍या देवाक उपासु, जेविल्‍याक निवेद्यु   जेव रे पुता (बाबा) वाटींत, म्‍हणे मला नरटींत गोड लागतें   जेवरे पुता वाटींत माका गोड करटींतु (गो.)   जेव रे पुता वाटीतु, माका गोड करटींतु   जेवले, (आणि) हातीं पायीं डेवले   जेवलेल्‍यास आग्रह, उपाश्यास नैवेद्य!   जेवल्‍यावर म्‍हणे जात कोण   जेव वाटीं, तो म्‍हणे जेवीन नरवटीं   जेवा   जेवायला चला, म्‍हणे भूक नाहीं मला   जेवायला जाणें आणि तोंड विसरून येणें   जेवायला मावस भाऊ, बोडायला चुलत भाऊ   जेवावयास पंचामृत, आंचवावयास खारें पाणी   जेवावयास पंचामृत आंचवावयास मुतवणी खारें पाणी   जेविता ठाव टाकणें   जेविल्‍या घरा वाशे मोजचें   जेविल्‍यापानारी हागुनु घालनयें   जेविल्‍लेकडे दोनि येवजूं नये   जेविल्‍ल्‍या पानार हागता   जेवीत आशिल्‍याक भूक चडि, धूत आशिल्‍याक चिकलु चडु   जेवीन तर तुपाशीं (दुधाशीं), नाहींतर उपाशी   जेवूंक नासिल्‍याक्‌ फकी चढ   जेवूंक नासिल्‍याचे पोट व्हड   जेवूं घालणें   जेवू खांपर्‍या वच्‌ तणाक्‌   जेवून बसावें क्षणभर, रात्रीं जेवल्‍यावर फेरी कर   जेवून सेवा गोड   जेवो   जेव्हां   जेव्हां येते वेळ, तेव्हां होतें गाजराचें केळ   जेव्हां येते वेळ, तेव्हां होतें गाजराचे केळ   जेहवो   जैन   जैशाशी तैसा भेटे, तेव्हां मजालसी थाटे   जैशी   जैशी देवाची उजरी, तैशी बुद्धि उपजे शरीरी   जैशी होतव्यता तैसी उपजे बुद्धिः   जैसा   जैसा जुग, वैसा जोगी   जैसा जेथे जीव देखावा, तैसा तेथे पैका वसूल करावा   जैसा दाम, वैसा काम   जैसा देश, वैसा भेष   जैसा बोना, तैसा उगाना   जैसा भाव असे जेथे। तैसा देव वसे तेथें।।   जैसा मालकूः तैसा सेवकू   जैसी चोराची माय। प्रकट रडो न ल्‍हाय।   जैसी लंबी खजूरl चढे तो चाहे प्रेम रस   जैसें राज्याचें चिन्हः तैसें सेवकाचें   जैसे कंथा घर रहे, वैसे रहे बिदेश।   जैसेकु तैसा, हिजडेकु पैसा   जैसेको तैसा, बाबुको भैसा   जैसे पिवे पाणी, वैसी होय वाणी   जो   जों चोंच देईल तो दाणा देईलच   जों जवळ ओयरा, तों जग सोयरा   जों जवळ ओवरा, तों जग सोयरा   जों जों कोळसा उगळावा तों तों काळा निघतो   जों जों तोता (रावा) पढे, तों तों पिंझरेमें पडे   जों जों भिजे कामरी, तों तों भारी होय   जों जों मावळतें, तों तों चावळतें   जों जों मावळतें, तों तों चावळे   जों जों मावळे   जों जों राघू बोले तों तों अधिक पिंजर्‍यांत पडे   जों जों राघू बोले, तों तों पिंजर्‍यात पडे   जों जों रावा पढे, तों तों पिंजर्‍यांत पडे   जोंद्रयो   जोंधळकुट्‌या आणि नांगरगट्‌या   जोंधळे   जोंधळे खाणें   जोंधळ्याचा गोंधळ   जोंवर आहे दामाजी, तोंवर हांजी हांजी   जोंवर पैसा, तोंवर बैसा   जोंवर माती, तोंवर जाती   जोंवर श्र्वास, तोंवर आस   जोंवरी देखलें नाही पचानना । तोंवरी जंबुक करी गर्जना ।   जोंवरी देखिलें नाहीं पंचानना। तोंवरी जंबूक करी गर्जना (वल्‍गना) ।।   जोंवरी सूर्यचंद्राची फेरी, तोंवरी कर्म चाले व्यवहारीं   जो अक्षरशत्रु, त्याला पुष्कळच शत्रु   जो अर्थ संपादिला तो श्वानवत्‌ रक्षण करावा   जो असे अविचारी, तो काय न करी   जो आईला आंचवला, त्‍याचा जन्म फुकट गेला   जो आभाळावर थुंके, तो आपल्‍याच तोंडावर थुंके   जो आहे बहू भोळा, त्‍यावर ठकाचा डोळा   जो इजार करील, तो भोंक ठेवील   जो ईश्र्वरास मानतो, तो धर्मात्‍मा असतो   जो ईश्र्वरें विहीलाः तो स्वधर्मु आपला   जो उदकांत देंवना, तो व्हाण काडिना   जो उशीरानें उठे, त्‍याचें काम शेष सांठे   जो उसने मागतो, तो दुःखी होतो   जोकमार   जोकमाराला बायको नाहीं, बळकव्वाला नवरा नाहीं   जो करतो तो खाड्यांत पडतो   जो करी सदा धंदा, त्‍याचा लाभ असे बंदा   जो करूं इच्छी लोकांचा घात, त्‍याचा शास्‍ता जगन्नाथ   जो कळ सहन करतो, तो एक वेळ दुःखी होतो   जो काम लोभ दूर सारी, तो सुखें वर्ते देहधारी   जो कोणी हांक मारी, त्‍याला प्रसन्न कावेरी   जोखणें   जोखमांत उडी घालतो, तो धक्‍का खातो   जो खाई आंबा, तो सोशी ओळंबा   जो खायगा खाक, उसकी होयगी राख   जोखीम   जोग   जोगडा   जोगण्या   जोगण्या लागणें   जो गरजता है, सो बरसता नही   जोगवा   जोगी   जो गुण बाळा, तो गुण जन्मकाळा   जो गुलाम घरीं, त्‍याला जगांत कोण विचारी   जो गुळानें मरतो, त्‍याला विष कशाला   जो गुळाने मरतो त्‍यास विष कशास?   जोग्‍यांनी जोडले व कुत्र्यांनी तोडलें   जोग्‍याचें करडूं लाडकें   जोग्‍यानें कमावलें (जोडलें) आणि कुत्र्यानें खाल्‍ले   जो घाबरतो तो रानभरी होतो   (जो) घोडा खुशीने भार घेतो त्‍यावर सर्व पडतो