वोव्या
इंद्र त्रैलोक्यनायक । तोही जालासे याचक ।
दाक्षिण्याने भूपालक । त्याच्या वाक्ये गुंतला ॥१९०॥
'बरे' म्हणोनि उत्तरे । रथावरोनि उतरे ।
तया राजपुरी भरे । शोभा तेथील पाहे ॥१९१॥
वसंततिलका
तो जाहला नृपवर स्थिर दूतभावि । मानीचना युवतिच्या विरहास भावी ॥
कुंभोद्भवे तरि महोदधिपान केले । दुर्वारवाडवशिखेस न मानिजेले ॥१९२॥
प्राणांपरीच ह्रदयी नगरांतरी तो । गुप्तस्वरूप नळभूप तदा धरीतो ॥
बंकी रिघे तव तया दिसताति बंके । पंकेरुहाक्ष न दिसेच तयांस, शंके ॥१९३॥
वोवी
तया राजसौधांतरी । शोभा पाहे परोपरी ॥
कोठे आहे ते सुंदरी । धुंडावया लागला ॥१९४॥
वसंततिलका
स्तंभी हिरे झळकती जडितांग केले । ते की अतैलक नवेच दिवे उदेले ॥
होती तमे मरकतात्मक भित्तिसंगी । जाले तयास हरिते सततप्रसंगी ॥१९५॥
मालिनी
अभिनव कुरुविंदे रंजल्या अंजलीशी- ।
सहित कनककन्या स्तंभल्या स्तंभदेशी ॥
नरपतिस कराया काय नीराजनाते ।
निरखिति पथ ऐसा भाव देती जनाते ॥१९६॥
वसंततिलका
आलेखिला विशद विस्तृत दुग्ध-सिंधु । शेषावरी पहुडला सुजनैक-बंधु ॥
चोळी पदांस कमला कमलायताक्षी । चोळीस आणिक निरीस हरी निरीक्षी ॥१९७॥
वोव्या
कोण्ही येक दोघी दूती । तेथे अन्योन्य बोलती ॥
"येथे आहे दमयंती । जाई बोलूनि येई" ॥१९८॥
तिजसवे सौधांतरी । राजा जाय अन्तःपुरी ॥
तेथे देखिली सुंदरी । कामसोमपूर्णिमा ॥१९९॥
सुमनसेजेच्या पलंगी । बैसलीसे ते तन्वंगी ॥
सख्या खेळती तीसंगी । बहु अप्सरा जैशा ॥२००॥