वसंततिलका
गंगातरंगसम जो निज देहवर्णी । भृंगापरी रुचिर कांति जयासि कर्णी ॥
जंघाल जो पवनसंगतिची सवे घे । श्रृंगारिला हय तयावरि भूप वेधे ॥३१॥
जो अंबरी उफळता खुर लागलाहे । तो चंद्रमा निज तनूवरि डाग लाहे ॥
जो या यशास्तव कसे धवलत्व नेघे? । श्रृंगारिला हय तयावरि भूप वेघे ॥३२॥
दण्डी
सवे सेना भूपाळ निघालाहे । सीम लंघी उद्यान येक पाहे ॥
रिघे तेथे मित सेवकांसि बाहे । फौज सारी बाहेर उभी राहे ॥३३॥
दण्डी
फनस जंबू जंबीर विविध निंबे । कुंद चंदन माकंद दाऽलिंबे ॥
तुंग नारिंगे विकसली कदंबे । वसति जेथे शुकसारिकाकदंबे ॥३४॥
वंशस्थ
लतेतळी रुंद निरुंद कालवे । गळोनि तेथे मकरंद कालवे ॥
परागही सांद्र तयात रंगती । फुलांसवे भृंगतती तरंगती ॥३५॥
गीति
उपरी कंटक साचे परंतु साचे जयात सुरसाचे ।
घोस तसे फणसांचे षण्मासांचे कितेक वरसाचे ॥३६॥
उपेंद्रवज्रा
तया वनी एक तटाक तोये । तुडुंबले तामरसानपाये ॥
निरंतरामंद मरंद वाहे । तपांतही यास्तव रिक्त नोहे ॥३७॥
द्रुतविलंबित
अमृतही पयही म्हणवीतसे । उभय होय तसी रुचि वीतसे (ब) ॥
मधुर सारस ते जल गा तसे । मधुर सारस यास्तव गातसे ॥३८॥
वसंततिलका
वीता मरंद उदरंभर बंभराचे । जे होय मंदिरहि सुंदर इंदिरेचे ॥
ते पद्म जेथिल सहस्त्रदळा धरिते । प्रत्येक सूरकिरणास विकासवीते ॥३९॥
दण्डी
तया सरोवरि राजहंस पाहे। राजहंसाचा कळप पोहताहे ॥
तयासाठी हे वापिकाच पोहे । नळे केली हे कोण म्हणे नोहे? ॥४०॥
तया हंसांचे देह काञ्चनाचे । पक्ष झळकति वीज जसी नाचे ॥
रंग माणीक चंचुचे पदाचे । जसे अधरराग भीमकन्यकेचे ॥४१॥