चित्रापुरगुरुपरंपरा - अध्याय ॥१॥

अथ श्रीचित्रापुरगुरुपरंपराचरित्र प्रारंभ: ।

ॐ
ॐ प रि ज्ञा ना श्र म श्री गु रु शं कर ।
प रि ज्ञा ना श्र म शं कर स द्गु रु ॥
के श व वा म न कृ ष्ण पां डु रं ग ।
आ नं द प रि ज्ञा न गु रु ॥ ॐ ॥

श्रीचित्रापुरगुरुपरंपराचरित्र
॥ श्रीगणेशाय नमः ॥ श्रीशारदांबायै नमः ॥ श्रीगुरुभ्यो नमः ॥ श्रीभवानीशंकराय नमः ॥ श्रीमत्परमहंसश्रीपांडुरंगाश्रमस्वामीगुरुभ्यो नमः ॥
श्रीमत्परमहंस श्री आनंदाश्रमस्वामीगुरुभ्यो नमः ॥ श्रीमत्परमहंसश्रीपद्मनाभतीर्थस्वामीगुरुभ्यो नमः ॥
श्रीमत्परमहंसश्रीसच्चिदानंदस्वरूपश्रीशिवानंदतीर्थस्वामीगुरुभ्यो नमः ॥
गुरुर्ब्रह्मा गुरुर्विष्णुर्गुरुर्देवो महेश्वरः । गुरुः साक्षात्परब्रह्म तस्मै श्रीगुरवे नमः ॥ॐ॥

जय जया जी श्रीगणनाथा । निरसे सकल भवभयचिंता । ऐकूनि तव गुणकीर्ति आतां । आलों ताता शरण मी ॥१॥
प्रथम करितों तुझें स्तवन । सकलही होऊनि विघ्ननिरसन । यश ये कार्या न लागतां क्षण । करितों वंदन तुजलागीं ॥२॥
तुझें नाम गातां मन । होय उत्सुक कराया ध्यान । मग सत्वर समाधान । होय परिपूर्ण ज्ञान पैं ॥३॥
आतां करूं सरस्वतीवंदन । दुरितें सर्व जाती पळून । आठवितां तुज आमुचें मन । होय तल्लीन चरणीं या ॥४॥
जय जय जय जय शारदादेवी । स्तवितों तुजला करितां ओवी । दिव्यमति देऊनि दावीं । सुपंथातें मजलागीं ॥५॥
शुद्ध निर्विकल्प शांति । नाम घेवोनि 'सरस्वती' । प्रख्यात अससी तूं या जगतीं । देसी विद्या सकलांसी ॥६॥
संत-साधु-सद्गुरुस्वामी । 'ब्रह्मविद्या' या प्रसिद्ध नामीं । स्तविती तुजला ग्रामोग्रामीं । अतिउल्हासें दिनरजनीं ॥७॥
हे सरस्वति काश्मीरवासिनी । तूं सारस्वतांची अससी जननी । प्रसन्न हो या मंदमतीलागुनी । करीं सुमति माझी ही ॥८॥
असो आतां सद्गुरुनाथा । नमन करूनि सुखवूं चित्ता । तूंचि सकल जगाची माता । निरसीं चिंता या समयीं ॥९॥
जय जय सद्गुरु करुणाकरु । तूंचि सर्वांसी आधारु । तुजवांचोनि पैलपारु । नाहीं कोणी पावविता ॥१०॥
तुझी देवा महिमा अपार । नेणें मी तो अज्ञ पामर । वर्णन कराया सविस्तर । मंदप्रज्ञ असें मी ॥११॥
कृपा करीं बालकावरी । भक्ति नाहीं मम अंतरीं । म्हणोनि नच मज धिक्कारीं । ऐसी प्रार्थना माझी ही ॥१२॥
तूंचि देऊनि स्फूर्ति मजला । मजकडुनी करवीं ग्रंथाला । वंदन करितों तव पदाला । देवा समर्था गुरुराया ॥१३॥
असो आतां गोमांतक प्रांत सुंदर । सारस्वतांचे कुलदेव थोर । वसती तेथें साचार । आठवू सकलां या समयीं ॥१४॥
जय जय शांतादुर्गादेवी । तव पद माझ्या मस्तकीं ठेवीं । वेगें मोक्षपदासी दावीं । आई माझ्या कुलदेवते ॥१५॥
तूं आलीस शोधावयासी । श्रीहरसांबसदाशिवासी । प्राप्त झालीस भक्तजनांसी । अपार महिमा तुझी गे ॥१६॥
'शांतादुर्गा' घेऊनि नाम । प्रकटलीस गिरिजे पाहूनि प्रेम । भक्तजनांचा पुरविसी काम । कवळें - ग्रामीं राहोनि ॥१७॥
गोत्र कौशिक आणि भारद्वाज । तुझे भक्त होऊनि सहज । सेवा करिती सोडूनि लाज । करिती पूजा प्रेमानें ॥१८॥
महारुद्र नवचंडिका । हवन करितां सकल लोकां । इच्छित फळें देसी भाविकां । किती वानूं तव करणी ॥१९॥
तूंचि माझ्या जिव्हेवरी । बैसूनि वदवीं तुझी थोरी । कांहीं नेणे वाळ हा जरी । देईं थारा तव पायीं ॥२०॥
नमितों आतां तव पदकनळां । क्षमुनी पदरीं घे तव बाळा । हेचि प्रार्थना करितों तुजला । शांत सगुणे वेल्हाळे ॥२१॥
असो आतां चित्रापुर सारस्वत-- । कुलदेव आमुचे परम विख्यात । करोनि वंदन तयांप्रत । आठवू चित्त स्थिर करोनि ॥२२॥
नमूं हा श्रीमंगेश सुखकर । देवी शांतादुर्गेचा भ्रतार । तोचि भक्तांसी आधार । विननूं आतां त्या देवा ॥२३॥
जय जय जय जय श्रीमांगिरीशा । नमितों तुजला तोडीं पाशा । सोडूनि आलासी निज कैलासा । रुसुनी तूं अंबेवरी ॥२४॥
करोनि ढोंग भक्तकाजा । पळवुनी आणी संगें गिरिजा । प्रियोळ-ग्रामीं वास समजा । करोनि सकलां तोषविसी ॥२५॥
वत्स आणि कौंडिण्य गोत्री । तुझे भक्त अहोरात्रीं । स्तविती तुजला सतत धरित्रीं । येती तुझिया दरुशना ॥२६॥
करिती लघुरुद्र - आवर्तन । महारुद्र त्रिदारीं अर्चन । कोणी करिती प्रेमें कीर्तन । काय वानूं तव महिमा ॥२७॥
कित्येक धरोनि हेतु का मानसीं । पुसती लावोनि प्रसाद तुजसी । उत्तर देसी त्यांच्या प्रश्नासी । सत्य होय सांगसी तें ॥२८॥
ऐसी तुझी महिमा ऐकुनी । प्रार्थना करितों तुजलागुनी । भजनीं लावीं माझी वाणी । शिव - हर - शंकर - मंगेशा ॥२९॥
आतां नमूं महालक्ष्मी । बांदिवडें या सुंदर ग्रामीं । स्तवितों तुजला सेवक हा मी । करुणा करीं गे तूं आई ॥३०॥
जय जय महालक्ष्मी देवी । मंगीश शांतादुर्गा कुळावी । असती तुजला बहुत पालवी । सकलां रक्षीं शिशूपरी तूं ॥३१॥
पापी हीन दीन हा मी । देह झिजविला नाहीं धर्मीं । विषयीं बुडालों सारा नेहमीं । जन्म वायां गेला हा ॥३२॥
अपराध सारे घालुनी पोटीं । सत्वर मजला देईं भेटी । ठेवूनि मजवरी कृपादृष्टी । उद्धरीं माते करुणाळे ॥३३॥
आतां नमूं या महालसांबे । म्हाडदोळ बिदी अति शोभे । ऐशा स्थानीं राहोनि जगदंबे । वाट तूं पाहसी भक्तांची ॥३४॥
जय माते महालसादेवी । अससी तूं महालाघवी । जनीं घेउनी उत्तम पदवी । होसी प्रसन्न सकलांसी ॥३५॥
अत्रि-गोत्री असती भक्त । तुझिया संनिधीं येती सतत । त्यांवरी त्वां धरिला हस्त । कृपारूप वरद तो ॥३६॥
न कळे मजला कवन कराया । परी तूं देईं मजसी अभया । क्षमा करूनि निजदासा या । देईं सद्भक्ति गुणसरिते ॥३७॥
आतां प्रार्थूं श्रीनागेशा । निजभक्तांच्या पुरवूनि आशा । सकलही ओढूनि तोडिसी क्लेशा । ऐशा तुजला नमन असो ॥३८॥
कांहीं भक्त सारस्वत । तुजला भजताति प्रख्यात । आतां धरूनि माझा हात । दावीं सुपंथ तूं ताता ॥३९॥
आतां नमूं लक्ष्मीनृसिंहा । वंदितों तुजला मी पहा । मजला देईं भक्ति महा । येतों शरण तुजलागीं ॥४०॥
तुझी महिमा असे अपार । नच जाणे हा अज्ञानी नर । तूंचि देऊनि बरवा विचार । सांभाळीं या निजबाळा ॥४१॥
कांहीं सारस्वत हे तुजसी । भजती प्रेमानें दिवसनिशीं । इच्छित फलें तूं बा त्यांसी । देसी झडकरी तूं देवा ॥४२॥
ऐसा तूं परमप कृपाघन । तुजला भजतां होय निरसन । द्वैतभाव सकलही जाण । प्रल्हादापरी तयांचा ॥४३॥
जय लक्ष्मीनारायण देवा । वंदन करितों धरुनी भावा । देई आतां निजपद - ठेवा । दीनदयाळा तूं ताता ॥४४॥
तुझें स्थान अंकोलेसी । आर्यादुर्गा - जवळी घेसी । कांहीं सारस्वत तुजसी । भजती प्रेमें दिनरजनीं ॥४५॥
एवं सारस्वतांचे कुलदेव । सकल एकरूप स्वयमेव । भक्तां आवडे जें जें नांव । तें तें दिधलें त्यांनीं तुज ॥४६॥
आतां आमुचे चरित्रनायक । मुख्य सारस्वतांचे सन्मार्गदर्शक । सांगती सकलां सद्विवेक । म्हणती त्यांसी 'धर्मगुरु' ॥४७॥
चित्रापुर - मठाधीश । नाहीं त्यांच्या अंगीं दोष । नऊ आश्रम जाहले खास । जीवन्मुक्त सकलही ॥४८॥
ऐसी ही गुरुपरंपरा । यांचे नाम घेतांचि त्वरा । येईल स्फूर्ति लिहिण्या चरित्रा । सत्य सत्य त्रिवाचा ॥४९॥
असो आतां तयां आश्रमां । चित्तीं धरूनि निर्मल प्रेमा । वंदन स्तवन करूनि कामा । जाळूनि टाकूं निर्लोभें ॥५०॥
मग येईल सहज चित्तीं । सुंदर सुखकर सद्गुरुमूर्ति । कैसी वानूं आपुली कीर्ति । तूंचि शिकवीं दयाळा ॥५१॥
आय सद्गुरु प्रथम आश्रम । 'परिज्ञानाश्रम' धरोनि नाम । पुरवावयासी भक्तकाम । येईं धांवूनि लवलाहीं ॥५२॥
जय जय 'परिज्ञानाश्रम' स्वामी । वंदन करितों दृढभावें मी । धरिली इच्छा अंतर्यामीं । ती तूं पुरवीं समजोनि ॥५३॥
धरोनि नाना अवतार । करिसी जनांचा उद्धार । कैलासवासी श्रीशंकर । येसी अवनीं तूं ताता ॥५४॥
आतां नमूं द्वितीय आश्रमा । धैर्य येईल स्तवनीं आम्हां । भक्तकामकल्पद्रुमा । नमो नमो गुरुनाथा ॥५५॥
जय जय देवा श्रीगुरुराया । 'शंकराश्रम' स्वामी सदया । वंदन करितों मी तव पायां । तारीं तारीं करुणाकरा ॥५६॥
ध्यातां तुजला वा दिनरजनीं । अज्ञान सारें जाय निपटोनी । वर्णाया ही माझी वाणी । न शके देवा खचित पैं ॥५७॥
तृतीय आश्रमा करितों नमन । आतां प्रेमभावें जाण । नाम घेतां पाप दहन । होईल सारें निश्चयें ॥५८॥
जय जय जय जय करुणासिंधु । 'परिज्ञानाश्रम' आपत्-बंधु । तुजवांचोनि कवणा वंदूं । ठायीं ठायीं तूंचि अससी ॥५९॥
परी हा बालक नेणे कांहीं । म्हणुनि बडवडे व्यर्थचि पाहीं । मातेलागीं वीट न येई । तैसी तूं मम माउली गे ॥६०॥
आतां करूं सत्वर नमन । चतुर्थ या आश्रमालागुन । धरोनि अंतरी सद्गुरुवचन । करितों आतां वाक्सेवा ॥६१॥
जय जया जी सद्गुरुराजा । 'शंकराश्रमा' स्वामी माझ्या । सकल अपराध क्षमूनियां काजा । देईं यश तूं विनवितसें ॥६२॥
मज ना कांहीं भक्तिश्रद्धा । कैसा पोंचू निज आनंदा । सदा करोनि प्रपंच-धंदा । श्रमलों आतां मज तारीं ॥६३॥
पंचम आश्रमा आतां वंदूं। सकल तोडिती भेदाभेदु । चित्तीं नुरवी अल्पही खेदु । ऐसा सद्गुरु सुखमूर्ती ॥६४॥
जय जय 'श्रीकेशवाश्रम' गुरवे । वंदन करितों तुजला भावें । देईं मातें सज्जन बरवे । भजन कराया सप्रेमें ॥६५॥
आतां नमूं षष्ठआश्रमा । तुजला ध्याऊं कैसें आम्हां । न कळे, परी तूं शिकवूनि धर्मा । नेईं हळू हळू निजमार्गा ॥६६॥
जय जय स्वामी गुरुदेवा । 'वामनाश्रमा' या जडजीवा । उद्धरीं आतां घेईं सेवा । दीन दुर्बल दासाची ॥६७॥
आतां करावा नमस्कार । सप्तम आश्रम महाथोर । करूं सर्वही जयजयकार । थै थै नाचू आनंदें ॥६८॥
जय जय 'कृष्णाश्रम' - गुरुराया । लागे पाठीं दुस्तर माया । विषयानंदें फुले ही काया । रक्षीं रक्षीं दयाळा ॥६९॥
या आतां नमूं अष्टमाश्रमा । बोलूं त्यांच्या सुंदर नामा । असे तयांचा अगाध महिमा । पुढती वर्णूं चरित्रीं ॥७०॥
जय जय जय जय श्रीगुरुनाथा । 'पांडुरंगाश्रमा' नमितों ताता । सकल जनांसी तुजवीण त्राता । न दिने कोणी या जगतीं ॥७१॥
श्रीदत्तात्रेय - अवतार । अससी तूं हा आमुचा निर्धार । धर्मजागृति दिधली साचार । निजभक्तांसी सप्रेमें ॥७२॥
बालपणीं मला का झालें । तुझें दरुशन परम कृपाळे । परी मज आठवतें वेल्हाळे । शांत कांति ती मुखकमळीं ॥७३॥
ऐसा तूं देवाधिदेव । तुझें वदनीं वदतां नांव । दग्ध होय अहंभाव । खचित मजला वाटतें ॥७४॥
जे तुजला म्हणती नर । तयांसी होय नरक थोर । परी ऐकतां तुझें चरित्र । जळती पापें सर्वही ॥७५॥
आतां नमूं या नवम आश्रमा । परिचय सकलां आहे आम्हां । युक्ति साधूनि लाविती धर्मा । सकल जनांसी प्रेमानें ॥७६॥
ऐसा हा नवम आश्रम । असे परम सुंदर सुगम । 'आनंदाश्रम' घेऊनि नाम । साक्षात् विष्णु अवतरला ॥७७॥
जयजयाजी सद्गुरु राया । आनंदाश्रम - स्वामीपायां । वंदन करितों दे मज अभया । क्षमूनि सर्व अपराध ॥७८॥
त्वां केली भक्ति थोर । आपण तरूनि जनउद्धार । केला, झिजवूनि काया समग्र । जनकल्याणा निर्लोभें ॥७९॥
ऐशा तुजला वारंवार । स्मरतां पळती पापें दूर । भेटतां येई सद्विचार । पूजितां होय निष्कामी ॥८०॥
देईं मजला आशीर्वचन । चरित्र कराया उत्सुक हें मन । कर्ता करविता तूं एक जाण । सद्गुरुराया दयाळा ॥८१॥
नाहीं मज वक्तृत्वशक्ति मोठी । असती अंतरीं अपराध कोटी । परी तूं करूनि कृपादृष्टी । वदवीं तूंचि मजकडुनी ॥८२॥
असो आतां नमूं भवानीशंकरा । चित्रापुरग्रामीं अससी प्रभुवरा । तारीं तारीं निजकिंकरा । धांव दयाळा लवलाहीं ॥८३॥
जय जय भवानीशंकरा । चुकवीं जन्ममरणाचा फेरा । घेईं पदरीं क्षमूनि पुत्रा । करितों नमन तुजलागीं ॥८४॥
सारस्वत - चित्रापुरमठासी । तूंचि सर्वां अधिष्ठान होसी । समुद्रामाजीं लहरी जैसी । तैसे आहों सकलही ॥८५॥
कित्येक कवि थोर थोर । करिती तुझें श्रवर्णन अपार । तयांपुढें हा अज्ञ पामर । काय वर्णील तव महिमा ॥८६॥
आतां नंया दत्तात्रेय-अवधूत । श्रीसद्गुरूचें आराध्य दैवत । 'बाड' ग्रामीं राहे सतत । होय उद्धार जनांचा ॥८७॥
जय जय दत्तात्रेय देवा । देईं शाश्वत दृढतर भावा । दिव्य मति देऊनि घ्यावा । पदरीं आपुल्या हा दास ॥८८॥
तुझी कीर्ति महाथोर । अनसूया पतिव्रता सुंदर । कसासी लाविली येऊनि सत्वर । जाहलासि बाळ तियेचा ॥८९॥
तूं काय बघसी कसोटी । नाहीं तुजला मत्सर पोटीं । वाढविण्या भक्तकीर्ति गोमटी । केलें ढोंग छळण्याचें ॥९०॥
कराया जनांचा उद्धार । आलासि निमित्त करोनि भूवर । तुझी महिमा असे अपार । असमर्थ मी वर्णाया ॥९१॥
देवा आतां दो परम कृपाळा । तुझें स्वरूप वेळोवेळां । दावीं दत्ता माझ्या डोळां । करीं खंडन द्वैताचें ॥९२॥
संसार दुस्तर लागला पाठीं । हेचि लागली चिंता मोठी । करोनियां कृपादृष्टी । तारीं तारीं निजदासा ॥९३॥
आतां नमूं 'स्वयंप्रकाश' । माझा परात्पर गुरु जगदीश । काय वानूं करी विध्वंस । अज्ञानाचा क्षणमात्रें ॥९४॥
जय जय सद्गुरो स्वयंप्रकाशा । देईं तूंचि मजला मोक्षा । तेवींच या निजदासा । दे वैराग्य - विवेकादि ॥९५॥
लक्ष चौऱ्यांशीं फिरूनि योनी । आलों नरजन्मासी अवनीं । परी वय दवडिलें मीं दिनरजनीं । विषयीं सारें व्यर्थचि ॥९६॥
तूंचि माझा करिसी सांभाळ । ऐसा निश्चय धरिला सबळ । तो तूं दृढतर करूनि सकळ । निवारी संकट ही प्रार्थना ॥९७॥
आतां नमूं परमगुरूसी । 'पद्मनाभतीर्थ' स्वामीसी । महिमा अपार त्यांची मजसी । अशक्य वर्णन करावया ॥९८॥
जय जय पद्मनाभतीर्था । करितों वंदन तुजला ताता । निरसीं माझी मोहममता । कृपा करोनि बा देवा ॥९९॥
तीव्र वैराग्य तुझे अमित । भलें सांगसी जना अद्वैत । तुझी कीर्ति परम विख्यात । न जाणें मी अज्ञ असें ॥१००॥
द्वादशदिन तूं उभा राहसी । शिळेवरी तिष्ठत गुरुचरणापाशीं । शीत उष्ण साहुनी दिननिशीं । गुरुआज्ञेपरी बा ॥१०१॥
बालपणींच संन्यासग्रहण । करुनी केलें जनांसी पावन । देह झिजविला न भक्तांलागुन । अगणित उपकार तव देवा ॥१०२॥
साक्षात् दत्तात्रेय-अवतार । नसे संशय यांत अणुमात्र । नाहीं मजला तुझें चरित्र । विदित कांहीं देवा हो ॥१०३॥
मी असें एक पापी हीन । नाहीं झालें तव सत्य दर्शन । म्हणोनि मजला न कळे महिमान । कैसी वर्णावी तव लीला ॥१०४॥
आतां नमूंया आद्य सद्गुरु । 'शंकराचार्य' करुणासागरु । वैदिक मार्ग स्थापण्या सुंदरु । अवतरे  तो महादेव ॥१०५॥
जया जया जी शंकराचार्या । नमितों तुजला श्रीगुरुवर्या । बोधूनि आपुल्या निजदासा या । पार करीं तूं झडकरीं ॥१०६॥
बघुनी जगतीं स्वेच्छाचरण । लगबगें येसी तूं धांवून । वेदधर्मस्थापना करून । केलें पावन भारतियां ॥१०७॥
तूंचि देवा 'शिवानंद'। नाम धरोनि परम सुखद । बघूनि आम्हां मतिमंद । येसी मागुती आतां तूं ॥१०८॥
ऐसा माझा मोक्षदायक । श्रीशिवानंदतीर्थ सम्यक । स्वामी सद्गुरु तोचि एक । सकलार्थदाता ईश्वरु ॥ १०९॥
असो आतां नमन स्तवन । त्या सद्गुरूचें करुनी स्मरण । पुढें आरंभू चरित्र कथन । त्याच्याच कृपाप्रसादें ॥ ११०॥  
जय जय स्वामी परमहंसा । शिवानंदतीर्था सद्गुरु-महेशा । भक्तजनांच्या संकटनाशा । अवतरसी तूं या जगतीं ॥१११॥
'शिवानंदतीर्थ' धरोनि नांव । साक्षात् अवतरे महादेव । ऐसा तूं मम सद्गुरुराव । देईं ठाव तव पायीं ॥११२॥
करितों तुजला नमस्कार । सद्भावें ना प्रेमपुरःसर । तुजवांचोनि कराया उद्धार । कोणी नाहीं मज ताता ॥११३॥
तूंचि सकल कार्या आधार । ऐसा असे वा निर्धार । ग्रंथारंभा येईल धीर । तुज आठवितां गुरुमाये ॥११४॥
निजभक्तांच्या कार्यालागीं। किती झिजविला देह हा जगीं। कंठ शोषूनि बोधूनि सुमार्गी । लाविलें सकळां प्रेमानें ॥११५॥
नाहीं अणुमात्र क्रोध अंगीं । करिसी भक्तांचे समाधान वेगीं । श्री निंदक वंदक अथवा ढोंगी । सारे तुजला एकचि ॥११६॥
 स्तवितां नाहीं मनासी हर्ष । निंदितां खेद नव्हे चित्तास । सर्वही आत्मरूपचि खास । पाहसी तूं निर्धारें ॥११७॥
नाहीं किंचित् तुजला आळस । पुराण प्रवचन रात्रंदिवस । सांगण्या मनासी अति हौस । किती कनवाळू तूं देवा ॥११८॥
राजा रंक सकळ जनांसी । शिशूपरी बघसी आपुल्या मानसीं । तव गुण वर्णाया मजसी । योग्यता नाहीं गुरुराया ॥११९॥
मजला करोनि निमित्त । तूंचि वदविसी प्रेमळ ग्रंथ । परी अभिमान मानसीं गुप्त । धरितों व्यर्थ मी पाहीं ॥१२०॥
श्रीकृष्णानें द्वापारयुगीं । उचलिला गोवर्धन तो वेगीं । लावूनि वेळू म्हणती ढोंगी । आम्हीं उचलिला निजबळें ॥१२१॥
तैसा मी तव विसरूनि महिमा । मीचि कर्ता होउनी कामा । सिद्ध जाहलों, परी तूं आम्हां । जाऊं नेदीं कुपंथा ॥१२२॥
तूंचि देवा सकल कर्ता । करविता आणि ज्ञेय ज्ञाता । ज्ञान सर्वही एकचि ताता । मी तूं ऐसा भेद नाहीं ॥१२३॥
परी मज कांहीं नाहीं विदित । देहचि मी हा असे खचित । ऐसें म्हणे माझें चित्त । म्हणोनि अभिमानें हुंबरे ॥१२४॥
नाठवी जरी तुजलागोन । न कळे कांहीं कराया कवन । अनुभवसिद्ध असे हें वचन । नव्हे असत्य कदापि ॥१२५॥
असो आतां श्रीगुरुमाये । घडिघडीं स्मरतों तुजला पाहें । चरित्रारंभा धांवत ये ये । स्फूर्ति द्याया दयाळा ॥१२६॥
तूंचि देवा मजला ताता । पार घालीं सत्वरीं आतां । हेचि प्रार्थना सद्गुरुनाथा । चरणीं माथा ठेवितों ॥१२७॥
असो आतां श्रोतयां सकलां । भाविक सज्जन भक्तप्रेमळां । वंदन करितों आपुला चेला । चुकलों तरी मज सांभाळा ॥१२८॥
चित्रापुर - श्रीगुरुचरित्र । करूं कथन परम पवित्र । अवधारावें देऊनि श्रोत्र । चित्तीं धरूनि गुरुमूर्ति ॥१२९॥
नऊ आश्रम न नवरत्न सोज्वळ । किमपि नाहीं यांत बाष्कळ । त्यांचे ऐकतां चरित्र सकळ । पापें जाती नासोनि ॥१३०॥
इंग्रजी कर्नाटकी फार । ग्रंथ एकाहूनि एक सुंदर । असतां किमर्थ हा म्हणाल तर । सांगतों कारण त्यांचें मी ॥१३१॥
इंग्रजी भाषेचा जो ग्रंथ । असे चांगलाच तो खचित । परी उपयोगा नाहीं येत । भोळ्या भाबड्या स्त्रियांसी ॥१३२॥
आणिक कर्नाटक भाषेचें । पुस्तक जाहलें असे साचें । तरी तें नित्य पारायणाचे । उपयोगा न ये पहा हो ॥१३३॥
असो आतां  सकलां वंदन । करोनि पावलों समाधान । पुढील अध्यायीं निरूपण । आळविती सारस्वत शंकरासी ॥१३४॥
मग कळवळोनि त्रिनयन । अवतार घ्यावया ये धांवोन । ऐकतां पापें होती दहन । होउनी सावधान परिसावें ॥१३५॥
श्रीसद्गुरु - आनंदाश्रम । शिवानंदतीर्थ हे एकरूप ब्रह्म । यांच्या कृपाप्रसादें प्रथम । अध्याय गुरुदासें संपविला ॥१३६॥
स्वस्ति श्रीचित्रापुर । गुरुपरंपराचरित्र सुंदर । ऐकतां पापें जळती समग्र । प्रथमाध्याय रसाळ हा ॥१३७॥

अध्याय ॥१॥
ओंव्या ॥१३७॥

ॐ तत्सत्-श्रीसद्गुरुनाथचरणारविंदार्पणमस्तु ॥    
॥ इति प्रथमोऽध्यायः समाप्तः ॥