स्कंध १० वा - अध्याय ६५ वा

॥७६२॥
पुढती एकदां नंदभेटीस्तव । जाई हलधर गोकुळांत ॥१॥
गोप-गोपी तया आलिंगिती प्रेमें । रामानें वंदिलें वडिलांप्रति ॥२॥
नंद- यशोदा त्या देती आशीर्वाद । यशोदा सद्गद अंकी घेई ॥३॥
अंगावरी प्रेमें फिरवई ते हस्त । बोले तदा नंद कांतेसवें ॥४॥
राम-कृष्ण तुह्मीं जगाचे ईश्वर । आमुतें चिरकाल संरक्षावे ॥५॥
पुढती बलराम अधिकारासम । करुनि वर्तन सुखवी गोपां ।\६॥
वदन, दर्शन, हस्तस्पर्शभेटी । यथाधिकारचि वागे प्रेमें ॥७॥
गोप-गोपिका तैं भोंवती बैसती । कुशल पुशिती श्रीकृष्णाचे ॥८॥
वसुदेवादीचें इच्छिताती क्षेम । येई कां स्मरण म्हणती तुह्मा ॥९॥
वासुदेव म्हणे कंसवधें सौख्य । लाभे सुजनांस म्हणती गोप ॥१०॥

॥७६३॥
वसुदेव-देवकींसी । तुह्मीं विमुक्त केलेंती ॥१॥
कालयवना वधून । जरासंधातें जिंकून ॥२॥
द्वारकेंत केला वास । आह्मां रुचलें तें कृत्य ॥३॥
वासुदेव म्हणे बाल-। मित्रांचा हा भाव ॥४॥

॥७६४॥
प्रेमावलोकनें संतुष्ट होऊनि । पुढती येऊनि पुशिती गोपी ॥१॥
रामा, आतां केंवी स्मरण आमुचें । येईल कृष्णातें निष्कारण ॥२॥
सहस्त्रावधि त्य स्त्रियांमाजी दंग । यशोदा-नंदांस स्मरतो काय ॥३॥
भेटाया मातेसी एकवार तरी । येईल कां हरी इकडे कदा ॥४॥
गोपीकृत सेवा स्मरतो तो कांरे । आह्मां ठकविलें श्रीकृष्णानें ॥५॥
त्यागूनि सर्वस्व घेतां त्याचा छंद । त्यजूनि आह्मांस सहज गेला ॥६॥
वासुदेव म्हणे मानभावी कृष्ण । बोलल्या वचन बलरामातें ॥७॥

॥७६५॥
एकदां तो आह्मां बोलला उपकार । फेडावया बळ नसे मज ॥१॥
बोलूनि हें करीं देऊनियां तुरी । गेला कींरें दुरी त्यजूनि आम्हां ॥२॥
अन्य गोपी तदा बोलल्या विश्वास । पौर ललनांस काय त्याचा ॥३॥
म्हणताती कोणी आपणासमचि । पाहूनि तत्कृति भुलतील त्या ॥४॥
अन्य कांही गोपी बोलल्या त्यावेळीं । कासया ती हवी स्मृति आतां ॥५॥
व्यर्थचि ती स्मृति दु:खाचें कारण । नवलकारी प्रेम वासुदेवा ॥६॥

॥७६६॥
अन्य गोष्टी करा म्हणताती कोणी । लाभ न बोलूनि कांही आतां ॥१॥
आमुच्यावांचूनि असेल तो सुखी । तरी न आह्मांसी दु:ख त्याचें ॥२॥
आमुचेंही काय अडेल त्यावीण । खातोंचि की अन्न कवण्यापरी ॥३॥
सर्वदा तो सुखी आह्मी मात्र दु:खी । अंतर इतुकेंचि असे अल्प ॥४॥
आधींच स्त्रीभाव त्यांत बहु प्रेम । मांडिले रुदन अंती त्यांनी ॥५॥
वासुदेव म्हणे कथितां निरोप । न होईचि चित्त शांत त्यांचे ॥६॥

॥७६७॥
अंतीं बलराम सांत्वन करुनि । तोषवी त्यां मनीं महाकष्टें ॥१॥
पुढती तयानें केल्या बहु क्रीडा । नव गोपिकांचा हरिला भाव ॥२॥
दोन मास तेथे राहुनियां राम । होई क्रीडामग्न गोकुळांत ॥३॥
वनी-उपवनीं तेंवी चांदण्यांत । रामानें विलास केले बहु ॥४॥
वासुदेव म्हणे यमुनाकषर्ण । केले तें ऐकून घ्यावें आतां ॥५॥

॥७६८॥
अमृतासवें जी उत्पन्न जाहली । वारुणी धाडिली वरुणानें ती ॥१॥
वृक्षढोल्यांतूनि पाघळूं लागली । सुगंधित झालीं वनें तदा ॥२॥
गोपींसवें रामें प्राशिली वारुणी । धुंदी तैं लोचनी येई त्याच्या ॥३॥
न नामाजी हर्षे हिंडे गोपींसवें । तदा त्या आठवे जलक्रीडा ॥४॥
होता त्या स्थळींचि पाचारी नदीसी । यमुना न त्याची वाणी ऐके ॥५॥
वासुदेव म्हणे कोपूनि तैं राम । करी पराक्रम काय पहा ॥६॥

॥७६९॥
नांगराच्या फाळें ओढूनि यमुना । बोलला वचना क्रोधें तिज ॥१॥
दुष्टे, पाचारितां आलीस न आतां । प्रवाह बहुधा करितों तुझे ॥२॥
वदूनि कालिंदी म्हणे तै रामासी । क्षमावें मजसी भ्रमलें मन ॥३॥
ऐकूनियां राम सोडी कालिंदीसी । प्रवेशे उदकीं गोपीसवें ॥४॥
क्रीडूनि यथेच्छ बाहेरी पातला । तोषवी तयाला तदा लक्ष्मी ॥५॥
सुवर्णकमलमाला आभरणें । तेंवी दिव्य वस्त्रें अर्पी तया ॥६॥
ऐरावतासम शोभला तै राम । कालिंदीतें जाण वक्रत्व ये ॥७॥
वासुदेव म्हणे अद्यापि ते वक्र । बलाची ते साक्ष बलरामाच्या ॥८॥