मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|अभंग संग्रह आणि पदे|श्रीरंगनाथस्वामीकृत पदसंग्रह| उद्रारलहरी श्रीरंगनाथस्वामीकृत पदसंग्रह पदे १ ते ५ पदे ६ ते १० पदे ११ ते १५ पदे १६ ते २० पदे २१ ते २५ पदे २६ ते ३० पदे ३१ ते ३५ पदे ३६ ते ४० पदे ४१ ते ४५ पदे ४६ ते ५० पदे ५१ ते ५३ पद ५४ पदे ५५ ते ५६ पदे ५७ ते ५८ पदे ५९ ते ६२ पदे ६३ ते ७० पदे ७१ ते ८० पदे ८१ ते ८५ पदे ८६ ते ९० पदे ९१ ते ९५ पदे ९६ ते १०० पदे १०१ ते १०५ पदे १०६ ते ११० पदे १११ ते ११५ पदे ११६ ते ११९ पदे १२० ते १२५ पदे १२६ ते १३० पदे १३१ ते १३५ पदे १३६ ते १४० पदे १४१ ते १४५ पदे १४६ ते १५० पदे १५१ ते १५५ पदे १५६ ते १६० पदे १६१ ते १६५ पदे १६६ ते १७० पदे १७१ ते १७५ पदे १७६ ते १८० पदे १८१ ते १८५ पदे १८६ ते १९० पदे १९१ ते १९५ पदे १९६ ते २०० पदे २०१ ते २०५ पदे २०६ ते २१० पदे २११ ते २१५ पदे २१६ ते २२० पदे २२१ ते २२५ पदे २२६ ते २३० पदे २३१ ते २३५ पदे २३६ ते २४० पदे २४१ ते २४५ पदे २४६ ते २५० पदे २५१ ते २५५ पदे २५६ ते २६० पदे २६१ ते २६५ पदे २६६ ते २७० पदे २७१ ते २७५ पदे २७६ ते २८० पदे २८१ ते २८५ पदे २८६ ते २९० पदे २९१ ते २९५ पदे २९६ ते ३०० पदे ३०१ ते ३०५ पदे ३०६ ते ३१० पदे ३११ ते ३१५ पदे ३१६ ते ३२० पदे ३२१ ते ३२५ पदे ३२६ ते ३३० पदे ३३१ ते ३३५ पदे ३३६ ते ३४० पदे ३४१ ते ३४५ पदे ३४६ ते ३५० पदे ३५१ ते ३५५ पदे ३५६ ते ३६० पदे ३६१ ते ३६५ पदे ३६६ ते ३७० पदे ३७१ ते ३७५ पदे ३७६ ते ३८० पदे ३८१ ते ३८५ पदे ३८६ ते ३९० पदे ३९१ ते ३९५ पदे ३९६ ते ४०० पदे ४०१ ते ४०५ पदे ४०६ ते ४१० पदे ४११ ते ४१५ पदे ४१६ ते ४२० पदे ४२१ ते ४२५ पदे ४२६ ते ४३० पदे ४३१ ते ४३५ पदे ४३६ ते ४४० पदे ४४१ ते ४४५ पदे ४४६ ते ४५० पदे ४५१ ते ४५५ पदे ४५६ ते ४६० पदे ४६१ ते ४६५ पदे ४६६ ते ४७० पदे ४७१ ते ४७५ पदे ४७६ ते ४८० पदे ४८१ ते ४८५ पदे ४८६ ते ४९० पदे ४९१ ते ४९५ पदे ४९६ ते ५०० पदे ५०१ ते ५०५ पदे ५०६ ते ५१० पदे ५११ ते ५१५ पदे ५१६ ते ५२० पदे ५२१ ते ५२५ पदे ५२६ ते ५३० पदे ५३१ ते ५३५ पदे ५३६ ते ५४० पदे ५४१ ते ५४५ पदे ५४६ ते ५५० पदे ५५१ ते ५५५ पदे ५५६ ते ५६० पदे ५६१ ते ५६५ पदे ५६६ ते ५७० पदे ५७१ ते ५७५ पदे ५७६ ते ५८० पदे ५८१ ते ५८५ पदे ५८६ ते ५९० पदे ५९१ ते ५९५ पदे ५९६ ते ६०० पदे ६०१ ते ६०५ पदे ६०६ ते ६१० पदे ६११ ते ६१५ पदे ६१६ ते ६२० पदे ६२१ ते ६२५ पदे ६२६ ते ६३० पदे ६३१ ते ६३५ पदे ६३६ ते ६४० पदे ६४१ ते ६४५ पदे ६४६ ते ६५० पदे ६५१ ते ६५५ पदे ६५६ ते ६६० पदे ६६१ ते ६६५ अर्जदास्त अष्टक १ अष्टक २ अष्टक ३ अष्टक ४ अष्टक ५ पंचक सप्तक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक चतुष्टय चतुष्टय पंचक पंचक पंचक भक्तिरत्नमाला वसंततिलका स्फुटश्लोक श्लोकपंचक श्लोकपंचक पंचक पंचक पंचक पंचक पंचक उद्रारलहरी स्फुटश्लोक विषयपंचक पंचक पदसंग्रह - उद्रारलहरी रंगनाथ स्वामींचा जन्म शके १५३४ परिघाविसंवत्सर मार्गशीर्ष शुद्ध १० रोजीं झाला. Tags : ranganatha swaniपदमराठीरंगनाथ स्वामी अनेक वृत्तात्कम श्लोक Translation - भाषांतर तंतू तंतुपणें न जाणत पटा नामा रुपा नातळे ॥ माती नेणत त्या घटासि सहसा मातीस माती मिळे ॥किंवा हेम नगासि जाणत नसे कल्पांत झाला तरी ॥ ब्रह्मीं विश्व तसें नसोनि विलसें प्रत्यक्ष भासें जरी ॥१॥भासे सर्प सर्व विवर्त रज्जुवरि तो रज्जूसि ठावा नसे ॥ स्थाणू स्थाणुपणें न जाणत नरा स्थागूव तो कीं असे ॥नेणे शक्तिरुपें स्वयेंभस्वरुपें ते शुक्तिका यापरी ॥ ब्रह्मीं विश्व मृगांबु जेविं विलसे या सूर्यरश्मीवरी ॥२॥काष्ठें जेंगट ताडितां रव करी गर्जोनि उच्च स्वरें ॥ तैसे अल्पमती अहंकृति गुणें देताति प्रत्युत्तरें ॥भगवद्भक्त परापराध साहती सर्वात्मभावें सदां ॥ नोहे शब्द विखंड खंड करितां त्या हेमपात्रीं कदां ॥३॥एकीं एक असोनि मूख अपुलें भासे दुजें दर्पणीं ॥ वाटे सर्वहि पीतवर्ण नयनीं ज्याच्या असे कामिणी ॥ अद्वैतीं जग द्वैत हें दिसतसे संकल्पयोगें जनां ॥ तात्पर्यार्थ असाच कीं गमतसे ज्याची जशी भावना ॥४॥झाला सिद्ध स्वयंभ दर्पण तवा एकाच लोहांतरीं ॥ विद्वद्दर्पण स्वप्रकाश-घन तो सम्मूख घेतां करीं ॥अज्ञानी नर तो तवा मलिन या संतप्त तापत्रयें ॥ श्रोत्रीं स्वानुभवी गुरू जरि मिळे तैं शुद्ध तोही स्वयें ॥५॥जरि पर पुरुषातें भोगणें स्वस्थ चित्तें ॥ तरि करिं शिर ध्यावें छेदुनीयां स्वहस्तें ॥विषवत् विषयांतें मानुनी साधुसंगें ॥ हरिसि शरण जावें बुद्धिनें सानुरागें ॥६॥धेनुचें मन वत्स टाकुनि वना तें जाईना हो कदां ॥ ते सेवी तृण जीवना परि मनामध्यें वसें सर्वदां ॥तैसें चित्स्वरुपीं निमग्न मन हें होऊनियां तो मुनी ॥ लीलाविवहि दीनबंधु जगदुद्धारी दिसे या जनीं ॥७॥देशांतरा कृपण ठेवुनि जाय ठेवणीं ॥ जैसा मनांत धन आठवितो क्षणोंक्षणीं ॥ ज्ञानी प्रपंच करिताति असेंच भासतें ॥ सच्चित्सुखीं सतत मानस तें विलासतें ॥८॥उडे वावडी वातवेगें आकाशीं ॥ असें सूत्र हातींच तें निश्वयेंसीं ॥ तसें वर्ततां देह प्रारब्धयोग ॥ मुनींची मनें रगलां पूर्ण रगें ॥९॥जैशी शील पतिव्रता अवयवां झांकनि वर्ते जनों ॥ किंवा सोपडल्या दरिद्र अवघें द्रव्याढय जो तो वनीं ॥तैसे सज्जन आपुल्या गुणगणां जाणोनि आच्छादिती ॥ देहीं बाळ पिशाच्च उन्नत दशा दावोनिया वर्तती ॥१०॥पुष्पांची वनवाटिका जगरुपें शोभे विवित्राकृती ॥ नानारंग सुरंग जीवकुसमें देती अनेकद्रती ॥ त्याहीमाजिं सुसेव्य दिव्य सुमनें मानें सुगबे भलीं ॥ झालीं धन्य स्विकारिलीं गुरुवरें तीं चित्पदीं शोमलीं ॥११॥पुण्याचें फळ सौख्य शाश्वत मना म्हावें असें आवडे ॥ पापावें फळ दु:ख लेश कवणा स्वप्नांतरीं नावडे ॥ यत्नें दुष्कृत आचरोनि सुख हें कां इच्छिती पामरें ॥ पुण्याचा लवलेशहि न घडतां हें दु:ख वाटे पुरे ॥१२॥अहं देही ऐशा अनृत वचनें दोव घडती ॥ महत्पापें येणें येणें अधम नरकीं जीव बुडती ॥अहं ब्रह्मास्मी हें वचन वदतां सत्य वचनीं ॥ महत्पुण्यें येणें सुजन रमती सौख्यसदनीं ॥१३॥आत्मस्वरूप ह्रदयीं सम साम्य आहे ॥ अज्ञानही सतत जेथ समग्र राहे ॥ जेथें निबीड तम तेथ रविप्रकाश ॥ आश्वर्य हें गमतसे मजला विशेष ॥१४॥काष्ठीं अग्नि असोनि गुप्त न दिसे कोणासि कामा नये ॥ केल्या मंथन यज्ञ होमहवतें सर्वांसि कार्यासि ये ॥तैसा हा ह्रदयस्थ राम नकळे देहात्मबुद्धी जना ॥ सारासार विवेक पूर्ण करितां ये प्रत्यया सज्जना ॥१५॥गोहत्त्या शत एक विप्रवध तैं ऐसें श्रुती बोलती ॥ ब्रह्मत्या शत एक स्रीवध घडे तेव्हां करी त्यांप्रती ॥ स्रीहत्या शत बाळवध तैं हें निश्वयें जाणिजे ॥ बाळेंही शत एक त्यासम मृषा वाक्यें मुखें बोलिजे ॥१६॥शब्दे मृत्यु मृगा गजासि स्परशें रूपें पतंगा घडे मीना मृत्यु रसें सुगंध कमळीं घेतां अली सांपडे ॥ एकेकाविषयीं सहा धरुनियां हे पांचही नाडती ॥ जो या सेवित नित्य पंच विषयां त्य ची कसी हो गतीं ॥१७॥माया मोह नदींत विश्व पुलिनीं मिश्रीत चिलार्करा ॥ दाहींचें निवडील तो चतुर हा इत्यर्थ झाला खरा ॥तेथें देह-भिमान मत्त गज हा कांहींच कामा नये ॥ मुंगीतें निरहंकृती निवडुनी घेईल हा निश्वयें ॥१८॥घटेमाजिं निनाद गंध सुमनीं माधुर्यता शर्करीं ॥ नेत्रा आंतिल बाहुली न निवडे ते शुभ्रता कर्पुरीं ॥किंवा वायु नमीं सतेजपण हें मुक्ताफळीं निश्चयें ॥ विश्वीं राम तसा नये निवडितां तो जाणिजे प्रत्ययें ॥१९॥विष्णूजामात तीर्थं सकळहि उदरीं दिव्य रत्नावसौटा ॥ लक्ष्मी कन्या जयाची त्रिभुवन वदनीं कीर्तिचा घोष मोठा ॥तेथें जातां तृषार्ती चुळभरि जळही प्राप्त कोणासि नाहीं ॥ तैसा तो शब्द ज्ञानीं निजसुख दिसे लेशही तेथ कांहीं ॥२०॥भासे प्रत्यक्ष मिथ्या जग मृगजळ हें आणि अंतीं नसोनी ॥ यातें जो सत्य मानी नर मृगपशु तो मानवीही असोनी ॥ राहू द्दष्ठी दिसेना रवि-शशि-ग्रहणीं तो कळे जेविं तैसा ॥ आत्मा सर्वत्र व्यापी नकळत अबळां तो अहे नाहिं ऐसा ॥२१॥भोंवे वक्र कुलालचक्र वरि त्या माजी बसे येउनी ॥ ते तेथूनि न हालतां दिसतसे भोंवे असी लोचनीं ॥प्रारब्धास्तव वर्तणें जनिं वनीं देहीं दिसे त्यापरी ॥ विद्वद्वर्य सदां सुनिश्वळ निजानंदें स्वरूपांतरीं ॥२२॥मिष्टान्नांत विषयप्रयोग जहाल्या ज्या नेणवे निश्वयें ॥ तेव्हां त्या क्षुधितास काय कळतें सेवील नि:सशयें ॥संज्ञा होत तरीच ठाव अवघा टाकोनियां तो पळे ॥ तैसें या विषयांसि जाणुनि पुन्हा ज्ञानी तयां ना-तळे ॥२३॥ज्ञानी पंडित वेदपाठक मुनी याज्ञीक हो ज्योतिषी ॥ संन्यासी वनि वानप्रस्थ अथवा शास्त्रज्ञ किंवा ऋषी ॥योगी साधक ब्रह्मचर्य अगमीं मौनी समस्तांप्रती ॥ होतां संग अनर्थ मूळ वनिता सिद्धां बोले श्रुती ॥२४॥पव्कान्नीं मृत मक्षिका पडलिया तें अन्न भक्षी तया ॥ होती क्लेश विशेष वांतिसमयीं संत्रास कर्त्री क्रिया ॥स्वानंदामृत-भोजनी जरि पडे हे कल्पना-मक्षिका ॥ तेव्हां तो परमार्थ व्यर्थ ह्मणतां संदेह मानू नका ॥२५॥स्वस्थानी सहजें अहंकृतिबिजें ज्ञानाग्निनें भर्ज्लिलीं ॥ होती प्रस्तुत तीं निवारणसुधें जन्मांतरा वंचिलीं ॥पेरायासि अयोग्य तें कृषिबलें जाणोनियां नर्जिलीं ॥ ब्रह्मीभूत तरोनि तारक जनां होऊनियां संचिलीं ॥२६॥दावी दर्पण ज्यासि नापित तया भासे स्वरूप स्वयें ॥ याला केवळ तो तवा मलिन या पृष्ठीकडे निश्वयें ॥सांगे सर्व परोक्ष उत्तम कथा बोधोनि श्रो जना ॥ आंगें आपण बोधरूप नव्हतां विश्रांति कैंची मना ॥२७॥मोजी माप अमूप धान्य परि तें अंतीं रिकामें पडे ॥ वक्ता काय तसा प्रसण पडतां कामादिकां सांपडे ॥ गोणी पूर्ण भरे सवेंचि रिचवे तेही पडे हों रिती ॥ श्रोत्यांच्या सहसा क्षणीक श्रवणीं तैशा वसात या स्थिती ॥२८॥स्वातीचा घत सुक्तिकेंत पडतां होताति मुक्ताफळें ॥ झालें वीष विशेष व्याल वदनीं तें कायकेलें जळें ॥सर्व ब्रह्म ह्यणोनि बोध करितां सच्छिष्य संबोधला ॥ दुष्कर्मीं नर वर्णसकर करी शिस्नोदरीं वेधला ॥२९॥शोभे वैराग्य भाग्यें उपरम समता भक्तिची प्रीति लागे ॥ सत्कर्मींही न भागे अबल जन तयां योग्य सन्मार्ग सांगे ॥षडैवरी दूरि मागें करुनि सदय जो ज्ञानि सच्छास्त्रयोगें ॥ झाला, चित्सौख्य रंगें त्रिभुवनविजयी ब्रह्मविद्वर्य आंगें ॥३०॥न होती हे कांहीं गुणमयी तयीं ब्रह्मचि असे ॥ तपापासूतीही जग ह्मणति वेदागम असे ॥ सुवर्णापासूनी उपजत तदक्यें नग वसे ॥ पहातां ये रीती अवसरचि भेदा न गवसे ॥३१॥उपादान मातीच जैसी घटातें ॥ उपादान तंतुत्व जैसें पटातें ॥विना ब्रह्म येना जग प्रत्ययातें ॥ उपादान तें नेमिलें सत्य यातें ॥३२॥नगीं द्दष्टी मुष्टी कनक नुसतें सांपडतसे ॥ उपादानत्वें तें म्हणवुनिच ठायीं पडतसे ॥असें सर्वावृत्ती चिदुदधि जग स्थान गवसे ॥ म्हणूनी ब्रह्मीं हें जग म्हणति वेदाऽगम असे ॥३३॥स्नानें पानें दोष गंगा निवारी ॥ कीर्णद्वारें इंदु संताप हारी ॥ नाशी दैन्या कल्पितां कल्पलता ॥ सत्सगें या नाश पावे समस्तां ॥३४॥गिरिवर सह मेरू कज्जलें सिंधुपात्नीं ॥ सुरवर तरूशाखा लेखुनी भूपिपत्रीं ॥ सतत लिहित आंगें शारदा आदि माया ॥ तरि तव गुणसीमा नेणवे रामराया ॥३५॥विमळ वाढविसी जरि सत्वरे ॥ तरिच पावसि पूर्ण महत्व रे ॥ गुरुपदांबुज सत्वर सांपडे ॥ परम तत्व निजांगिंच सांपडे ॥३६॥दुर्योधनादि शिसुपालहि पापकारी ॥ वरें करुनि जगदीश तयांसि तारी ॥ देऊनियां स्वपद मुक्तिपदासि नेलें ॥ वैचित्र्य काय परि पावन भक्त केले ॥३७॥पिता राम माता विदेहात्मजा हो ॥ सखे बंधु माझे हरीभक्त पैं हो ॥ करी कर्म वेदोक्त तो मित्र जाणा ॥ तयाच्या बळें घाव घाली निशाणा ॥३८॥दासीस पुत्र दिधला जगदैक-पाळें ॥ श्रीपाद सेवना तया घडलें कपाळें ॥ त्या वैभवेंकरुनि नारद वद्य झाला ॥ आत्माचि अद्वितीय तो गमला अजाला ॥३९॥केलीं तीर्थ न पूर्वीं द्विजहि न पुजिले होमिलें द्रव्य नाहीं ॥ ध्यानें विध्युक्त पूजा निशि-दिनिं भजतीं नार्चिला देव तोही ॥दानें गो भूमिरत्नें फळ-जळ-वसंत नार्पिलों याचकांहीं ॥ ते दु:खी नित्य देहीं न चुकत पडती जन्मधाराप्रवाहीं ॥४०॥जनीं काननीं सागरीं पर्वताग्रीं ॥ अमित्नीं सुमित्रीं त्रिलोकीं समग्रीं ॥ अवस्थात्रयीं वर्ततांही त्रितापा ॥ नुपेक्षी कदां पूर्व पुण्यप्रतापी ॥४१॥विद्याबळें विनयही अति मान्य लोकां ॥ ते बाह्म भूषण असे बरबें विलोका ॥नारायिला जरि हरी द्दढ अंतरीं हो ॥ शृंगारिली मृततनू परि ते खरी हो ॥४२॥या लोकिंचें जीवित साच नाहीं ॥ कां पापकर्मीं पडिजे प्रवाहीं ॥ क्षणार्ध सौख्यासरिसेंच मागें ॥ अकल्प दु:खावह भोग लागे ॥४३॥मी देह माझीं धन पुत्र जाया ॥ हे वारि ओझें स्वपदासि जाया ॥उपाय सेवा गुरुराजवाची ॥ तारी भवाब्धींत दया जयाची ॥४४॥परिस विनवणी हे सद्रुरु देवराया ॥ जळति सकळ कर्में आदरीं त्या उपाया ॥पुढति जनन मृत्यु सर्वयाही न लागो ॥ मन तव पदपद्मीं मी-पणेंवीण जागो ॥४५॥अष्टौपाळ किरीटि नित्य भिडतां ज्याचे पडीं दाटणी ॥ ब्रह्मा शंकर ध्यात नारद सदां शेष स्तची आननीं ॥योगीही सनकांदि वंदिति शिरीं व्यासादि जे का मुनी ॥ तो हा भक्तपदें हरी निजकरें क्षाळी शिरीं वंदुनी ॥४६॥निर्धारें रमतां मनादि करणां जो नाकळे तत्वता ॥ झाला तोचि सगणरूप जन एह लावावया सत्पथा ॥ नंदाचे घरिचीं वळीत हरि हा वृंदावनीं गोधनें ॥ दभा दूरि असे कदां न गवसे तीर्थें तपें साधनें ॥४७॥सारासार विचार, नैश्वर असे तें, वारि सर्वापरी ॥ चित्तातें शमवूनि नित्य विवरीं श्रीसद्नुरूच्या घरी ॥ तेव्हां दु:खनिवृति सौख्य भरिते अब्रह्मतेच्या शिरीं ॥ भावाभावविना निरंकुशपदीं साधाज्य ऐसें करी ॥४८॥कांता कांचन पुत्न मित्र दुहिता जामात माता पिता ॥ बंधू इतर पीशुनें बहुजणें संख्या नसे मोजितां ॥ देहांतीं सकळीक मायिक नरा सांडूनि येती घरा ॥ अतीं सोडविता नसे रघुविरावांतूनियां दूसरा ॥४९॥मिथ्या वाद घडे आंगी अहता जडे ॥ दोषी द्दष्टिपुढें समत्व न घडे वैराग्य तेंही बुडे ॥ शांती सौख्य क्षमा दया उपरती सद्भाव तोही उडे ॥ ऐसा योग समस्त येउनि घडे सत्संगही नातुडे ॥५०॥सुखोर्मीच्या मेळें नुगळति जळें नेत्नकमळें ॥ गळा बाष्पें दाटे पुलक उठती सात्विक बळें ॥ चळे कांपे देहीं नुपजती मनीं मोहपटळें ॥ गळे संसाराच्या स्मरति हरिचीं पादयुगुळें ॥५१॥काया काय खरी मृगांबुलहरी हे स्वप्निंची सुंदरी ॥ आस्था कोण घरी खरीच दिसते हे जेविं वोडंबरीं ॥पाहे भर्तुहरी त्यजूनि अवघे वीरक्त चित्तांतरीं ॥ तूंही याचपरी करूनि भज रे कोदंड ज्याचे करीं ॥५२॥कैंचा मोक्ष अमोक्ष सर्व लटिका कैंचा मुळीं बंध हा ॥ कैचा रे जगडंब कोठुनि असे निर्माण नाहींच हा ॥स्वप्नांचा उगमार्थ काय वदसी मूढाप्रती भास हा ॥ निद्रा कारण जागृतीं न पहातां मानीं मनीं व्यर्थ हा ॥५३॥अहंकारा एकया धरुनि तुज तूं देह म्हणसी ॥ स्वरूपेंसी कैसी सद्दढ लटिकी भ्रांति धरिसी ॥ जगद्यापी कृष्ण स्मरण करिं पां तूं कवण रे ॥ वृथा मोहें नोहे भ्रमित निजरूपा न विसरें ॥५४॥नभा अंभा तेजा क्षिति मरुत व्यापी निबिड जो ॥ स्वयें चाळी पाळी अखिल त्निगुणातीत पर जो ॥सरेना विस्तारें अज अमुप जो त्या न विसरें ॥ स्मरें सोहं तो मी शबल तनु हेमीं न ह्मण रे ॥५५॥स्वरूपा निर्लेपा सहज निज कां बा विपरसी ॥ अनित्या नि याचा सद्दढ अभिमानी ह्मणविसी ॥ अहा ऐसा कैसा नवल लटिका मोह पडला ॥ असा देहीं मी हा ह्मणसि न दिसे लाज तुजला ॥५६॥अनंता नामाचा रघुविर जनांमाजि वसतो ॥ विवेकी लोकांला प्रकटचि मनामाजिं दिसतो ॥ तनू पूरीं वर्ते पुरुषचि तया लागिं ह्मणती ॥ तया लक्षी जो तो तद्रुपचि पहा व्यर्थ शिणती ॥५७॥शिणावें काशाला जगदिश तरी बाह्यभितरीं ॥ तिहीं लोकांमध्यें सकळिक जिवां पालन करी ॥कळेना लक्षेना जंववरि जंववरि नसे ज्ञान पुरतें ॥ असारा त्यागावें तदुपरि पुढें काय उरतें ॥६०॥सायुज्यतेप्रति तनूसमवेत जो या ॥ हें काय़सें जड असे मजला त्वजाया ॥नाहीं जडीं विषमता निज चिद्रसाची ॥ पाणीच तें कठिण गार जसी न साची ॥६१॥विषय इंद्रिय बुद्वद-तोय मी ॥ ह्मणुनि जो स्वसुखीं स्थिर तो यमीं ॥ न सलिलीं सलिलाकृति कामना ॥ इतर संयम त्या वरि काम ना ॥६२॥प्रियें कदां दु:खकरें न होती ॥ प्रयें मना व्याकुळता न देती ॥ प्रियें बहू साम्य तयासि नाहीं ॥ तो प्रिय सर्वोत्तम एक पाहीं ॥६३॥भासें मिथ्यांबु जैसें दिनकर किरणीं कक्षितां साच नाहीं ॥चित्रें भिंतीबिनाहीं अणुहि परि नसें अन्यथा जाण कांहीं ॥ तैसा लोकत्रयींही रथुविर भरला साक्षि या चारि साही ॥पाहा प्रत्यक्ष येथें हरिविण दुसरें वागवी कोण दाही ॥६४॥गोपाळीं मन रातलें मग तयां अप्रीति कामीं सदां ॥ सौख्यें गोवळ. संगतीं विचरतां विक्षेप नाहीं कदां ॥ मोक्षाची परि चाड सोडुनि निरापेक्षें सवेंरातलें ॥ स्वानंदीं रत सर्वदां अतिशयें नामामृतें मातलें ॥६५॥फलत्यागें वर्णाश्रम उचित कर्में द्दढ करीं ॥ निषेधें पैं काम्यें प्रतिकुल तुतें, चाड न धरी ॥ अशा, स्त्रीची चर्या करुनि परधर्मीं विचरसी ॥ बलात्कारें कैसा प्रकट दिवसा रात्र करिसी ॥६६॥सर्वीं सर्वत्र वस्तू सम विषम नसें जंगमीं स्थावरीं हो ॥ तेथें हे रंग नाना विलसति असत, ऐक्यता अंतरीं हो ॥याचा सिद्धांत ऐसा शुभ अशुभ क्रिये सारिख्या वर्णव्यक्ती ॥ झाल्या कर्मानुसारें विविध प्रकृति या मुणभेदें प्रयुक्ती ॥६७॥अनुभव नसतां हो शब्दब्रह्मेंकरूनी ॥ निरतिशय सुखातें पावले कोण ज्ञानी ॥ सफलित तरु जैसा बिंबला पूर्ण डोहीं ॥ मधुर सफळ स्वादा पावला कोण पाही ॥६८॥स्वपति सन्निव वर्तत सुंदरी ॥ परि पती वचनें न धरी शिरीं ॥ तदुपरी निगमागम जाण तो ॥ परि हरी भजनेंविण शीण तो ॥६९॥जंववरि मन रामीं रातलें पूर्ण पाहीं ॥ तंववरि प्रणवांगें साधनें व्यर्थ पाहीं ॥ह्मणवुनि सकलांगें राघावातें भजावें ॥ ह्रदयकमळकोशीं रामरूपा भरावें ॥७०॥विशाळा त्या माळा द्दढ नरकपालादिक गळां ॥ कशा अग्निज्वाळा विषम निढळीं शांति बहळा ॥निजांगी वेलाळा हिम अचळ बाळा निजकळा ॥ असा शंभू भोळा ह्रदयकळामाजिं कवळा ॥७१॥माथा जान्हवि दिव्य लाघवि कळा भाळीं शशीची कळा ॥ कार्णीं कुंडल मुंडमाळ ह्रदयीं कंठीं विषें सोज्वळा ॥भस्माचा उधळा गजाजिना गळां वामें असे आबला ॥ आंगीं भूषित दीर्घ व्याळ दिसती जे वर्षती गारळा ॥७२॥कमल समल पंकावांचुनी उद्भवेना ॥ हिमकरहि कलंकी दोष त्याचा ढळेना ॥ मुकल निकर बिंबीं अंवकारीं दिसेना ॥ अतुल मुख हरीचें तूलना हे घटेना ॥७३॥तुझ्या रंगणीं शांति विश्रांति पावे ॥ तुझ्या पादपद्मीं क्षमाही विसावे ॥सुखावे निजांगीं हे दयाहीफलासी ॥ निजानद तूं सद्नुरू चिद्विलासी ॥७४॥तुझ्या कामनें काम निष्काम वागे ॥ मनोमंदिरीं सत्य निर्वाण जागे ॥कृपावैभवें भक्त कैवल्यवासी ॥ निजानंद तूं सद्नरू चिद्विलासी ॥७५॥पदीं रंगलों चित्पदीं मी निवालों ॥ नदी सागरी यापरी पूर्ण झालों ॥अजत्वा प्रबोधूनियां द्वैत नेसी ॥ नजानंद तूं सद्नुरू चिद्विलासी ॥७६॥ N/A References : N/A Last Updated : November 11, 2016 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP