कृपा करूनी पुनित करावे मजला श्री दत्ता ॥
काया वाचा मन भावाने प्रार्थितसे दुहिता ॥कृ०॥धृ०॥
पुण्यवान बहु वाडिक्षेत्र ते कृष्णातिरवासी
औदुंबरतरुतळि गुरु बसले भासे मज काशी ॥
पायि पादुका घालुनि जाती संगमि स्नानासी ॥
भस्मोध्दूलन करुनि नेसले भगव्या वसनासी ॥
रुद्राक्षाच्या घालुनि माळा यज्ञोपवितासी ॥
धारण करुनी रात्रंदिन तो रक्षित भक्तांसी ॥
जोडुनि पाणी लववुनि चरणी ठेवितसे माथा ॥
भवसागर हा तरुन कशी मी जाऊ तरी आता ॥काया०॥१॥
दत्तदर्शना आलि उत्तरेहुन कृष्णाबाई ॥
नमुनि गुरूला वळुन दक्षिणे पूर्वेकडे जाई ॥
सुजन मिळुनी प्रातःस्नाना जाती लवलाही ॥
पुनित होउनी जलघट भरुनी ओतिति गुरुपायी ॥
पंचामृतादि पुजा करूनी धूपारति होई ॥
बसुनि विमानी बघती सुरवर ऐका नवलाई ॥
कृपाकटाक्षे अवलोकी गुरु कनवाळू दाता ॥
भक्तासाठी सदा तिष्ठतो जनजननी-ताता ॥काया०॥२॥
प्रातःकाली चंदन उटि ती चर्चुनी अंगाला ॥
शमी तुळसिदळ बिल्वपत्र ते वाहति सुमनाला ॥
रुद्राक्षाच्या कुणि स्फटिकाच्या कुणी तुळसिमाळा ॥
मोति पोवळी पुत्रवंतिच्या घेउनि नर अबला ॥
प्रथमपासुनी लक्ष घालिती प्रदक्षिणा गुरुला ॥
कर्पुरारती करुन घालती लोटांगण घाला ॥
मिठाइमेवा पायस केळी त्वरित आणा आता ॥
नैवेद्यासी अर्पुनि विनवा भक्षा गुरुदत्ता ॥काया०॥३॥
जप करिती कुणि तप करिती कुणि कुणि ध्याने धरती ॥
कुणि गुरुलीला श्रवण कराया लगबग जाताती ॥
कुणी वाचिती कुणी ऐकती कुणि गीते गाती ॥
तीर्थप्रसादा सेवुनिया कुणि सदनाप्रति जाती ॥
जान्हविसंनिध स्त्रिया येउनी हळदकुंकु देती ॥
थोर थोर बहु साधु संत ते वंदुनि विनवीती॥
पतितपावना दीनदयाघन करुणा करि आता ॥
विनवी कृष्णा दिनरजनी तुज शांतवि मम चित्ता ॥काया०॥४॥