आदिखंड - आवरण भाव

असो जेथ तत्वाची बीजें । त्यासी महत्तत्व म्हणिजें । यासी आदि ते जाणिजे । महदादि माया ॥५०॥
माये ही आदि ईश्वरु । तो देवो कूटस्थ अक्षरु । सर्व बीजाचा सागरु । वोळखावा ॥५१॥
माया सर्वा गोसाविणि ।ते ज्या देवाची घरणी । तो ईश्वरु बुध्जनीं । न ह्मणिजे कैसा ॥५२॥
समस्ते मायेते चाळकु । माया अंतर्व्यापकु । तो कूटस्थ हा विवेकु । नव्हे कैसा ॥५३॥
सर्व ही रुपें नटला । परि नाहिं भेदे फुटला । तरि तो अक्षरु या बोला । चूकि नाहि ॥५४॥
माया आदि अलक्ष । अनंत मर्याद असंख्य । तीचें आवरण प्रत्यक्ष । तें चि असे ॥५५॥
महतत्व माये पासुन । तें तिचांचि पोटि आसून । तये परिस न्यून । दश गुणातें ॥५६॥
तया पासावें अहंकारु । तो त्याचा चि गर्भि साचारु । दशगुणा आवरु । उणा त्याचा ॥५७॥
त्याचें उदर्य गगन । ते हीं तद्रर्भ आझून । दशांशें आवरण । उणें त्याचें ॥५८॥
जन्मला नभापासुनु । तो नभाचि मध्यें पवनु । नभा परिस द्शगुणु । उणावो त्याचा ॥५९॥
पवनापासुनि हुतु । तो हि त्यांतुचि साक्षातु । दशगुण संकेतु । उणा त्याचा ॥६०॥
तेजा पासाव जळ । ते ही तद्रर्भ सकळ । हें त्याहोनि उणें केवळ । दशम भागें ॥६१॥
जन्मली जळा पासुनी । ते हि त्याची मध्यें मेदिनी । ते दाहावें भागें उणी । जळा परीस ॥६२॥
इति आवरण भाव ॥