टोचणी नको

- ते खरे ! पण आपले नाही बोवा समाधान होत ! परत जाऊन तिला विचारू तर खरे. चल.
- आता इतकेतुळशीबागेपर्यंत आलो, आणि येथून परत फिरायचे ?
- नाही बोवा. आपल्याच्याने नाही पुढे येववत.
- बरे तर चलच. उगीच संशय नको. पण काय रे, तिने पैसे घेऊन नाही म्हटले तर ?
- तरी हरकत नाही. पुनः तिचे पैसे देऊन टाकू पण आपण दुसर्‍याचे पैसे बुडविले अशी संशयाची वारंवार टोचणी नको ! - हां, हेच ते - दुकान, विचार बरे तिला.
- बाई, मघाशी मी येथे शेरभर कांदे घेतले, त्याचे दोन पैसे मी तुम्हाला दिले का ?
- ( हा, दोन पैसे ना ? दिले, दिले. )
- मला काही बरोबर आठवेना म्हणून -
- ( पैसे दिले, दिले बरे बाबा. )
- हां, आता कसे ठीक झाले ! चला आता.