प्रकाशित कविता - देवाची समाधि ४

क्रूसारोहणाची कोठून रे चिन्ता, तुला भगवन्ता अपजावी ?
प्रभूचे न होती सुळावरी हाल, अत्क्रान्ति पहाल प्रभूची ही.
भगवन्ताच्याच ठायीं ठायीं मूर्ती, अवतारपूर्ती झाली तेथे.
सुखें हाणा मारा या मूर्ती अभङग, सङगांत निस्सङग सदा अभ्या,
तुकोबा पाहता असें विश्वरूप, तर तो अमूप आनन्दता.
आपुलें मरण पाहतां तो डोळां, मानी तो सोडळा अलौकिक.
आपुलें मरण देवा, तूच डोळां, पाहतां सोहळा काय वानूं ?
या रे सानथोर बघावया आधी, जिवन्त समाधि आश्वराची.