प्रकाशित कविता - जबला रमणी

[जाति प्रणयप्रभा]

भयचकित नभी जो तुज रमणी
तुडवीहि तोच का तुज चरणीं ? ध्रु०

विपुल काजळी हे कच मादक,
मृगद्दष्टि ही यांना साधक,

स्त्रीत्व अभारे अरिं हृदबाधक.
लीन करी युवकास झणी. १

ध्येयसृष्टी दिव्य अगोचर
मूर्त जणू तुजमधे मनोहर,
तरुण हुरळुनी जाय खरोखर,
जीवनदेवी तूज गणी. २

यांत अनिर्वचनीय जरी सुख,
क्षणिकच तरि हें मनसिज कौतुक
सृष्टीची बघ गोड फसवणुक -
मृगजलदर्शन रूक्ष रणीं. ३

नर नारीला म्हणुनी देवी
पिञ्जर्‍यांत मैनेपरि ठेवी -
परवशास पण आदर केवी
जरी किति करी लाड धणी - ४

धुन्दी डोळ्यावरिल निवळतां
घ्याताचें त्या स्वरूप कळतां
प्रेमाची न दिसेच अमरता,
नित्यता न चेतोहरणीं. ५

रमणीस्तव होवोत झुञ्जते
धुन्दफुन्द सुन्दोपसुन्द ते,
त्यास्तव लढती श्वान म्हणुन तें
हाडुक होय न वज्रमणी. ६

दावुनि सुन्दरता दुबळी ती
माया अपजविणेंनरचित्तीं
अर्भकास ती शोभे रीती -
हो सहकारी तू रमणी. ७

सौन्दर्ये नर होय मूढवश.
परिचर्येने कृतज्ञ बहुवस.
होऊ कधि तो निष्ठुर नीरस
बघुनि तुझी अश्रुस्मरणी. ८

असलीस जरी त्रिकालजननी
कधीमधी जन लागे भजनीं,
हिरकणीस परि जो मान जनीं
मिळवुं शके न तयास खणी ९

हो व्याघ्रापरि सतेज मादक.
दुबळयांचा बघ देवहि घाटक,
दुबळेपण तर केवळ पातक
असुं दे सर्वंसह धरणी ! १०

तुझें लतापण, तुझें चन्द्रपण
अवनतीस तव झालें कारण,
स्वावलम्बनाविण शुब्दार न !
तळपव तू अपुला तरणी. ११

३ जानेवारी १९३६.