कृष्णद्वादशमञ्जरी - दुराशोन्धोऽमुष्मिन‍ विषय ...

दुराशोन्धोऽमुष्मिन‍ विषय विसरावर्त जठरे
तृणच्छनत्रे कूपे तृणकबळलुब्ध: पशुरिव ।
पतित्वा खिद्येऽसावगतिरित उद्धृत्य कलये:
कदा मां कृष्ण त्वत्पदकमललाभेन सुखितम्‍ ॥
कथञ्चिद्यञ्चित्ते कमलभवकामान्तकमुखा:
वहन्तो मञ्जन्ति स्वयमनवधौ हर्षजलधौ ।
क्व तद्दिव्यश्रीमच्चरणकमलं कृष्ण भवत:
क्वच्चाहं तत्रेहा मम शुन इवाखण्डलपदे ॥
दुरापस्त्वं कृष्ण स्मरहरमुखानां तदपि ते
क्षति: का कारूण्यादगतिरिति मां लालयसि चेत्‍ ।
प्रपश्यन्‍ रथ्यायां शिशुमगतिमुद्दामरुदितं
न सम्राडप्यड्के दधदुरुदयस्सान्त्वयति किम्‍ ॥
प्रतिश्वासं नेतुं प्रयतन धुरीण: पितृपति:
विपत्तीनां व्यक्तं विहरणमिदं तु प्रतिपदम्‍ ।
तथा हेयव्यूहा तनुरियमिहाथाप्यभिरमे
हतात्मा कृष्णैतां कुमतिमपहन्या मम कदा ॥
विधीशाराध्यस्त्वं प्रणयविनयाभ्यां भजसि यान्‍
प्रियस्ते यत्सेवी विमत इतरस्तेषु तृणधी: ।
किमन्यत्सर्वापि त्वदनभिमतैव स्थितिरहो
दुरात्मैवं ते स्यां यदुवर दयार्ह: कथमहम्‍ ॥
विनिन्द्यत्वे तुल्याधिकविरहिता ये खलु खला:
तथाभूतं कृत्यं यदपि सह तैरेव वसति: ।
तदेवानुष्ठेयं मम भवति नेहास्त्यरुचिर-
प्यहो धिड्मां कुर्वे किमिव न दया कृष्ण मयि ते ॥
त्वदाख्याभिख्यनत्वदमलगुणास्वादनभवत्‍ -
सपर्याद्यासक्ता जगति कति वानन्दजलधौ ।
न खेलेन्त्येवं दुर्व्यसनहुतभुग्गर्भपतित:
त्वहं सीदाम्येको यदुवर दयेथा मम कदा ॥
कदा वा निर्हेतून्मिषित करुणालिड्गित भवत्‍-
कटाक्षालम्बेन व्यसनगहनान्निर्गत इत: ।
हता शेषग्लानिन्यमृतरसनिष्यन्दशिशिरे
सुखं पादाम्भोजे यदुवर कदासानि विहरन्‍ ॥
अनित्यत्वं जाननतिदृढमदर्पस्सविनय:
स्वके दोषेऽभिज्ञ: परजुषि तु मूढस्सकरूण: ।
सतां दासस्शान्तस्सममतिरजस्त्नं तव यथा
भजेयं पादाब्जं यदुवर दयेथा मम कदा ॥
कराळं दावाग्निं कबळितवतादेव भवता
परित्राता गोपा: परमकृपया किन्न हि पुरा ।
मदीयान्तर्वैरि प्रकरदहनं किं कबळयन्‍
दयासिन्धो गोपीदयित वद गोपायसि न माम्‍ ॥
न भीरारुह्यांसं नदति शमने नाप्युदयते
जुगुप्सा देहस्याशुचिनिचयभावे स्फुटतरे ।
अपि व्रीळा नोदेत्यवमतिशते सत्यनुपदं
क्वमेस्यात्वद्भक्ति: कथमिवकृपा कृष्ण मयि ते ॥
बलीयस्यत्यन्तं मदघपटली तद्यदुपते
परित्रातुं नो मां प्रभवसि तथा नो दमयितुम्‍ ।
अलाभादार्तीनां इदमनुगुणानामदयिते
कियद्दौस्थ्यं धिड्मां त्वयि विमतमात्मद्रुहमिमम्‍ ॥
॥ इति श्री श्रीधरवेड्कटाशायं विरचित कृष्णद्वादशमञ्जरी समाप्ता ॥