वरद वाक्याचा विश्वास । आतां पूर्णतेचा कळस ॥
श्रोते जनीं सावकाश । ग्रंथ ध्यानासी आणिजे ॥२२१॥
पांच शतक पंचदश ओवी । त्रिकांडाची बरवी ॥
जैसा प्रकाशकर्ता रवी । आकाशमार्गे ॥२२२॥
आकाशमार्गे चालणें । तेव्हांच भासती हीं चिन्हें ॥
शब्दविषयादि बोलणें । जेथीचें तेथें ॥२२३॥
शब्द विषय आकाशाचा । बोलतां बोलिलों त्रिवाचा ॥
आतां पंचम मठाचा । भावार्थ सांगों ॥२२४॥
पंचमाम्नाय सुभेरु मठ । काशी संप्रदाय जो श्रेष्ठ ॥
जनक याज्ञवल्क्या प्रकट । शुकवामदेवादि ॥२२५॥
हे तव महामुक्त प्राणी । सनकसनंदन नारदमुनी ॥
ब्रह्मनिष्ठ चातुर्य खाणी । संतोष वाणी सुशब्दे ॥२२६॥
क्षेत्र कैलास सनाथ । मानस सरोवर तीर्थ ॥
ऐसें स्थान श्रीसदगुरुनाथ । देवी माया जाणिजे ॥२२७॥
अनंत स्वरुपें ब्रह्मचारी । स स्वयं वेदपठण करी ॥
सत्य ज्ञान वाक्य विचारी । आत्मोद्धाराकारणें ॥२२८॥
पंचमाम्नाय समाप्त । वदता झालों प्रकट गुप्त ॥
विषमभाव धरी आप्त । सत्य सत्यार्थ हे वाचा ॥२२९॥
हा ग्रंथ करी पठन । त्यासी पूर्ण समाधान ॥
त्रिकांडीचें होय ज्ञान । चतुर्थ सदन पैं पावे ॥२३०॥