साक्षेप न करतांच कांहीं । सहजासहज वृत्ति पाही ॥
बोलिलों तें कांही बाही । श्रवण कीजे ॥२१॥
श्रवण श्रवणांतच आहे । डोळीयांत कण न साहे ॥
ऐसा माझा शब्द आहे । कल्पनातीत ॥२२॥
कल्पना ते काय वेगळी । विकल्प बुद्धीची काजळी ॥
लेखन पीठावरी विटाळी । घालणेंचि लागे ॥२३॥
की कागदावरी खळ । देऊनी कीजे निर्मळ ॥
मग वेदांत सुशील । लेखन कीजे ॥२४॥
कल्पना तल्लक्षण तम । तेथें चंद्रकांति उत्तम ॥
तरी ते काय अधम । म्हणावी बापा ॥२५॥
कारण कार्याचाचि योग । परी विरक्ताचें सोंग ॥
प्रपंच तोचि कुयोग । जाणिजे तेथे ॥२६॥
अद्वैतानंद दर्शन । मी तूं पणाचें भाषण ॥
विश्वीं आपुला आपण । झालें पाहिजे ॥२७॥
विश्व काय आपणा वेगळें । पाहतां भरली दोन्ही बुबुळे ॥
आतां संसाराचें मळें । तापला कोण ॥२८॥
तापत्रयासी तापले । अर्थान्वयासी उमजले ॥
मग सकळ दोष गेले । सत्संगें पैं ॥२९॥
तरी सत्संग कैसा व्हावा । उपाधिविरहित असावा ॥
कोणासी पैं नसावा । उबग जयाचा ॥३०॥