श्री देवीस्तोत्रम् - अम्ब प्रसीद वरदा भव दुःखह...

अम्ब प्रसीद वरदा भव दुःखहन्त्री
कामान् ममाशु परिपूरय कामधेनो
अद्यैव मे रिपुगणा विलयं प्रयान्तु
वीर्यं जयं च विपुलं च यशः प्रदेहि ॥१॥
अंब प्रसीद महतीं श्रियमत्र लोके
सर्वाधिकांवितरतीमितरानपेक्षम्
संपत्करीं सुखकरीं भवतीमुपास्ते
यस्तस्य दुर्लभमिह त्रिदिवेऽपि नास्ति ॥२॥
अंब प्रसीद शतकोटिधरादिदेव-
सम्भावितांघ्रियुगले सकलेष्टदात्री ।
यस्मिन् प्रसीदति मनाग्भवती भवानी
धन्यः स एव जगतां च स एव सेव्यः ॥३॥
अंब प्रसीद सकृदंबुजनाभवक्षः-
क्रीडागृहे कमलवासिनि हेमवर्णे ।
संपत्तिकल्पलतिके त्वदपांगरेखां
ब्रह्मादयोऽपि परिगृह्य भवन्ति धन्याः ॥४॥
अंब प्रसीद शशिखण्डविभूषणांग-
भागस्थिते भवनिहन्त्रि मनोन्मनि त्वम् ।
या भाति विश्वविलयस्थितिसृष्टिदात्री
विश्वंभरादिमहदादिविचित्ररूपा ॥५॥
अंब प्रसीद चतुराननवक्त्रपद्म-
राजीविहारपरिशीलनराजहंसि ।
दृष्टस्त्वया सदयमत्र भवेत् स मर्त्यः
मूकोऽपि पण्डिततमः स जडोऽपि धीरः ॥६॥
अंब प्रसीद शतमन्युमुखामरात्म-
शक्ते त्वदंघ्रिशरणस्य गृहाङ्गणेषु ।
खेलन्ति सुन्दरदृशो विचरन्ति विप्राः
सीदन्ति भूमिपतयोऽवसरप्रतीक्षाः ॥७॥
अंब प्रसीद चतुरंगबलावलेप-
दूरीकृतारिनिवहो भवतीप्रसादात् ।
दीनोप्यनन्यसुलभान् सकलांश्च कामान्
लब्ध्वा चिरम् विजयते हि सदारपुत्रः ॥८॥
अंब प्रसीद सहसा मयि पक्षपातात्
कष्टां दशां मम निरीक्ष्य परानपोह्याम् ।
नो चेत् गतिर्जगति नास्ति निरस्तखेदैः
संसेव्यमानचरणांबुरुहे मुनीन्द्रैः ॥९॥
अंब प्रसीद झटिति त्वमुपेक्षसे किं
वत्सस्य वाग्विलसतः श्रवणातुरा चेत् ।
उत्संगसंगिनि शिशौ वचनप्रतीक्षा
स्तन्यं निपीय मुदिते तु सुखाय मातुः ॥१०॥
अंब प्रसीद दयया त्वरितं भवानी
जानासि चेत् हृदयशल्यमिहाविषह्यम् ।
नो चेत् कथं नु भवती जगतां शरण्या
भूयाच्चिराय भवतापसमाश्रितानाम् ॥११॥
अंब प्रसीद जहि शत्रुगणानिमांस्त्वम्
अद्यैव देवि परिवर्धय कौतुकं मे ।
कोऽयं विलंब इह सा क्व गता दया ते
दीनावनव्रतमिदं तव किं समाप्तम् ॥१२॥
अंब प्रसीद यदि भृत्यविधेयतायाः
साक्षात्भवानि भवतीह जनस्य लक्ष्यम् ।
कारुण्यपात्रमिममाकलयन्त्यजस्रं
धन्य़ं विधातुमखिलस्य जनस्य मान्यम् ॥१३॥
अंब प्रसीद नियतं क्रियतां भवत्या
देवारिवर्गवनपावकतां दधत्या ।
अस्य प्रमादविवशस्य मनाक् प्रसादः
सर्वात्मना यदगतिर्यदनन्यनाथः ॥१४॥
अंब प्रसीद मदनुग्रहसत्वरेण
चित्तेन विग्रहवतेव दयाभरेण ।
आलक्ष्य माममृतशीतलया च दृष्ट्या
क्षिप्रं विधेहि परिरंभितभूरिभाग्यम् ॥१५॥
अंब प्रसीद किमनेन विलंबनेन
कार्या त्वरा न हि विलंबमवेक्षते हि ।
यद्भागधेयमिह ते सुरलोभनीयं
सर्वात्मना गिरिसुते त्वदधीन एव ॥१६॥
अंब प्रसीद परमेण समाधिना मां
एकान्तभक्तमवधार्य च चण्डिके त्वं ।
सौभाग्यसंपदभिपूरमहालवालं
उद्वेलवीर्यनिलयं कुरु भूरिभाग्यम् ॥१७॥
इति स्तुतवति मारुतौ निहतचण्डमुण्डासुरा
सुरासुरनरोरगाद्यखिललोकधात्री शिवा ।
महामहिषमर्दिनी समवलंब्य दिव्यं वपुः
पुरः समभवत्तदा पुरुषमात्र साम्राज्यदा ॥१८॥