गोविंदकृत पदें २५७ ते २६०

पद २५७ वें.

काय मी सांगूं देवा ! माझे जिविंचे गुज ।
पतितपावना रे ! आतं राखीं माझी लाज ! ॥ध्रुवपद.॥
जन्मतां गर्भवासीं क्लेश झाले जे भारी ।
नेणवे मजलागीं, तुज ठाउकें हरि ? ॥काय मी०॥१॥
दु:संगसंगतीनें चित्त व्याकुळ माझें ।
अपराघ थोर केले सांभाळावे महाराजें. ॥काय मी०॥२॥
संसारी सुख नाहीं, सुख तुझेचि पायीं ।
सप्रेम भक्ति देईं, मायबहिणी रामाबाई ! ॥काय मी०॥३॥
अपराध करीं क्षमा, गुरु नरहरिराया ! ।
देईम वा ! क्षेम मातें, गोविदाचा प्राणसखया ! ॥काय मी०॥४॥

पद २५८ वें.

येईं बा ! रघुराया ! राजिवनेत्रा । नगजापतिमित्रा ! ।
रामा सुकुमारा कोमलगात्रा । पद्माक्षिकलत्रा ! ॥ध्रुवपद.॥
येईं म्हणतां मज लज्जा वाटे । बहु दुष्कृत खोटें ।
पतितोद्धारण बिदे पायीं मोठें । त्रभुवनि बोभाटे ॥
तारीं तूं मजलागुनि अजपौत्रा ।नगजा०॥१॥
नाही तुमची सेवा मज घडली । विषयीं मति जडली ।
कांता कांचन ही मनिं आवडलीं । मति त्यांतचि बुडली ।
झाली निर्फळ देहाचि कीं यात्रा ।नगजा०॥२॥
ऐशा पतिताला कोण त्राता । प्रभु जानकिकांता ! ।
दात्या नरसिंहा कृपा करीं आतां । दे क्षेम समर्था ।
तारी गोविंददीना गुणपात्रा ।नगजा०॥३॥

पद २५९ वें.

कधीं येशील सीतारमणा ! । दीनावरि करुनि करुणा  ! ॥ध्रुवपद.॥
ब्रम्हांडनिवासा रामा । योगिजनमनविश्रामा ! ॥कधीं०॥१॥
तूं भक्तकाजकैवारी । मज अधमालागुनि तारीं ॥कधीं०॥२॥
गजनक्र तुवां धरिलें । मजला कां अव्हेरिलें ॥कधीं०॥३॥
गोविंद अधमाला तारी । हें संकट नाहीं भारी ॥कधीं०॥४॥

पद २६० वें.

शरयूतिरवासी देवा ! । कोठे गुंतला प्राणविसांवा ! ॥ध्रुवपद.॥
क्षणलवपल युगसम जातें वियोग कदापि न साहे ।
चांडाळे विघड बहु केला गति कोण करूं मी माये ।
आयुष्य बहुत विधीनें दिधलें प्राण न याजे ॥
चाल ॥ दु:खार्णवि बुडली काय ।
जिव माझा व्याकुळ होय ।
हिंसकगृहि पडली गाय ॥शरयू०॥१॥
आहा रे ! विधात्या नष्टा कां लिहिलें माझ्या भाळी ।
जन्मभर काय कसें हें तें नकळे मज ये काळीं ।
दुर्बुद्धि कसी उद्भवली इच्छिली मृगकांचोळी ॥
चाल । चुकले शरणागत पाळीं ।
दासीचें मन सांभाळीं ।
शरीराची झाली होळी ॥शरयू०॥२॥
साधू लक्ष्मण मजजवळी रक्षणार्थ देवर होता ।
विपरीत गति कर्माची म्यां छळिलें सद्नुणवंता ।
तोही मज त्यागुनि गेला कांतारीं जेथे भ्राता ॥
चाल ॥ तो दोष बैसला माथां ।
हा दुर्जन कोठे होता ? ।
नकळे मज याची वार्ता ॥शरयू०॥३॥
मार्गीं श्रम मज बहु होतां कुरवाळी अमृतहस्तें ।
कनुवाळू बहु दासाचा श्रमहारी निश्चळ चित्ते ।
गोविंदवरद नरसिंहा ! तूं निजपद दाखविं मातें ॥
चाल ॥ करुणाब्धि मज अधमातें ।
बा ! करीं भवाब्धीपरतें ।
सद्भावें नमिन पदातें ॥शरयू०॥४॥