बालक्रीडा - अभंग ६१ ते ६५

६१.
नंदें सोडविलें तेव्हां त्या कृष्णासी । नासूं देगे याशी दहीं दूध ॥१॥
मजला लेंकरें नाहींत गे फार । विश्रांतीसी घर एवढें आहे ॥२॥
निवारिलें विघ्न देवें हें केवढें । पडती जरी झाडें याजवरी ॥३॥
आजपासूनि यासी बोलसी कठीण । देईंन मी प्राण तुजवरी ॥४॥
स्फुंदस्फुंद रडे तेव्हां नारायण । देईं यासी स्तन भुकेलासे ॥५॥
यशोदा बाहात नये वनमाळी । धांवोनि कुरवाळी वदन त्याचें ॥६॥
समजावोनि देवा पाजितसे स्तन । घालीत भोजन नामा ह्मणे ॥७॥

६२.
गोकुळीं अनर्थ होताती बहुत । मिळोनी समस्त विचारिती ॥१॥
वृद्ध ते म्हणती येतें आमुच्या मना । जाऊं वृंदावना सकळीक ॥२॥
समस्तां मानला तयांचा विचार । निघती नारीनर शीघ्र तेव्हां ॥३॥
अहिर्निशीं देवा करिती जतन । नामा म्हणे मन गोविंदा पैं ॥४॥

६३.
विचारित हो श्रीपती । जे म्याम जावें वनाप्रती ॥१॥
राखावया गायी । भार उतरावया मही ॥२॥
एके दिनीं सायंकाळीं । नंदा पुसे वनमाळी ॥३॥
उद्या जाईन मी राना । घेऊनियां जी गोधना ॥४॥
बुद्धीचा चालक । नामा म्हणे हाचि एक ॥५॥

६४.
प्रात: काळीं मुलें येताती सकळ । उठवीं गोपाळ ह्मण-ताती ॥१॥
आळस देवोनी उठे देवराणा । बळिराम गोधना सोडी-तसे ॥२॥
देऊनियां स्तना काकुळती येत । सांभाळा भगवंत वना-मध्यें ॥३॥
जवळींच खेळा जाऊं नका दूरी । सांभाळा मुरारी प्राण माझा ॥४॥
होताती उत्पात याजवरी मोठे । मोडतील कांटे सांभा-ळावें ॥५॥
आसनीं शयनीं भोजनीं जतन करा । नामया दातार केशिराजा ॥६॥

६५.
चालियेलं तेव्हां गडी आणि देव । खेळताती सर्व आनंदानें ॥१॥
वत्साचिया वेषें वत्सासूर आला । माराया कृष्णाला परीक्षिती ॥२॥
पाहोनियां ऐसें तयासी मारिलें । झोंकोनियां दिल्हें आकाशातें ॥३॥
चला आतां जेवूं बसूं एके ठायीं । काढारे लव-लाही शिदोरीया ॥४॥
गोपाळ मिळोनी आनंदें जेविले । ब्रह्मरस धाले कृष्णासंगें ॥५॥
उदक प्राशन करावया आले । बकानें देखिलें कृष्णजीला ॥६॥
दुष्टबुद्धि तेव्हां देवासी गिळीत । ह्लदय जळत उगळीला ॥७॥
धरूनियां हातें उभाची चिरीला । आनंद देवाला न समाये ॥८॥
नामा ह्मणे आले घरासी सकळ । सांगताती बाळ वर्तमान ॥९॥