बालक्रीडा - अभंग १६ ते २०

१६.
करील जो प्रश्र सांगेल जो कथा । श्रवण करितां उद्ध-रती ॥१॥
कथा भागिरथी स्नान जे करिती । त्याचे उद्धरती पूर्वज ते ॥२॥
भागीरथी स्नाना श्रम लागे फार । करावें एकग्न मन येथें ॥३॥
नामा ह्मणे ऐसें बोले भागवत । शुक सांगवते परीक्षिती ॥४॥

१७.
पापी जे अभक्त दैत्य ते माजले । धरणीसीं झालें ओझें त्यांचें ॥१॥
दिधलासे त्रास ऋषि मुनि सर्वां । न पूजिती देवा कोणी एक ॥२॥
राहियेले यज्ञ मोडिलें कीर्तन । पळाले ब्राह्मण दैत्यां भेणें ॥३॥
वत्सरूपी पृथ्वी ब्रह्मयापाशीं जाय । नेत्रीं वाहे तोय सांगतसे ॥४॥
बुडविला धर्म अधर्म झाला फार । सोस-वेना भार मज आतां ॥५॥
ब्रम्हा इंद्र आणि बरोबरी शीव । चालियेले सर्व क्षीराब्धीशीं ॥६॥
नामा म्हणे आताम करितील स्तुती । सावधान चित्तीं परिसावें ॥७॥

१८.
वासुदेवा हषिकेशा माधवा मधुसूदना । करिताती स्तवना पुरुषसूक्तें ॥१॥
पद्मनाम त्रिलोकेशा वामना शेषशायी । आह्माम कोणी नाहीं तुजवीण ॥२॥
जनार्दना हरि श्रीवत्स गरुडध्वजा । पाव अधोक्षजा आतां आह्मां ॥३॥
वराहा पुंडरीका नृसिंह नरां-तका । वैकुंठनायका देवराया ॥४॥
अच्युता शाश्वता अनंता अज अव्यया । कृपेच्या अभया देईं आम्हां ॥५॥
नारायणा देवाध्यक्षा कैठभमंजना । करींरे मर्दना दुष्टाचिया ॥६॥
चक्रगदाशंखपाणी नरोत्तमा । पाव पुरुषोत्तमा दासा तुझ्या ॥७॥
रामा हयग्रीवा भीष्मा रौद्रा मेवाद्भवा । आश्रय भूतां सर्वां तुझा असे ॥८॥
श्रीधरा श्रीपति चतुर्बाहो मेघ:शामा । लेंकुरें आम्ही आम्हाम पाव त्वरें ॥९॥
नामा म्हणे ऐसें करितां स्तवन । तोषला भगवान क्षीराब्धींत ॥१०॥

१९.
आकाश वाणी होय सांगे सकळांसी । तळमळ मानसीं करूं नका ॥१॥
देवकीच्या गर्भ येईल भगवान । रक्षील ब्राह्मण गाई भक्त ॥२॥
उतरीला भार मारील दैत्यांसी । आनंद सर्वांशी करील तो ॥३॥
रोहोणी उदरीं शेष बळिभद्र । यादव समग्र व्हारे तुम्ही ॥४॥
ऐकोनियां ऐसें आनंद मानसीं । येती स्वस्थळासी नामा म्हणे ॥५॥

२०.
वसुदेवा देत देवकी बहीण । लग्नामध्यें बिव्न झालें. ऐका ॥१॥
आकाशींची वानी सांगतसे कंसा । मानी हा भरंवसा बोलण्याचा ॥२॥
आठवा इचा पुत्र वधील तुजशी । ऐकोनी मानसीं क्रोधावला ॥३॥
घेऊनियां खड्‍ग माराया धांवला । हात तो धरीला वसुदेवें ॥४॥
देईन मी पुत्र सत्य माझें मानीं । ठेवा बंदीखानीं दूता सांगे ॥५॥
पुण्य सारावया भेटे देवऋषी । वधी बाळकांशी ठेवूं नको ॥६॥
होतांची प्रसूत नेऊनियां देत । साहाही मारीत दुराचारी ॥७॥
धन्य त्याचें ज्ञान न करीच शोक । वधितां बालक नामा म्हणे ॥८॥