बालक्रीडा - अभंग ६ ते १०

६.
चक्रवाक पक्षी वियोगें बाहाती । बालें मजप्रती तैसें आतां ॥१॥
चुकलिया माय बाळकें रडती । झालें मजप्रती तैसें आतां ॥२॥
वत्स न देखतां गाई हुंबरती । झालें मजप्रती तैसें आतां ॥३॥
जीवनवेगळे मत्स्य तळमळती । झालें मजप्रती तैसें आतां ॥४॥
नामा ह्मणे मज ऐसें वाटे चित्तीं । करीतसें खंती फार तुझी ॥५॥

७.
काय माझा आतां पाहातोसी अंत । येईं बा धांवत देवराया ॥१॥
माझ्या जीवा होय तुजविण आकांत । येईं बा धांवत देवराया ॥२॥
असे जरी काम भेटूनियां जात । येईं बा धांवत देवराया ॥३॥
येरे देवा आतां नामा तुज बाहात । येईं बा धांवत देवराया ॥४॥

८.
न वर्णवे जन्ममरणाचें दु:ख । दावीं आतां मुख पांडुरंगा ॥१॥
कुरळिया केश भाळीं शोभे टिळक । दावीं आतां मुख पांडुरंगा ॥२॥
भोवया व्यंकटा शोभती सुरेख । दावीं आतां मुख पांडुरंगा ॥३॥
कमलाकार नेत्र सुंदर नासीक । दावीं आतां मुख पांडुरंगा ॥४॥
कर्णींचीं कुंडलें न वर्णवे हाटक । दावीं आतां मुख पांडुरंगा ॥५॥
आधार आरक्त दंत इंदुहूनि अधिक । दावीं आतां मुख पांडुरंगा ॥६॥
विष्णुदास नामा तुझेंचि बाळक  । दावीं आतां मुख पांडुरंगा ॥७॥

९.
बाहूबळें तुवां काढिलें अमृत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥१॥ जननी माझी जेव्हां ज्याकडे बाहत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥२॥ देवा बैसवोनि शुद्ध तें वाढीत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥३॥ क्षीराचा सागर उपमन्यूशी देत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥४॥ घेवोनियां चक्र परिक्षिता रक्षीत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥५॥ कवटाळूनि धरिलें ध्रुवासी वनांत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥६॥ विदुराच्या घरीं कण्या सांभाळीत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥७॥ चिरंजीव करूनियां नगरी सुवर्ण देत । ठेवीं बा तो हात शिरा-
चरी ॥८॥ नामा म्हणे युद्धीं रक्षियेला पार्थ । ठेवीं बा तो हात शिरावरी ९

१०.
रुणझुण पायीं वाजताती वाळे । दावीं तीं पाउलें दयानिधी ॥१॥
जनक्र याचे घरीं चाळूनियां गेलें । दावीं तीं पा-उलें दयानिधी ॥२॥
गजा धरिलें नक्रें तेव्हां जे धांवले । दावीं तीं पाउलें दयानिधी ॥३॥
वस्त्रहरणीं ज्यातें द्रौपदीनें चिंतिलें । दावीं तीं पाउलें दयानिधी ॥४॥
देखोनियां ज्यातें कौरव भ्याले । दावीं तीं पाउलें दयानिधी ॥५॥
धर्म आणि भीष्म विदुरादिक धाले । दावीं तीं पाउलें दयानिधी ॥६॥
स्वयंवराशी जातां शीळे उद्धरिलें । दावीं तीं पाउलें दयानिधी ॥७॥
नामा म्हणे ज्यातें बळीनें पूजिलें । दावीं तीं पाउलें दयानिधी ॥८॥