६५६
वृत्तीचा उच्छेद मना निग्रह ।
धारण विग्रह तेजतत्त्वीं ॥१॥
बिंबामाजि बिंब हरपलें स्वयंभ ।
मायेचा पैं लोभ अरता जाला ॥२॥
नाहीं तेथें छाया मायेचा विलास ।
घरभरीं पैस दीपीं रया ॥३॥
बापरखुमादेविवर ज्ञानदेवा धन ।
वस्तूची विवरण तेजाकारें ॥४॥
६५७
ज्योतिस ज्योती मेळउनी हातीं ।
तव अवचिति झोंबिन्नली ॥१॥
अद्वैत पाहतां न दिसे गुणमेळु ।
गुणा गुणीं अडळु ठाउका नोहे ॥२॥
शून्याहि परता आदि अंतु नाहीं ।
तो असोनियां देहीं धांवो सरे ॥३॥
बापरखुमादेवीवरु विसरता धांव ।
हरिरुपभाव दीपकळा ॥४॥
६५८
कापुराची सोय कापुरीची माये ।
परतोनि घाये नेघे तैसी ॥१॥
असोनि नसणें सर्वत्री दिसणें ।
हरि प्रेम घेणें पुरे आम्हां ॥२॥
सुखरुप जीव असतांची शिव ।
हरपले भाव विज्ञानेंसी ॥३॥
बापरखुमादेविवरु विठ्ठल सुखाचा ।
तरंगुही नांवाचा परतेचिना ॥४॥
६५९
आदि मध्य अंत सर्वसम हरि ।
घटमठचारी भरला दिसे ॥१॥
देखिलागे माये अलक्ष लक्षीतां ।
शांति पक्षवाता समबुध्दि ॥२॥
भावबळें धन अलोट अभंग ।
चित्संगें भंग प्रपंचाचा ॥३॥
ज्ञानदेव बोले नित्य नाम प्रेम ।
तेथेंचि विश्राम हरिचा असे ॥४॥
६६०
अंतरींचा विस्तारु ब्रह्मीं पाल्हायिला ।
तेथें एक मनु सिध्द साधकु भला ॥१॥
तेणें केलें अनारिसें केलें अनारिसें ।
पाहों गेलें सरिसें सार पावलेंगे माये ॥२॥
तेथें ऋग्यजु:साम भुलले ।
तें माझ्या ठायीं फ़ुलले ब्रह्ममय ॥३॥
रखमादेविवर अंतरब्रह्मीं तरंगु जाला ।
ब्रह्मउदधी सामावला मज घेऊनि माये ॥४॥
६६१
निर्गुणीचे हातीं व्यवहारु पडिला ।
दाइजपणें मुकला साभिलाषे ॥१॥
निरंजनवनीं धरीन मुरारी ।
भाग अभ्यंतरीं घेईन देखा ॥२॥
बापरखुमादेविवरु विठ्ठलु सोविळा ।
भाग मज आला हरिहरु ॥३॥
६६२
एकभान गिळुं दुजें द्वैत उगळूं ।
कासेवी चामे गिळूं सगळा ॥१॥
पोटभरु येणें वैकुंठीचें पेणें ।
सेवासुख जाणे कृष्णसुखीं ॥२॥
डोंगर सकळे मायेचे मोकळे ।
प्रपंचा नाकळे या हेतु ॥३॥
ज्ञानदेवा साध्य ज्ञानाचे उपाध्य ।
येर तत्त्व बोध्य मुक्त कैचें ॥४॥
६६३
ध्यानधारणामंत्र साधन ।
त्रिकाळीं जपन अजपासिध्दी ॥१॥
नटकेचि अटकु ठाईंचेंचि निर्गुण ।
मज कवणें ठाईं घेऊनि गेले ॥२॥
देश वाढले देश आटले ।
चहूंद्वारी कोंदलें ब्रह्मतेज ॥३॥
रखुमादेविवरु अठांगी आगळा ।
सप्तधातूं वेगळा ब्रह्मउदधि ॥४॥
६६४
विश्वाचे आर्त माझे मनीं प्रकाशलें ।
अवघेचि जालें देहब्रह्म ॥१॥
आवडीचें वालभ माझेनी कोंदाटलें ।
नवल देखिलें नभाकारगें माये ॥२॥
बापरखुमादेविवरु सहज निटु जाला ॥
ह्रदयीं नटावला ब्रह्माकारें ॥३॥
६६५
अनुभव जाला प्रंपच बुडाला ।
आपुला आपण देखिला सोहळावो माये ॥१॥
आपण जाणतां आपण मी जालिये ।
आपणापैं विसरलिये नेहटीं वो माये ॥२॥
आपुला म्हणोनि अवघा आलिंगिला ।
अवघा देखिला अवघेपणें वो माये ॥३॥
ऐसे जाणोनि ठकलें ठकोनियां ठेलें ।
रखुमादेविवरेविठ्ठलें वो माये ॥४॥