(दिंडी)
शूरसेनानें इंद्रास पूशियेलें ।
कार्तवीर्याचें जनन कसें झालें ।
प्रभू तोषित हो कृतवीर्य व्रतायोगें ।
भाग्यशाली हो तनय तपायोगें ॥१॥
शक्र सांगे त्या शूरसेन राया ।
त्वदिय पुत्राची नवलयुक्त काया ।
वदन सुंदर हें तेजयुक्त त्याचें ।
हस्तपादांविरहीत वपू त्याचें ॥२॥
अशा पुत्रासी पाहुनी करी शोक ।
सती तेव्हां समवेत भृत्यलोक ।
सकल नारीही करिति दुःख राया ।
स्वयें येई कृतवीर्य तया ठाया ॥३॥
बघुनि पुत्रासी कृतवीर्य करी खेद ।
जनन उत्सव तो राहिला अती खेद ।
नगर सारें उद्विग्न दिसे साचें ।
करिति मंत्री ते शांत सुमन त्यांचें ॥४॥
(शार्दूलविक्रीडित)
राजा शोक करुं नको फुकट कीं होणें चुकेना कधीं ।
होई त्या प्रभुची कृपा अजुनही काया तयाची सुधी ।
होई हें समजून शांत करणें भूपा मनासी अतां ।
वृक्षांसी फलं पुष्पं हीं न रुजती एकाकिंही तत्त्वतां ॥५॥
होतां त्या प्रभुची कृपा अजुनही कल्याण होई सुता ।
ऐकूनी नृपती प्रधानवचसा शांती धरी तत्त्वतां ।
पत्नीची मग शांतवी हि मनसा विप्रांस तो आणवी ।
आरंभीं प्रभुपूजनास करुनी ज्योतीषही वर्तवी ॥६॥
दानें देउन भूपती तदुपरी हत्तीवरी बैसुनी ।
वांटी साखर ही सुता तपदिनीं नांवास तो योजुनी ।
होतां द्वादश अब्द एक दिवशीं श्रीदत्त त्या भेटती ।
ठेवी भूपति कार्तवीर्य म्हणूनी ऐकें कथा शांत ती ॥७॥
(गीति)
कृतवीर्य करीं चरणीं, साष्टांगें बहुत आदरें प्रणती ।
विधियुक्त पूजनासी, मुदित असे जाहले तया वदती ॥८॥
अद्भुत पुत्र बघाया, ऐकुन वृत्तास पातलों राया ।
ऐकुन उद्वेगानें, भृत्यांकरवीं अणी तया ठायां ॥९॥
त्याचें स्वरुप पाहुन, दत्तात्रय झाकिती निमिष नयन ।
जाणति अंतर्यामीं पुत्राचें पूर्वकर्म हें जनन ॥१०॥
वदती कृतवीर्याला संकष्टीच्या व्रतांत जागरणीं ।
येतां जांभइ तेव्हां, आचमिलें बा नसेच तूं पाणी ॥११॥
यास्तव अंगावांचुन, झाला हा पुत्र जाण कीं भूपा ।
ऐकुन भाषण त्याचें, मानवलें सत्य सत्य तें भूपा ॥१२॥
विनयें भूप तयांना, अंगासाठीं उपाय सांगा जो ।
प्रार्थीतसें सुविनयें, करिन म्हणें मी सुदेह सुत साजो ॥१३॥
विज्ञापना तयाची, ऐकुन पुत्रास मंत्र उपदेश ।
सांगोपांग कथुनियां, एकाक्षरि मंत्र-राज जगदीश ॥१४॥
म्हणती या मंत्राचें, द्वादश वर्शे सु-भाव आचरण ।
करितां गणेश पावे, बघतां प्रभु ये तयास करचरण ॥१५॥
येणेंपरी तयांना, अत्री-सुत सांगुनीहि अदृष्ट ।
झाले पित्यास सुत तो, आज्ञा मागे तपास तो इष्ट ॥१६॥
पोंचवि वनीं सुताला, निर्मुनियां तेथ एक पर्णकुटी ।
राहे तींत तपासी, करितो त्या कार्तवीर्य प्रभु-निकटीं ॥१७॥