मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|पोथी आणि पुराण|गणेश पुराण|उपासना खंड|
अध्याय १३

उपासना खंड - अध्याय १३

श्री गणेश पुराणाचे पारायण केल्याने समाधान मिळते आणि जीवनातील सर्व पापे नष्ट होतात.


 (गीति)

श्री विद्यि-हरि-हर स्तविती, तो परमात्मा गजानन प्रभु जो ।

तूं केवळ आहेसी, जगताचें कारणासि साधक जो ॥१॥

आहेस परब्रह्मा, तूं तर आहे निधान विद्यांचें ।

वरिचेवरि तें प्रार्थुनि, चिंतन करिती पदोपदीं साचें ॥२॥

(इंद्रवज्रा)

हे श्रीगणाधीशा विधीच होसी । तूं विश्व हें निर्मित कारणासी ।

आधार आहेस रजोगुणासी । स्तवीतसें हा चरणांबुजासी ॥३॥

हे श्रीगणाधीश हरीच होसी । नानावतारां प्रभु तूं धरीसी ।

हे विश्व रक्षी गुणसत्त्वराशी । सेवितसों ह्या चरणांबुजासी ॥४॥

हे श्रीगणाधीश श्मशानवासी । होसी जगासी लयकारणासी ।

आधार घेऊन तमोगुणासी । स्तवीतसों ह्या चरणांबुजासी ॥५॥

हे श्रीगणाधीश जगन्निवासी । वेदान्ततत्त्वांस निवास होसी ।

इंद्रार्कवायू शशि तूंच होसी । स्तवीतसों ह्या चरणांबुजासी ॥६॥

या पंचभूतां जनिताहि तूंची । पदारविंदां भजकांस साची ।

विघ्नें नि बाधा करिती कधींही । अशा तुलाही भजतों तिघेची ॥७॥

आम्ही तिघेही तव पादसेवा । व्हावी म्हणूनी फिरलोंही देवा ।

आतां तुझी बा करुणाच झाली । यालागिं देवा तव भेट झाली ॥८॥

(दिंडी)

मृग कथिती कीं सोमकांतकांता ।

ऐकि वृत्तातें श्रवण करा आतां ॥

स्तवा ऐकुनियां एकदंत मोदें ।

ऐक वरदानें ऐक नृपा जीं दे ॥९॥

तुम्हीं मजलागीं बहुत कष्ट केले ।

स्तुतिस्तवनांनीं बहुत तोषवीलें ॥

नित्यनियमानें पठन करी जो हीं ।

सकल सौख्यातें मिळवि नित्य तोही ॥१०॥

मम स्तवनानें संपदा मिळे साच ।

गृहीं नांदे संतती सुखानेंच ॥

मोक्षशांतीचें अगर असे बापा ।

असा मानव पावतो सुखें भूषा ॥११॥

(उपेंद्रवज्रा)

अशा प्रकारें वरदान वाणी । गणेश बोले हरचक्रपाणी ।

वदे विधी हे बहु मोदवाणी । सदा असावी मुखिं नामवाणी ॥१२॥

विचार आम्हांपुढती स्व-कार्या । कसें करावें सुचवी सुकार्या ।

गणेश बोले तुमची सु-भक्ति । जडेल माझेवर हेच उक्ती ॥१३॥

तुम्हांस सांगे पुढलेंच काजा । विधी रची बा जगतासि ओजा ।

हरी करी पालन त्यासि कोडें । शिवें करावा लय कार्य जोडें ॥१४॥

(गीति)

यापरि गणेशकार्ये, सांगुन विधि हरिहरास त्या समयीं ।

वेदांदिक बोधुनियां, त्यांसि दिलें कीं स्वकार्य बल विषयीं ॥१५॥

(इंद्रवज्रा)

ब्रह्मा वदे लीनपणें प्रभूला । देवा मला ज्ञापित बालकाला ।

सृष्टी कशी स्थापन मीं करावी । जाणीव बापा मज दाखवावी ॥१६॥

(गीति)

यावर गणेश सांगे, माझे देहीं अनेक विश्वें हीं ।

वास करुनियां असती पाहसि तव तीं कळेल जाणिव ही ॥१७॥

ऐसें कथून विधितें, अपुल्या देहांत त्यास नेऊन ।

दाखवि अनेक विश्वें, उंबरफलसम तनूंत व्यापून ॥१८॥

ऐसें दृष्टिस पडतां, कमलोद्भव मानसीं बहू चकित ।

तेव्हां गणेश अंडा, भेदुन दावी विधीस तो उचित ॥१९॥

अंडयामाजी तेव्हां, सृष्टि दिसे तींत सर्वही दुसरें ।

विधि-हरि-हर हे तीघे, असुर तसे पाहिले हि एकसरें ॥२०॥

मुनिवर किन्नर आणिक, यक्ष तसे मानवादि गायक हे ।

भूजल-वनादि आणिक, भूचर जलचर तसेच खेचर हे ॥२१॥

वीसाधिक एक असे, पाहे स्वर्गास तेधवां विधितो ।

पांचाधिक दोन अशीं, पाहे पाताळ त्यांत आणिक तो ॥२२॥

एणेपरि दुसर्‍याही, अंडामाजी विलोकिलें जगत ।

ऐशीं अनेक अंडें, पाहुन तो भ्रांत-चित्तसा होत ॥२३॥

(ओवी)

ही ब्रह्मांडरचना पाहतां । आपण बसावें येथें आतां ।

बाहेर न जावें तत्त्वतां । निश्चय कांहीं नोहेच ॥२४॥

गजाननहृदयीं असतां । तयाचें स्तवन करी मागुता ।

ब्रह्मदेव म्हणे गणनाथा । मोहोनियां गेलों मी ॥२५॥

खगोलींच्या तारकांचे । कीं गणित नोहे सिकताकणांचे ।

तयापरी तव उदरीचें । ब्रह्मांडासी न गणवे ॥२६॥

देवा तुमचें येणें परी । ज्ञान झालें मज अंतरीं ।

तुच्छ वाटे मोक्ष तरी । ब्रह्माण्डरचना पाहूनियां ॥२७॥

मती भुलली तव अंतरीं राहावें कीं यावं बाहेरी ।

हें तव असे इच्छेवरी । करावें देवा यथार्थ ॥२८॥

(दिंडी)

ब्रह्मदेवाची जाहली स्थिती ऐशी ।

असें जाणुनियां काढिलें बाह्यदेशीं ॥

पुढें नेलें हो तनुंत कर्णमार्गी ।

गणाधीशें राहिल्या उभयवर्गी ॥२९॥

विश्वरुपा पाहून विश्वनाथ ।

तसे विष्णूही पाहती विश्व तेथ ॥

मुदित होउनियां शयन तीहिं केलें ।

भृगू कथिती तें कथन मींहि केलें ॥३०॥

N/A

References : N/A
Last Updated : October 15, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP