(गीति)
विश्वामित्र कथी जें, भीमाला भीम कथन कथिलें तें ।
व्यासाला विधि कथितो, तें भृगु कथि हेमकंठ ताता तें ॥१॥
दक्षास ध्यास लागे, विसरे वसनास भानही नाहीं ।
तैसाच निघे विपिनीं भटके माता तयासवें तीही ॥२॥
जे जे भेटति त्यांना, दक्ष पुसे होतसे तयां लीन ।
दावा मला विनायक ध्यासें भटके बहूतसा विपिन ॥३॥
दैवगति ती उत्तम, अवचित आले समोर त्या मुनिचे ।
आश्रम पाहुन दक्षें, पुशिलें वृत्तास तेथिलें वाचें ॥४॥
येथें मुद्गल आहे, ऐकुन झाला तयास आनंद ।
कमला सद्गद झाली, दक्षाला लाधलाच स्वानंद ॥५॥
असनीं बसून मुद्गल, पूजित होते विनायका पूर्ण ।
साष्टांग प्रणिपाता करुन कथी आपुली कथा पूर्ण ॥६॥
(कामदा)
मुद्गलासि तो दक्ष बोलिला । आंग वायूनें देह चांगला ।
दर्शनासि या आस लागली । दे दयानिधे बुद्धि चांगली ॥७॥
भेटले मला श्रीगजानन । भक्ति दे मला हेंचि साधन ।
देव ते मला सांगती असें । जाइं रे त्वरें भक्त जो असे ॥८॥
पातलों इथें सांगण्यापरी । शांति ही इथें लाभली खरी ।
तूंच बा असे श्रीगजानन । जाहलें असे साच हें मन ॥९॥
सोमकांत या दक्ष भाषणा । ऐक भूपते ब्रीद रक्षणा ।
मुद्गलासही मोद जाहला । ऐक राजसा श्रेष्ठ तूं मला ॥१०॥
दर्शनीं तुला दीधलें असे । पाप बा तुझें सर्व नाशिलें ।
जाणतोंच मी भीमनंदना । धन्य होसि रे वीरकंदना ॥११॥
(शिखरिणी)
तपश्चर्या केली बहुत वरुषें ईशचरणी ।
नसे दक्षा साची मजवरि कृपा ईशकरणी ॥
नसे वेदांलाही कळत पुरता अंतहि खरें ।
अशा या देवानें तुजसि दिधलें दर्शन बरें ॥१२॥
म्हणोनी दक्षा हे मजपरिस तूं वंद्य अससी ।
मला देईं भेटी कवळित करां दक्ष तनुसी ॥
पुन्हा त्या दक्षासी सतत जपण्या मंत्र दिधला ।
महामंत्राचा तूं जप करित जा नित्य विधिला ॥१३॥
अनुष्ठानें होती सकल मनसा पूर्ण विजयी ।
अनुष्ठानें दक्षा त्यजसि विमुखीं भक्तिविषयीं ॥
जरी अश्रद्धाही धरिसि तरि तूं घातक खरा ।
नको दोहोंमध्यें विपट करुं तूं साधक बरा ॥१४॥
(गीति)
ऐसें वर्तन करितां, इंद्रादिक हे करुन वक्र असे ।
अवलोकिती न किमपी, मुद्गल कमलासुतास बोधितसे ॥१५॥
विश्वामित्र कथी हें, कथन करी चारुहासिनी भीम ।
त्यांचे पूर्वज होते, नामें कमला तिचा पती भीम ॥१६॥
व्यासास विधी यानें, कथिला वृत्तान्त भीम भूपतिचा ।
गणेशमंत्रामाजी, अष्टाक्षरि मंत्र मुख्य हा साचा ॥१७॥
केवळ मंत्र जपाचा, महिमा वर्णावयास हीच कथा ।
च्यवनाच्या तातांनीं, कथिली कीं सोमकांत यास कथा ॥१८॥
पूर्वी यज्ञामाजी, सुतांनीं शौनकादि सकलांतें ।
मनरंजनार्थ कथिली, भूपति जो सोमकांत कथनातें ॥१९॥
गणेशपुराण सारें भृगुनीं कथिलें नृपास उद्धारा ।
त्याच्या अनुवादी हें, योजियलें कार्य रंजन द्वारा ॥२०॥
आतां मयूरसूतें, प्राकृत भाषें करुन कवनाला ।
एकाधिकवीस अशा, दूर्वांनीं हा गणेश पूजियला ॥२१॥