अध्याय ९० वा - श्लोक ३१ ते ३५

एकैकस्यां दश दश कृष्णोऽजीजनदात्मजान् । यावन्त्य आत्मनो भार्या अमोघ गतिरीश्वरः ॥३१॥

एकैके स्त्रियेचे ठायीं । दश दश पुत्रांतें शेषशायी । जनिता जाला हे नवायी । न्यूनाधिक कहीं न स्रवला ॥३६५॥
जितुक्या स्वस्त्रिया सर्वही । तितुक्या समपुत्रवती पाहीं । केल्या श्रीकृष्णें ज्या कांहीं । विकल्प नाहीं सापत्न ॥६६॥
कीं अमोघ रति जयाची पूर्ण । तो पत्यक्ष ईश्वर श्रीकृष्ण । सत्यसंकल्पी सनातन । स्वेच्छावतरणसंकर्त्ता ॥६७॥
असो आतां ते समग्र पुत्र । महाप्रतापी परम पवित्र । ज्यांचा उद्दाम पराक्रम तीव्र । धीर उदार सुशीळ जे ॥६८॥
एक लक्ष एकषष्टिसहस्र । त्यावरी अधिक अशीतिमात्र । इतुके हो गणनासूत्र । गणितां अवग्र कार्ष्णि हें ॥६९॥

तेषामुद्दामवीर्याणामष्टादश महारथाः । आसन्नुदारयशसस्तेषां नामानि मे शृणु ॥३२॥

तयां उद्दामवीर्यामाजी । अष्टादशतनुजराजी । महारथी ऐसी वाजी । शौर्यकाजीं अतिदक्ष ॥३७०॥
जे उदार यशस्वी समरमेश । अतिप्रतापी जेंवि चंडांश । तयांचे पृथकनामनिर्देश । ऐक अशेष मजहून ॥७१॥

प्रद्युम्नश्चानिरुद्धश्च दीप्तिमान्भानुरेव च । साम्बो मधुर्बृहद्भानुश्चित्रभानुर्वृकोऽरुणः ॥३३॥
पुष्करो वेदबाहुश्च श्रुतदेवः सुनन्दनः । चित्रबाहुर्विरूपश्च कविर्न्यग्रोध एव च ॥३४॥

प्रद्युम्न आणि अनिरुद्ध । दीप्तिमान भानु प्रसिद्ध । बृहद्भानु साम्ब मधु । चित्रभानु वृक अरुण ॥७२॥
पुष्कर वेदबाहु श्रुतदेव । सुनंदन चित्रबाहु सुदैव । विरूप कवि न्यग्रोध । नांव जाण अपूर्व शेवटील ॥७३॥
एवं नामीं हे अठरी जण । येथ अनिरुद्ध कथिला जाण । तो कृष्णपौत्र हें श्रुतमान । पिता प्रद्युम्न जयाचा ॥७४॥
तरी सुत सप्तदश गणावे । यांसि शौर्यें तत्तुल्य जाणावें । कीं अनेकतनयीं याही नांवें । असेल कोण्ही पुत्रांचीं ॥३७५॥

एतेषामपि राजेन्द्र तनुजानां मधुद्विषः । प्रद्युम्न आसीत्प्रथमः पितृवद्रुक्मिणीसुतः ॥३५॥

ऐसे अष्टादश हे महारथी । मधुद्विषाचे पुत्र सुमती । इतुकियांही सकळ सुतीं । प्रथम निश्चिती प्रद्युम्न ॥७६॥
जो देवी रुक्मिणीचा नंदन । पित्यासारिखाचि दृश्यमान । रूपें वीर्यें गुणें समान । प्रतिमा आन प्रभूची ॥७७॥
आतां ययाचा संक्षेपें वंश । ऐकें प्रसंगें भो नरेश । ज्याचिया स्मरणें अघभ्रंश । होय निःशेष क्षणमात्रें ॥७८॥