जगजीवनात्मजकृत पद

नमः श्रीरामपदारविंदा । सांडून सकळ संसारधंदा ॥ध्रुवपद.॥
भाव वरा रे !  जरि दृढ तारि मानशी । रघुविर करिल दया मग काय उणें स्वसुखाशीं । मोहमाया विरून गेली अती कामासहीत साधिशी । कलुष त्वरित हरितो सकळ सेवि राघवाशी । शुकसनकादिक पवनज वाल्मिकि नारद तुंबर स्मरणीं निरंतर । कमलज शंकर सुर नर किंनर सुखघन करुणाकर । साहि शास्त्रें वेद चार मौनावले नकळे पार । क्षितिधर थकित जाला वदतां कुंठित शब्दविचार । ऐसा श्रीराघव झडकरी । भजतां हा भवभय दूर करी । जन्ममरणभय सकळ निवारी । निजजनपाळक कार्मुकधारी । जगजीवनात्मजप्रभु निजभावें वदतां चित्तीं दे निजछंदा ॥नमः०॥१॥