संतांची आरती - क्षार उदक देउनी मधुरता आल...

क्षार उदक देउनी मधुरता आली । तैसी लवणस्थिति अमृत खोली । तयांच्या अंतरीं प्रवृत्ति मुराली । परी साखरेची मौल्यता कवणें आणिली ॥१॥
जयजय आरती प्रेम सिंधुपुरा । ऐक्या ऐक्या केलें तुवां येकसरा ॥२॥
नित्य प्रेमें जागती जागरणी जागा । आणिक उद्धरण जगासी सांगी ।
येकि येकादशी पुण्य आलें तें पहागा । द्वादशी लाधली ते भक्तासी मागा ॥३॥
ऐसे परौपकारीं लोळावें त्यांचे द्वारीं । तेंचि केशवध्यान येर लटिकें संसारीं ।
त्यांचे रंगणीची शीळाइंद्रायणीचे तटी वरिला रहिवास ।
विश्व तारावया लक्ष्मी निवास । ज्ञानेश्वररूपें धरिलें निज वेष । वर्म जाणें तया सद्रुरु उपदेश ॥१॥
जयदेव जयदेव जय ज्ञानदेवा । जीवा शिवाचा आदि परब्रम्हा ठेवा ॥ध्रु०॥
एकादशा कार्तिकमासीं । आपण पंढरिनाथ सनकादिकांसी ।
यात्रेसी येता ती स्वानंदरासी । दर्शन घडे तयां निजमुक्ति देसी ॥२॥
म्हैसिक पुत्र केला वाचक वेदाचा । प्रतिष्ठानीं गर्व हरिला विप्रांचा ।
विशेष अर्थ केला अगवद्रीतेचा । प्रत्यक्ष द्वारीं शोरे पिंपळ कनकाचा ॥३॥
सनकसिंद्धगणांमाजी तूं श्रेष्ठ । ज्ञानावरी माजी ज्ञानवरिष्ठ ।
अनुताप दीप्ति विश्व घनदाट । नामयावरि लोटॆ प्रेमाचा लोट ॥४॥
 देवा मज करीं । नाहींतरी व्यर्थ जन्मोनी पशुपरी ॥४॥
पूर्वज उद्धरण दिसे विकुंठ वाटे । हरिदा साचे भार मीरवती गरुड टके गोमटे ।
धन तृप्तितीर बरवें वाळुवंटें । वैष्णव रंगीं नाचतां  हर्ष बहू वाटे ॥५॥
लाधलों समसुख काशीये जातां । विश्वनाथ प्रेम प्रेमाचिया सत्ता ।
बाणली वीरथी पंढरीनाथा । जिकडे तिकडे देखें हरीदास गर्जतां ॥६॥
निवृत्ति सोपान हे ज्ञानेश्वरु । चांगदेव मुक्ताई वटेश्वरु ।
अवघीया अवघा साक्षात्कारु । सद्रुरु जाण तो विसोबा खेचरू ॥७॥
त्याचे चरणीचा रजरेणू हा नामदेव शिंपा । पाहांता अनुभव सकळार्थ सोपा ।
विठ्ठल कृपेस्तव यांची मजवरी कृपा । हे एकची मूर्ति पावलों ऐसें देखोपां ॥८॥