वेदांत काव्यलहरी - खरा ब्राह्मण

ब्राह्मण त्यांस म्हणावें, जो जाणे ब्रह्म इतर ते सारे ॥
जन्मांत शूद्र असती वर्णानें. उच्च होति संस्कारें ॥१॥
ब्राह्मण सद्‌गुरुबोधापोटीं उपजे, अयोनिसंभव रे ॥
योनीसंभव तितुके समजावे, खास शूद्र ते सारे ॥२॥
जातीनें ब्राह्मण करि जरि ब्राह्मण कमीस, काय फल त्याला ॥३॥
ब्राह्मण खरा जरी जो, “मम दैवत” त्यास म्हणति भगवंत ॥
जातीनें ब्राह्मण जों “मम दैवत,” त्यास कोणरे वदत ॥५॥
मूळ नदीचें तैसें कूळ ऋषीचें, बघुं नये कोणीं ॥
कारण उगम तयांचा क्षुद्र; परी मान्य जाहले भुवनीं ॥६॥
“आम्हीं वसिष्ठ गोत्री” ब्राह्मण जातींत म्हणति अभिमानें ॥
काश्यप, विश्वामित्री गोत्र कुणी सांगतात डौलानें ॥७॥
गोत्राच्या आधारें, ठरवूं जरि कूल ब्रह्मंवृदोच ॥
ब्राम्हण सारे ठरतिल, शूद्र अतीशूद्र मित्र जातीचे ॥८॥
जातीचे मिश्र परी, सर्व ऋषी श्रेष्ठ ब्रह्मज्ञानानें ॥
ब्राम्हण ठरलें; झाले वंद्य जगा सर्व, ब्रह्मकर्मानें ॥९॥
क्षत्निय कुळांत राघव, गवळ्याचा कृष्ण पूज्य कां झाले ॥
ब्राह्मण कैसे भजती अब्राम्हण देव, काय गूढ भलें ? ॥१०॥
एकचि उत्तर याला, जातीजन्मांत श्रेष्ठता नाहीं ॥
जाणे ब्रह्म, स्वरा तो ब्राम्हण, उरला न संशयो कांहीं ॥११॥