मंगलाचरण पहिले

जय जय रामकृष्णहरि
*
रुप पाहतां लोचनीं । सुख झालें वो साजणी ॥१॥
तो हा विठ्ठल बरवा । तो हा माधव बरवा ॥२॥
बहुता सुकृताची जोडी । म्हणोनि विठ्ठलीं आवडी ॥३॥
सर्व सुखाचें आगर । बाप रखुमादेवीवर ॥४॥
*
वचन ऎका कमळापती । माझी रंकाची विनंती ॥१॥
कर जोडितों कथेकाळीं । आपण असावें जवळीं ॥२॥
घ्यावी घ्यावी माझी भाक । जरीं कां मागेन आणिक ॥३॥
तुकयाबंधु म्हणे देवा । शब्द इतुकाची राखावा ॥४॥
*
राहो आतां हेंचि ध्यान । डोळां मन लंपट ॥१॥
कोंडकोंडुनि धरीन जीवें । देहभावें पूजीन ॥२॥
होईल येणें कळसा आलें । स्थिरावलें अंतरीं ॥३॥
तुका म्हणे गोजिरिया । विठोबा पायां पडो द्या ॥४॥
*
तुज पाहतां सामोरी । दृष्टि न फिरे माघारी ॥१॥
माझें चित्त तुझ्या पायां । मिठी पडली पंढरीराया ॥२॥
नव्हे सारितां निराळें । लवण मेळवितां जळें ॥३॥
तुका म्हणे बळी । जीव दिला पायातळीं ॥४॥
*
तुम्ही सनकादिक संत । म्हणवितां कृतावंत ॥१॥
एवढा करा उपकार । देवा सांगा नमस्कार ॥२॥
माझी भाकावी करुणा । विनवा पंढरीचा राणा ॥३॥
तुका म्हणे मज आठवा । मुळ लवकरी पाठवा ॥४॥
*
आतां तुम्ही कृपावंत । साधुसंत जिवलग ॥१॥
गोमटें तें करा माझें । भार ओझें तुम्हांसी ॥२॥
वंचिलें तें पायांपाशीं । नाहीं यासी वेगळें ॥३॥
तुका म्हणे सोडिल्या गांठी। दिली मिठी पायांसी ॥४॥
*
लेकुराचें हित । वाहे माउलीचें चित्त ॥१॥
ऎसी कवळ्याची जाती । करी लाभाविण प्रीति ॥२॥
पोटीं भार वाहे । त्याचें सर्वस्वही साहे ॥३॥
तुका म्हणे माझें । तुम्हां संतांवरी ओझे ॥४॥
*
करुनि उचित । प्रेम घाली ह्र्दयांत ॥१॥
आलों दान मागायास । थोर करुनियां आस ॥२॥
चिंतन समयीं । सेवा आपुलीच घेई ॥३॥
तुकयाबंधु म्हणे भावा । मज निरवावे देवा ॥४॥
*
न धरी उदास । माझी पुरवावी आस ॥१॥
ऎका ऎका नारायणा । माझी परिसा विज्ञापना ॥२॥
मायबाप बंधुजन । तुंचि सोयरा सज्जन ॥३॥
तुका म्हणे तुजविरहित । कोण करील माझें हित ॥४॥
*
गरुडाचे पायीं । ठेवी वेळोवेळां डोई ॥१॥
वेगीं आणावा तो हरी । मज दीनातें उद्धरी ॥२॥
पाय लक्ष्मीच्या हातीं । तिसीं यावे काकुळती ॥३॥
तुका म्हणे शेषा । जागे करा ह्रषीकेशा ॥४॥
*
येग येग विठाबाई । माझे पंढरींचे आई ॥१॥
भिमा आणि चंद्रभागा । तुझ्या चरणींची गंगा ॥२॥
इतुक्यासहित त्वां बा यावें । माझें रंगणीं नाचावें॥३॥
माझा रंग तुझे गुणीं । म्हणे नामयाची जनी ॥४॥