सूरह - अल्‌फज्र

(मक्काकालीन, वचने ३०)

अल्लाहच्या नावाने, जो अत्यंत दयावंत व असीम कृपावंत आहे.

शपथ आहे उष:काळची आणि दहा रात्रीची आणि सम व विषमाची आणि रात्रीची जेव्हा ती निरोप घेत असेल, काय यात बुद्धी असलेल्यांसाठी एखादी शपथ आहे? (१-५)

तुम्ही पाहिले नाही की तुमच्या पालनकर्त्याने काय व्यवहार केला, उंच स्तंभवाल्या आदेइरमशी, ज्यांच्या समान कोणतेही राष्ट्र जगाच्या मुलुखात निर्माण केले गेले नव्हते? आणि समूदशी ज्यांनी खोर्‍यात खडक कोरले होते? आणि मेखावाल्या फिरऔनशी, हे ते लोक होते ज्यांनी जगाच्या मुलुखात मोठा दुराचार केला होता आणि त्यांच्यात खूप उपद्रव माजविला होता. सरतेशेवटी तुमच्या पालनकर्त्याने त्यांच्यावर प्रकोपाचा कोरडा ओढला. वस्तुस्थिती अशी आहे की तुमचा पालनकर्ता दबा धरून बसला आहे. (६-१४)

परंतु माणसाची स्थिती अशी आहे की त्याचा पालनकर्ता त्याची परीक्षा घेतो आणि त्याला प्रतिष्ठा आणि देणगी देतो, तेव्हा तो म्हणतो की, माझ्या पालनकर्त्याने मला प्रतिष्ठित बनविले. आणि तो जेव्हा त्याला कसोटीत घालतो आणि त्याची उपजीविका त्याच्यासाठी तंग करतो तर तो म्हणतो माझ्या पालनकर्त्याने मला अपमानित केले, कदापि नाही, किंबहुना तुम्ही अनाथांशी मानाचा व्यवहार करीत नाही. आणि गरिबाला जेवू घालण्यासाठी एकदुसर्‍याला उत्तेजन देत नाही, आणि वारसाची सर्व मालमत्ता गिळकृत करता, आणि संपत्तीच्या प्रेमात वाईटरित्या गुरफटला आहात. कदापि नाही. जेव्हा पृथ्वी निरंतर वाळवंत करून टाकली जाईल आणि तुमचा पालनकर्ता प्रकट होईल, अशा स्थितीत की दूत रांगारांगानी उभे राहतील. आणि नरक त्या दिवशी समोर आणले जाईल, त्या दिवशी मानवाला समज येईल आणि त्यावेळी त्याला समज येण्याने काय हशील? तो म्हणेल की, मी आपल्या ह्या जीवनासाठी पूर्वतयारी केली असती! मग त्या दिवशी अल्लाह जी यातना देईल तशी यातना देणारा कुणी नाही, आणि अल्लाह ज्या प्रकारे बांधील तसा बांधणारा कुणी नाही. (१५-२६)

(दुसरीकडे फर्माविले जाईल) हे संतुष्ट जीवा! चला आपल्या पालनकर्त्याकडे अशा स्थितीत की तू (आपल्या चांगल्या शेवटाने) आनंदीत (आणि आपल्या पालनकर्त्यापाशी) आवडता आहेस. सामील हो माझ्या (सदाचारी दासांत) आणि दाखल हो माझ्या स्वर्गामध्ये. (२७-३०)