हेरम्बोपनिषत् - अथातो हेरम्बोपनिषदं व्याख...

अथातो हेरम्बोपनिषदं व्याख्यास्याम: । गौरी सा सर्वमड्रला सर्वज्ञं परिसमेत्योवाच । अधीहि भगवन्नात्मविद्यां प्रशस्तां यया जन्तुर्मुच्यते मायया च । यतो दु:खाद्बिमुक्तो यात्ति लोकं परं शुभ्रं केवलं सात्त्विकं च ॥१॥
तां वै स होवाच महानुकम्पासिन्धुर्बन्धुर्भुवनस्य गोप्ता । श्रद्धस्वैतद्‍गौरि सर्वात्मना त्वं मा ते भूय: संशयोऽस्मिन् कदाचित् ॥२॥
हेरम्बतत्त्बे परमात्मसारे नो वै योगान्नैव तपोबलेन । नैवायुधप्रभावतो महेशि दग्धं पुरा त्रिपुरं दैवयोगात् ॥३॥
तस्यापि हेरम्बगुरो: प्रसादाद्यथा विरिञ्चिर्गरुडो मुकुन्द: । देवस्य यस्यैव बलेन भूय: स्वं स्वं हितं प्राप्य सुखेन सर्वम् ॥४॥
मोदन्ते स्वे स्वे पदे पुण्यलब्धे सर्वैर्दैवै: पूजनीयो गणेश: । प्रभु: प्रभूणामपि विघ्रराज: सिन्दूरवर्ण: पुरुष: पुराण: ॥५॥
लक्ष्मीसहायोऽद्वयकुञ्जराकृतिश्चतुर्भुजश्चन्द्रकलाक लाप: । मायाशरीरो मधुरस्वभावस्तस्य ध्यानात् पूजनात्तत्स्वभावा: ॥६॥
संसारपारं मुनयोऽपि यान्ति स वा ब्रह्मा स प्रजेशो हरि:  स: । इन्द्र: स चन्द्र: परम: परात्मा स एव सर्वो भुवनस्य साक्षी ॥७॥
स सर्वलोकस्य शुभाशुभस्य तं वै ज्ञात्वा मृत्युमत्येति जन्तु: । नान्य: पन्था दु:ख- विमुक्तिहेतु: सर्वेषु भूतेषु गणेशमेकम् ॥८॥
विज्ञाय तं मृत्युमुखात् प्रमुच्यते स एवमास्थाय शरीरमेकम् । मायामयं मोहयतीव सर्वं स प्रत्यहं कुरुते कर्मकाले ॥९॥
स एव कर्माणि करोति देवो ह्येको गणेशो बहुधा निविष्ट: । स पूजित: सन् सुमुखोऽभिभूत्वा दन्तीमुखोऽभीष्टमनन्तशक्ति : ॥१०॥
स वै बलं बलिनामग्रगण्य: पुण्य: शरण्य: सकलस्य जन्तो: । तमेकदन्तं गजवक्त्रमीशं विज्ञाय दु:खान्तमुपैति सद्य: ॥११॥
लम्बोदरोऽहं पुरुषोत्तमोऽहं विध्नान्तकोऽहं विजयात्मकोऽहम् । नागाननोऽहं नमतां सुसिद्ध: स्कन्दाग्रगण्यो निखिलोऽहमस्मि ॥१२॥
न मेऽन्तरायो न च कर्मलोपो न पुण्यपापे मम तन्मयस्य । एवं विदित्वा गणनाथतत्त्वं निरन्तरायं निजबोधबीजम् ॥१३॥
क्षेमड्करं सन्ततसौख्यहेतुं प्रयान्ति शुद्धं गणनाथतत्त्वम् । विद्यामिमां प्राप्त गौरी महेशादभीष्टसिद्धिं समवाप सद्य: । पूज्या परा सा च जजाप मन्त्रं शम्मुं पतिं प्राप्य मुद ह्यवाप ॥१४॥
य इमां हेरम्बोपनिषदमधीते स सर्वान् कामान् लभते । स सर्वपापैर्मुक्तो भवति । स सर्वैर्वेदैर्ज्ञातो भवति । स सर्वैर्देवै: पूजितो भवति । स सर्ववेदपारायणफलं लभते ।
स गणेशसायुज्यमवाप्नोति य एवं वेद ।
इत्युपनिषत् ॥
इति हेरम्बोपनिषत् समाप्ता ॥
ॐ स ह नाववत्विति शान्ति: ॥