संत चोखामेळा - करुणा

७६) जनक तूं माझा जननी जगाची । करूणा आमुची कां हो नये ॥१॥
कासया संसार लावियेला पाठीं । पडलीसे तुटी तुमची माझी ॥२॥
जन्म जरा मरण आम्हां सुख दु:ख । पाहासी कौतुक काय देवा ॥३॥
गहिंवरूनी चोखा उभा महाद्वारीं । विनवी जोडूनि करीं विठोबासी ॥४॥

७७) जन्मांची वेरझारी । तुम्हांविण कोण वारी । जाचलों संसारी । सोडवण करी देवराया ॥१॥
शरण शरण पंढरीराया । तुम्हां आलों यादवराया । निवारोनियां भया । मज तारा या सागरीं ॥२॥
तुम्हांविण माझें कोडें । कोण निवारी सांकडें । मी तों झालों असे वेडे । उपाय पुढें सुचेना ॥३॥
चोखा म्हणे दीनानाथा । आतां निवारीं हे भवव्यथा । म्हणोनी ठेवितसें माथा । चरणांवरी विठूच्या ॥४॥

७८) जयांचियासाठीं जातो वनाप्रती । ते तों सांगाती येती बळें ॥१॥
जयांचियासाठीं टाकिला संसार । ते तों बलवत्तर पाठीं येती ॥२॥
जयाचिया भेणें घेतिलें कपाट । तो तेणें वाट निरोधिली ॥३॥
जयाचिया भेणें त्यागियेलें जग । तो तेणें उद्योग लावियेला ॥४॥
चोखा म्हणे नको होऊं परदेशी । चिंतीं विठोबासी ह्रदयामाजी ॥५॥

७९) जिकडे पाहे तिकडे बांधलोंसे हरी । सुटायाचा करी बहु यत्न ॥१॥
परी तें वर्म मज न कळे कांहीं । अधिंकचि डोहीं बुडतसे ॥२॥
एका पुढें एक पडती आघात । सारितां न सरत काय करूं ॥३॥
चोखा म्हणे येथें न चलेंचि कांही । धांवे माझे आई विठाबाई ॥४॥

८०) तुमच्या चरणी जें कांही आहे । तें सुख पाहे मज द्यावें ॥१॥
सर्वांसी विश्रांति तेथें मन ठेवीं । तें सुख शांति देई मज देवा ॥२॥
सर्वांभूती दया संतांची ते सेवा । हेंचि देई देवा दुजें नको ॥३॥
चोखा म्हणे आणिक दुजें नको कांहीं । जीव तुझे पायीं देईन बळी ॥४॥

८१) तुम्हांसी शरण बहुत मागं आले । तयांचे साहिले अपराध ॥१॥
तैसा मी पामर यातिहीन देवा । माझा तो कुढावा करा तुम्ही ॥२॥
नाहीं अधिकार उच्छिष्टा वेगळा । म्हणवोनी कळवळा पाळा माझा ॥३॥
चोखा म्हणे मज कांहीं तें न कळे । नामाचिया बळें काळ कंठी ॥४॥

८२) तुम्हीं वाढविलें तुम्हीं पोसियेलें । तुम्हींच दाविलें जग मज ॥१॥
तुमचा प्रकार तुमचा तुम्ही जाणा । आमुचिया खुणा जाणों आम्हीं ॥२॥
तुम्हांसी तों भीड कासयाची देवा । हेचि केशवा सांगा मज ॥३॥
चोखा म्हणे काय बोलूं येयावरी । माझा तूं कैवारी देवराया ॥४॥

८३) देवा कां हें साकडें घातिलें । निवारा हें कोडें माझें तुम्ही ॥१॥
समर्थे आपुल्या नामासी पाहावें । मनीं उमजावें आपुलिया ॥२॥
यातिहीन आम्हां कोण अधिकार । अवघे दूरदूर करिताती ॥३॥
चोखा म्हणे ऐसा हीन नरदेह । पडिला संदेह काय करूं ॥४॥

८४) धरोनिया आशा टाकिलासे ठाव । अवघाचि वाव झाला दिसे ॥१॥
कवणासी सांकडें सांगूं पंढरीराया । कांहो न ये दया माझी तुम्हां ॥२॥
बाळकाचे परी लडिवाळपणें । तुमचें पोसणें मी तों देवा ॥३॥
चोखा म्हणे मज तुम्ही मोकलितां । काय आमुची कथा आतां चाले ॥४॥

८५) धरोनी विश्वास राहिलेसें द्वारीं । नाम श्रीहरी आठवीत ॥१॥
कळेल तैसें करा जी दातारा । तारा अथवा मारा पांडुरंगा ॥२॥
मी तंव धरणें घेवोनी बैसलों । आतां बोलों येयापरी ॥३॥
चोखा म्हणे माझा हाचि नेम आतां । तुम्ही कृपावंत सिद्धि न्यावा ॥४॥