का रे दाखवीसी पुन्हा तेच स्वप्न
कराया उद्विग्न चित्त माझे !
मृगजळाचे ते दावून आभास
का रे खोटी आस निर्मितोस ?
घेत न कधी जे वास्तवाचे रूप
वाटे न हुरूप त्याचेविशी
माझे सुखदुःख राहो ते माझेच
विश्व माझे हेच माझ्यापाशी
नाही मज आशा उद्याच्या जगाची
कालचीच ज्याची गती आज