भक्तवत्सलता - अभंग ७३ ते ७७

७३.
प्रेमभावें तुम्ही नाचा । रामरंगें रंगो वाचा ॥१॥
हेंचि मागों देवाजीला । आवडी शांती खरें बोला ॥२॥
जैसी माय तान्हर्‍यातें । खेळउनी चुंबी त्यातें ॥३॥
तेंवि तुम्ही संतजना । सर्वी धरावी भावना ॥४॥
हरि कोठवळा झाला । म्हणे जनी भक्तीं केला ॥५॥
७४.
अर्थ जे काढिती उपनिषदांमाजी । सांडोनियां गोड भाजी घेती माठ ॥१॥
भूगोलाचा स्वामी सुप्रसन्न झाला । त्यासी मागे गोळा भाजीचा तो ॥२॥
पुंडलिकें धन जोडिलें असतां । प्रार्थोनियां देतां न घेती हे ॥३॥
मग गडी हो पाहे देवचि येथोनी । जवळी होती जनी फावलें तिये ॥४॥
७५.
ऋषि म्हणती धर्मदेवा । आमचा आशिर्वाद ध्यावा ॥१॥
पांडवपालक गोविंद । तिहीं लोकीं गाजे ब्रिद ॥२॥
भक्तिभावें केला वश्य । हरि सांभाळी तयास ॥३॥
रात्नंदिवस तुम्हांपासीं । दुजा ठाव नाहीं त्यासी ॥४॥
देव द्रौपदीतें सांभाळी । उंभा पाठीसी वनमाळी ॥५॥
वनीं सांभाळी पांडवांसी । सुदर्शन त्याजपाशीं ॥६॥
हरिभक्तिं जाहला ऋणी । म्हणे नामयाची जनी ॥७॥
७६.
वेदांतीं हें बोलिले । सिद्धांतीं हें नेमियेले ॥१॥
लागा लागा भक्तिवाटा । धरा हेंचि नेमनिष्ठा ॥२॥
वेदबाम्हा तें कर्म । सांडीं न करीं अधर्म ॥३॥
तोचि एक होय ज्ञानी । देवनिष्ठ म्हणे जनी ॥४॥
७७.
जनींचें बोलणें वाची नित्य कोणी । तयाचे आंगणीं तिष्ठतसे ॥१॥
जनीचिया पदां आखंडित गाये । तयाचे मी पाये वंदी माथां ॥२॥
जनीचे आवडे जयासी वचन । तयासी नारायण कृपा करी ॥३॥
पांडुरंग म्हणे ऐक ज्ञानदेवा । ऐसा वर द्यावा जनीसाठीं ॥४॥