भक्तवत्सलता - अभंग ४१ ते ४५

४१.
दळण्याच्या मिषें । विठ्ठल सावकाशें ॥१॥
देहबुद्धीचें वैरण । द्वैत खंडारे निसून ॥२॥
एकलीच गातां । दुजा साद उम टतां ॥३॥
कोण तुझे बरोबरी । साद देतो निरंतरी ॥४॥
खूण कळली नामदेवा । विठ्ठल श्रोता जनीच्या भावा ॥५॥
४२.
मग हांसोनि सकळी । पाहूं देव कैसा बळी ॥१॥
आले नामदेवा घरीं । प्रेमें भुललासे हरीं ॥२॥
घाली जातिया बैरण । गाय आवडीचें गाण ॥३॥
पुढें देखे ज्ञानेश्वर । देव झालसे घाब्र ॥४॥
जनी म्हणे पंढरिनाथा । जाय राउळासी आंतां ॥५॥
४३.
निवृत्ति पुसत । कोठें होते पंढरिनाथ ॥१॥
खूण कळली हषिकेशी । सांगोंनको निवृत्तीसी ॥२॥
उत्तर दिलें ज्ञानदेवें । नवल केवढें सांगावें ॥३॥
शिव वंदी पायवणी । नौये योगियांचे ध्यानीं ॥४॥
द्वारीं उभे उभे ब्रम्हादिक । गुण गाती सकळिक ॥५॥
जनीसवें दळी देव । तिचा देखोनियां भाव ॥६॥
४४.
काकड आरती । करावया कमळापती ॥१॥
भक्त मिळाले सकळ । रितें देखिलें देउळ ॥२॥
ज्ञानेश्वर बोले । आतां देव कोठें गेले ॥३॥
ठावें जाहलें अंतरीं । देव दळी जनी घरीं ॥४॥
४५.
जाय जाय राउळासी । नको येऊं आम्हांपाशीं ॥१॥
जाऊं आम्ही बरोबर । झाळा तिचा हो चाकर ॥२॥
तिजसंगें काम करी । ऐसा जाणा देव हरी ॥३॥
चहू हातीं धुणें केलें । जनी म्हणें बरें झालें ॥४॥