ह्याळसेन कथा - अभंग ७६ ते १००

एक शत फणीयाचे । एक शत सहस्त्र लक्ष कोटीचे । जैसे डोंगर असीचे । उसळले गगनीं ॥७६॥
वायो भक्षिता न लागे वेळ । मुखें वमताती हळाहळ । तेणें जळताहे अंतराळ । अग्नि ज्वाळीं ॥७७॥
तंव द्रोणु आवेशला । बाणु गुणीं लविला । लविला । गरुडास्त्र जपिन्नला । मंत्रसिंधु ॥७८॥
गरुड चालिले अ-संख्यात । नखीं पक्षीं विदारीत । सर्पा वर्तलें झुंजात । तये वेळीं ॥७९॥
न लागतां अर्ध घडी । सर्प नेले तडातोडी । मग चालिले लक्ष कोडी । रणामाजी ॥८०॥
तंव ह्माळसेनें काय केलें । पर्वतास्त्र मोकलीलें । तेथें पर्वत चालिले । गगन मार्गें ॥८१॥
असो हें मज पाहतां । पूर्वी पंख होते पर्वता । ते चालले असंख्यात । धर्मकाजा ॥८२॥
तेणें गरुड रगडिले भारी । पाडिले रणा माझारी । मग कौरव सैन्यावरी । वर्षताती ॥८३॥
तंव कोपला द्रोण गुरु । तेणें गुणीं लविला शरु । तो बाणु आणि बारु । कृतांतु जैसा ॥८४॥
वज्र अस्त्र प्रजिलें । तेणें पर्वत कुट केलें । ठिकरीया करूनि सांडिलें । क्षणामाजी ॥८५॥
तंव तेणें म्हाळसेनें । इंद्रास्त्र सोडिलें त्राणें । वज्र गेलें पळोन । गगन- पंथें ॥८६॥
इंद्रास्त्र सत्राणें । विस्तारिलें सहस्त्र गुणें । तें करीतसे संहारणें । कौरवासी ॥८७॥
तें द्रोणें देखोन नयनीं । विष्णुशस्त्र लविलें गुणीं । तें नेलें पिटोनी । इंद्र शस्त्रातें ॥८८॥
मग चालले गजवदन । विकट शुंडा दंड दारुण । फरश घातें संहारून । वैरि-यासी ॥८९॥
तंव म्हाळसेन कोपोनी । गदास्त्र लविलें गुणीं । तेणें नेलें पिटोनि । विष्णुस्वरूपा ॥९०॥
तया गजाचा प्रतापू । वरी द्रोणा-चार्या़चा कोपू । तो धनुर्वाडियाचा बापू । काय करी ॥९१॥
सिंहास्त्र दारुण । बाण सोडिला शीत ओढून । गजासुरा नि:पातुन । क्षणामाजी ॥९२॥
तंव कोपला म्हाळसेनू । गुणीं लविला चामुंडा-बाणू । अठरा भुजा दारुणू । बाबरझोंटी ॥९३॥
मुख विकाळें ता-णीत । डोळे गरगरां भवंडित । कौरवा वर्तलें जुगांत । तयेवेळीं ॥९४॥
तंव द्रोण कोपला महावीरू । गुणीं लविला एक शरू । मै-राळ अस्त्र विक्राळू । गगनामाजी सोडिलें ॥९५॥
शस्त्रें शस्त्र विलया गेलें । तेजें तेज हारपलें । तंव ह्माळसेनें विंधिलें । सातें बाणें ॥९६॥
चारी चहूं वारुयासी । एकु भेदिलें सारथियासी । दोनी भेदिलें द्रोणासी । तयेवेळीं ॥९७॥
द्रोणु आला मूर्च्छागतू । म्हाळसेनें सां-डिला रथू । आला गदा भवंडितू । कर्णावरी ॥९८॥
गदाघातें रथु हाणितला । कर्णु दुसरिया रथावरी गेला । तोही रथु चूर्ण केला । भूमंडळीं ॥९९॥
कर्णु पळाला घायत्राणें । मग लक्षिला दु:शासनें । तोही गदाघातें हाणोन । लोळवीला ॥१००॥