श्रीविठ्ठलमाहात्म्य - अभंग ३६ ते ४०

३६.
परब्रह्म अविनाश आणि आनंदघन । त्याहूनि चरण गोड तुझे ॥१॥
तें जीवित्व न सोडीं अगा पंढरिनाथा । जाणसी तत्वता ह्लदय माझें ॥२॥
परात्पर ध्याइजे अपरांपर । त्याचेही जिव्हार पाय तुझे ॥३॥
सच्चिदानंदघन जेथें हरपलें मन । त्याहूनि चरण गोड तुझे ॥४॥
नामा ह्मणे तुझीं पाउलें सकुमार । तें माझें माहेर विटेवरी ॥५॥

३७.
अवताराची राशी तो हा उभा विटेवरी । शंख चक्र- गदापद्मसहित करीं ॥१॥
देखिला देखिला देवा आदिदेव बरवा । समाधान जीवा पाहतां वाटे गे माये ॥२॥
सगुण चतुर्भुज रूपडें तेज पुंजाळती । वंदी चरणरज नामा विनवी पुढती गे माय ॥३॥

३८.
शांति भीमातीरीं भक्ति पंढरपुरीं । प्रेम विटेवरी देखि-यलें ॥१॥
देखिलागे माय देखिलागे माय । देखिलागे मय पंधरीये ॥२॥
नामा रूपातीत नित्य सदोदित । जेथें विरे चित्त योगियांचे ॥३॥
दुरी ना जवळी त्रिपुटीं वेगळा । केशव भेटला नामा ह्मणे ॥४॥

३९.
योगियांचें ब्रह्म शून्य व्योमाकार । आमुचें साकार विटेवरी ॥१॥
दाटुंगें नागर कटीं ठेऊनि कर । सर्प्वस्वें उदार भक्ता-लागीं ॥२॥
ज्ञानीया सिद्धांतीं लक्षापरी नये । आमुची वाट पाहे अनाथाची ॥३॥
पुंडलिका भावा वोळले वोरसें । नेणों काय कैसें प्रेम त्याचें ॥४॥
जाप्यकाचें जाप्य नाम मंत्रमय । आमुचें भक्तीप्रिय संसारी कं ॥५॥
नाम ह्मणे जीवें करीन ओंवा-ळणी । झणीं चक्रपाणी दिठावसी ॥६॥

४०.
श्रीमुख साजिरें कुंडलें गोमटीं । तेथें माझी दृष्टी बैसलीसे ॥१॥
कटावरी कर समचरन साजिरे । देखावया झुरे माझें मन ॥२॥
माहेरीची आस दसर दिवाळी । बाहे ठेवी निढळी वाट पाहे ॥३॥
बंदिजन नामा उभा महाद्बारीं । कांर्ति चराचरीं वर्णितसे ॥४॥