श्रीविठ्ठलमाहात्म्य - अभंग २१ ते २५

२१.
अमराचें ठेवणें विश्वाचें जीवन । सौभाग्य लावण्य र-खुमाईचें ॥१॥
धन्य गौळियां जीणें कृष्ण बाळपण । यशोदा-नंदन क्रीडा करी ॥२॥
अंगें स्थूलपणें ब्रह्म खेळा येणें । लीला सा-भावणें रोमरंघ्रीं ॥३॥
विष्णुदास नामा दैवेंची लाहाणें । ज्या घरीं खेळनें परब्रह्म ॥४॥

२२.
धन्य गोकुळ महीतळीं मंडळ । सुखावलें ब्रह्म जेथें झालें सगुण ॥१॥
काय न कळे आवडी त्याचा भाव । सुख नेलें रे गोवळीं ह्मणती देव ॥२॥
आलें वैकुंठभुवनीं विकृति । ते हे पाहवी गौळियांची विश्रांति ॥३॥
योगियांचे ध्यानीं उगवलें । तया गौळि-यांचे अनुरागीं रंगलें ॥४॥
वेद श्रुतीसी पारू न कळे । कोण सुख सर्वांहूनि आगळें ॥५॥
नामया स्वामी आमुचें कुलदैवत । शरण जाऊनि गौळिया मागूं उच्चिष्ट ॥६॥

२३.
डोलत डोलत टकमक चाले । गोजिरीं पाउलें टाकू-नियां ॥१॥
पायीं रुणझुण वाजताती वाळे । गोपी पाहतां डोळे मन निवे ॥२॥
सांवलें सगुण मानस मोहन । गोपी रंजवण नामा ह्मणे ॥३॥

२४.
उपाधि निर्मळ शोभती चरण । नादबिंदु पूर्ण मध्य-भागीं ॥१॥
कदंबावरती चढे वनमाळी । शोभती निढळा ऊर्ध्वपुं‍ड्र ॥२॥
श्रवणीं कुंडलें शोभती नक्षत्र । श्रीमुख पवित्र दिसों येत ॥३॥
नामा ह्मणे मज ढापवेना डोळा । करुणा कल्लोळे देखोनियां ॥४॥

२५.
यमुने पाबळी देखियेली मूर्ती । तळपती दीप्ति तेजो-मय ॥१॥
सांवळें सुंदर ओंकार वर्तुळ । मध्यें घननीळ पाचारितो ॥२॥
सुरंग ओतिली प्रेमतनु छाया । तेणें तुझी माया काय बाणूं ॥३॥
नामा ह्मणे विठो चातुर्य करुणा । गुणागुणीं किरणा प्रभा भासे ॥४॥