श्रीनामदेव चरित्र - अभंग १ ते १०

१
सिंपियाचें कुळीं जन्म माझा जाला । परि हेतु गुंतला सदाशिवीं ॥१॥
रात्रिमाजीं सिवी दिवसामाजी सिवि । आराणूक जीवीं नोव्हे कदा ॥२॥
सुई आणि सुतळी कात्री गज दोरा । मांडिला पसारा सदाशिवीं ॥३॥
नामा म्हणे सिवीं विठोबाची अंगीं । म्हणोनियां जगीं धन्य जालों ॥४॥

२
कल्याणींचा सिंपी हरिभक्त गोमा । त्याची कांता उमा नरहरिभजनीं ॥१॥
सरिता सुकृताची त्या पोटीं उत्पन्न । जाली संबोधन गोणाबाई ॥२॥
गोणाई दामासेठी जालें पाणिग्रहण । संसारीं असोन नरसी गांवीं ॥३॥
गोत्र संज्ञा ऐका पूर्वजांची सहज । गाधिज भारद्वाज दोनीं कुळें ॥४॥
आऊबाई कन्या जाली गोणाईसी । पुढें देवा नवसी पुत्रासाठीं ॥५॥
नामा म्हणे होतें विठोबाचे मनीं । तेंचि नित्य जननी नवस करी ॥६॥

३
केशवा माधवा गोविंदा गोपाळा । जेवी तूं कृपाळा पांडुरंगा ॥१॥
अच्युता वामना दशरथनंदना । जेवी तूं गा कृष्णा पांडुरंगा ॥२॥
कृष्णा विष्णु हरि मधुसूदन मुरारी । जेवी तूं नरहरी पांडुरंगा ॥३॥
ऐसी ग्लानि करितां विठ्ठल पावला । नैवेद्य जेविला नामयाचा ॥४॥

४
जेऊनियां हातीं देवें दिधली वाटी । आला उठाउठी नामा घरा ॥१॥
गोणाई म्हणे रे ऐक नामदेवा । नैवेद्य आणावा माझे हातीं ॥२॥
तेव्हां नामदेवें हातीं दिधली वाटी । पाहूं गेली दृष्टी रिकामी ते ॥३॥
काय तुज घरीं उणें होतें अन्न । नैवेद्य आपण तेथें खावा ॥४॥
ते दोघे बोलतां दामासेठी आला । पुसे त्या दोघांलाअ काय गुह्य ॥५॥
देखियेलें नाहीं नाहीं ऐकियेलें । ऐसेंअ सांगितलें नामदेवें ॥६॥
दामासेठी म्हणे आतां असों द्यावें । सकाळीं पहावें प्रचीतीस ॥७॥
 
५
आम्ही हाटा जाऊं लवकरी येऊं । नैवेद्य पाठवूं नाम्या हातीं ॥१॥
दुसर्‍या दिवशीं नैवेद्य धाडिला । दामसेठी गेला त्याच्या मागें ॥२॥
जाऊनियां नामा उभा राहे सन्मुख । म्हणे विठोबास जेवी बापा ॥३॥
देव म्हणे नाम्या बैसावें दारांत । लवकरी जेवितों पाहे आतां ॥४॥
जेऊनियां देवें हातीं दिधली वाटी । तेव्हां दामसेठी काय बोले ॥५॥
बारा वर्षें तुज उपवासी मारिलें । आजि जेवविलें नामदेवें ॥६॥
देव म्हणे आतां ऐका दामसेठी । हे तों गुह्य गोष्टी बोलूं नका ॥७॥
आम्ही न बोलतां आम्ही न सांगतां । कळे अवचिता आपणांसी ॥८॥
करसी चोरी तूं गुप्त गोकुळांत । पृथ्वींत मात कोणी नेली ॥९॥
गोकुळींच्या गोष्टीं येथें बोलू नये । मौन पंढरिये धरिलें आहे ॥१०॥
मौन धरियेलें सांगसी आम्हासी । तरी कां जेवशी पांडुरंगा ॥११॥
काय तुझें घर पडियेलें ओस । चोख्यासंगें कैसा जेवलासी ॥१२॥
चोखियाचें अन्न मिष्टान्न भोजन । मिळाया कारण तेथें नाहीं ॥१३॥
राम अवतारी वान्नरगणें लंकेसी झोबणें सीतेसाठीं ॥१४॥
पाला खाऊनियां वाहिले पर्वत । बांधियेला सेतु सिंधूवरी ॥१५॥
कृष्णा अवतारीं गोपाळ साचारा । वळूं गायी फार देवासवें ॥१६॥
यमुनेचे तारीं खेळूं चेंडूफळी । आपण दिधली नाहीं डावि ॥१७॥
पसरितों पदर धरितों हनुवटी । अन्याय हा पोटीं घालीं नाम्या ॥१८॥
तेव्हां दामसेठी धरूनि हातासी । म्हणे नामयासी चाल घरा ॥१९॥
धन्य माझें भाग्य धन्य माझा वंश । परब्रह्म वेष प्रगटलें ॥२०॥
बौद्ध अवतारीं आम्हीं जालों संत । वर्णावया मात नामाअ म्हणे ॥२१॥

६
नामा सिंपे नामा सिंपे । रोप लाविलें केशवबापें ॥१॥
येक उगवली आरडी दरडी । येक वाळुनी जाली कोरडी ॥२॥
येक पुष्प फळासि आली । येक कळींच निर्फळ जाली ॥३॥
नामा पुष्प केशव द्वारीं । न माये आंत बाहेरी ॥४॥

७
लोखंडाचा विळा परिसासी लाविला । मागिलिया मोला मागूं नये ॥१॥
दासी होती परि रायासी रतली । मागील ते बोली बोलें नये ॥२॥
वेश्या होती तेचि पतिव्रता जाली । मागील ते बोली बोलीं नये ॥३॥
विष्णुदास नामा विठ्ठलीं रंगला । तो शिंपी वहिला म्हणों नये ॥४॥

८
कुश्चळ भूमीवरी उगवली तुळसी । अपवित्र तियेसी म्हणों नये ॥१॥
काकविष्टेमाजी जन्मे तो पिंपळ । तया अमंगळ म्हणों नये ॥२॥
दासीचिया पुत्रा राज्यपद आलें । उपमा मागील देऊं नये ॥३॥
नामा म्हणे तैसा जातीचा मी शिंपी । उपमा जातीची देऊं नये ॥४॥

९
माझें जन्मपत्र बाबाजी ब्राह्मणें । लिहिलें त्याची खूण सारू ऐका ॥१॥
अधिक ब्याण्णव गणित अकराशतें । उगवतां आदित्य रोहिणीसी ॥२॥
शुक्ल एकादशी कार्तिकी रविवार । प्रभव संवत्छर शालिवाहन शके ॥३॥
प्रसवली माताअ मज मळ्मूत्रीं । तेव्हां जिव्हेवरी लिहिलें देवें ॥४॥
शत कोटी अभंग करील प्रतिज्ञा । नाम मंत्र खुणा वाचुनी पाहे ॥५॥
ऐशीं वर्षें आयुष्य पत्रिका प्रमाण । नामसंकीर्तन नामया वृद्धी ॥६॥

१०
आम्हां कीर्तन कुळवाडी । आणिक नाहीं उदीम जोडी ॥१॥
वाचा पिकली पिकली । हरिनामाची वरो जाली ॥२॥
एकादशीचे दिवशीं । जाल्या कैवल्याच्या राशी ॥३॥
संत म्हणती नामयाला । हरिनामाचा सुकाळ जाला ॥४॥