नाममहिमा - अभंग १३१ ते १४०

१३१
मायेचा कळवळा मायाची जाणे । तैसें मी तान्हें माऊलिये ॥१॥
विठठल श्रीरंग डोळस प्रसन्न । नित्य अमृतघन वोळला सदा ॥२॥
जननी जनक तूंचि वो मुकुंद । नाम हें गोविंद शुद्धरसु ॥३॥
येई वो केशवे नित्य नामरुपें । मी तुज आलापें आळवित ॥४॥
माधवा श्रीधरा वेगीम येई त्वरें । मज वो नावरे प्रेमवेधु ॥५॥
नामा म्हणे तूं जीवन आमुचें । नित्य केशवाचें प्रेम मज ॥६॥

१३२
केशवासी पाहे केशवासी ध्याये । केशवासी गाये सर्वकाळ ॥१॥
केशव पैं हाचि वृत्तीसहित मन । केशववासी ध्यान सर्वकाळ ॥२॥
सबाह्यअंतरीं सांडिना कोणासी । जाणों अंतरासी साक्ष भूत ॥३॥
नामा म्हणे तुम्हीं केशव होऊनि । पंढरीं पाटणीं नांद बापा ॥४॥

१३३
वेदाचें महिमान जनीं जनार्दन । आणिक वचन तेथें नाहीं ॥१॥
भूतीं दया धरा भक्तिभाव करा । हरिहरां वेद सांगे ॥२॥
सर्व हेंचि सार ब्रह्ममय खरें । आणिक दुसरें न दिसे आम्हां ॥३॥
नामा म्हणे समर्थ वेद तो आमुचा । सांगे नित्य जपा रामकृष्ण ॥४॥

१३४
साधन साधितां होताती आपदा । म्हणोनि गोविंदा स्मरे कां रे ॥१॥
कृष्णकथा सार सांगे कां सधर । तुटेल येरझार जन्ममरणा ॥२॥
निष्फळ निखळ भावीं तूं सफळ । भजन केवळ सर्वांभूतीं ॥३॥
नामा म्हणे भक्ति होईल विरक्ति । तुटेल यातायाती जन्ममरण ॥४॥

१३५
भवसिंधुचा पार तरे तो पोहणार । बळिया परम धीर भजनशील ॥१॥
नामची सांगडी लावूनि कासे । दृढ प्रेमरस वोसंडती ॥२॥
सत्वाचा सुभट असंग एकट । वैराग्य उद्‌भट निर्वासन ॥३॥
कामक्रोध जेणें घातले तोडरीं । निर्दाळिले वैरी लोभदंभ ॥४॥
रजतमाचे जेणें तोडिले अंकुर । केला अहंकार देशधडी ॥५॥
नामा म्हणे जया नामी अनुसंधान । तोचि परम धन्य त्रिभुवनीं ॥६॥

१३६
भवसिंधुचा पार तरावयालागीं । साधन कलियुगीं आणिक नाहीं ॥१॥
अहनिंशीं नाम जपा श्रीरामाचें । सकळ धर्माचे मुगुटमणी ॥२॥
न चले वर्णाश्रम धर्म आचरण । न घडे व्रत दान तप कोणा ॥३॥
नव्हे तीर्थाटन पुराण श्रवण । नव्हे ब्रह्मज्ञान शास्त्रबोध ॥४॥
नव्हे ध्यान स्थिती भावेंविण वोजा । न घडे देवपूजा एकनिष्ठ ॥५॥
नामा म्हणे नाम राघोबाचें गातां । ब्रह्म सायोज्यता घर रिघे ॥६॥

१३७
तुटे मायाजाळ विघडे भवसिंधू । जरी लागे छंदू हरिनामाचा ॥१॥
येर कर्मधर्म करितां या कलीं । माजी कोण बळी तरला सांगा ॥२॥
न पढवे वेद नव्हे शास्त्रबोध । नामाचे प्रबंध पाठ करा ॥३॥
नव्हे अनुष्ठान न कळे ब्रह्मज्ञान । करावी सोपान कृष्णकथा ॥४॥
न साधे हा योग न करवे वैराग्य । साधा भक्ति भाग्य संतसंगें ॥५॥
नामा म्हणे साधन न लगे आणिक । दिधली मज भाक पांडुरंगें ॥६॥

१३८
पंढरीचा राजा उभा भक्तकाजा । उभारुनि भुजा वाट पाहे ॥१॥
घ्यारे नाम सुखें प्रेमें अलौकिक । साधनें आणिक करुं नका ॥२॥
मनाचेनि मनें ह्रदयीं मज धरा । वाचेनें उच्चारा नाम माझें ॥३॥
बोलोनियां ऐसा उभा भीमातीरीं । नामा निरंतरी चरनापाशीं ॥४॥

१३९
हरिहर ब्रह्मा इंद्रादिक देव । इच्छिताती सर्व पायधुळी ॥१॥
यांवरी गोपाळ आनंदें नाचती । भूषणें श्रीपती शोभायमान ॥२॥
पाहोनियां सुख आले सर्व देव । पंढरीचा राव पाहावया ॥३॥
नामा म्हणे मिषें गोपाळकाल्याचे । निरंतर वाचे घेत नाम ॥४॥

१४०
वदनीं तुझें नाम अमृत संजीवनी । असतां चक्रपाणि भय कवण ॥१॥
या जन्ममरणाची कायसी मग चिंता । तुझिया शरणागता पंढरीनाथा ॥२॥
ह्रदयीं तुझें रुप बिंबलें साचार । तेथें कवण पार संसाराचा ॥३॥
नामा म्हणे तुझें नाम वेळोवेळ । म्हणतां कळिकाळ पायां पडे ॥४॥