नाममहिमा - अभंग ७१ ते ८०

७१
नामाचा धारक विष्णुरुप देख । वैकुंठीचें सुख रुळे पायीं ॥१॥
निराकार देव आकारासी आला । भक्तीं पैं स्थापिला नामरुपा ॥२॥
नाममंत्र बीज जोंवरी नाहीं जया । तोंवरी केशवदया नाहीं प्राप्त ॥३॥
नामा म्हणे नाम केशव केवळ । जाणती प्रेमळ हरीभक्त ॥४॥

७२
सदा पैं परिपूर्ण जयाचें रुपडें । तेथेंचि माजीवडे मन करी ॥१॥
होईल उद्धार सुटेल संसार । सर्व मायापूर दुरी होय ॥२॥
कांठाळा कायेचा दुरावा मायेचा । हेंचि जप वाचा स्मरे नाम ॥३॥
नामा म्हणे करी सर्व हरी हरी । राम हें उत्तरीं वाखाणी पां ॥४॥

७३
रकार मकार बांधी कां रे तुळीं । तापत्रय होळी होऊनि जाय ॥१॥
गोविंद मुकुंद हरि परमानंद । कृष्ण केशव छंद नित्य वाचे ॥२॥
जपे जग्‌दबंधु हरिकथा छंदू । बिघडे भवबंधु येणें मात्रें ॥३॥
नामा म्हणे केशवा न करी निर्वाण । माझा अभिमान आहे त्यासी ॥४॥

७४
शंभु उपदेशी भवानीसी । रामनाम जपे मानसीं ॥१॥
दोन्हीं अक्षरें रसाळें । महा पातकां करी निराळें ॥२॥
वीजमंत्र राजनाम । फळ शतकोटी रामायण ॥३॥
नामा विनवितो रघुनंदना । विनती परिसा दशरथनंदना ॥४॥

७५
संसार पाल्हाळ सांगसी परिकर । नाम तें श्रीधर न म्हणसी ॥१॥
कैसें तुज उद्धरण होईल गव्हारा । भजन त्या हरीहरी करी वेगीं ॥२॥
योनी नानाविद्या पावसी आपदा । हाचि खेळ सदा स्मरतोसि ॥३॥
नामा म्हणे लटिकें प्रपंचासी मुके । राम हेंचि मुखें जप करी ॥४॥

७६
गाणें गाती रे सुगडें । तया हांसति दुधडें ॥१॥
नाम गोड नाम गोड । होय जन्माचा निवाड ॥२॥
हांसे त्यासी हांसूं द्यावें । गात आपण असावें ॥३॥
नामा म्हणे जे हांसती । त्यांचीं कुळें नरका जाती ॥४॥

७७
नाम एकचि तारक । रामनामें शुद्ध मुख ।
येणें उद्धरती तिन्ही लोक । कुळांसहित वैकुंठ ॥१॥
धन्य धन्य तें कुळ । रामनामें नित्य निर्मळ ।
जो उच्चारी सर्वकाळ । धन्य जन्म तयाचा ॥२॥
एक हरी एक तत्त्व । तेथें धनोनियां शुद्ध सत्त्व ।
नाना काय करिसी कवित्व । राम नाम उच्चारी ॥३॥
नामा जपे नाम मंत्र । हातीं न घे आणिक शस्त्र ।
रामकृष्ण हें वक्त्र । उच्चार इतुकेचि पुरे आम्हां ॥४॥

७८
न लगती कथा व्युत्पत्ति उलथा । वाउग्या चळथा ग्रंथाचिया ॥१॥
हरि हरि भजन जनीं जनार्दन । सर्वत्रीम समान भूतदया ॥२॥
भावेंचि भजावें हरीतें पूजावें । नित्य हें सेवावें रामनाम ॥३॥
नामा म्हणे गोड नको तें हे वाड । विठठलाचें वेड इतुकें पुरे ॥४॥

७९
मंत्राचा पैं मंत्र हरी हरी उच्चार । न लागे तो विचार करणें कांहीं ॥१॥
सुफळ नाम गाढें वाचेसि उच्चारुं । केशव हाचि करुं सर्वांभूतीं ॥२॥
नाहीं यासी पतन न होईल बंधन । नित्य हेंचि स्नान रामनामें ॥३॥
नामा म्हणे भाव सर्वांभूतीं करा । आणिक पसारा घालूं नका ॥४॥

८०
नाचताम उडतां रडताम पडतां । नाम्या अवचितां हातां आला ॥१॥
येतां जातां हरि हरि हरि वाटे । नाम तें चोखटें स्मरा मुखीं ॥२॥
हंसतां खेळताम घरीं दारीं पारीं । मुखीं हरि हरि म्हणे कां रे ॥३॥
खाताम जेवितां अन्नतृप्ति सारी । सांडी मांडी हरी सर्व काळ ॥४॥
नामा म्हणे नामीं आस्ति नास्ति ठसा । केशव हरि सन्मुख तुम्हां दिसे ॥५॥