नाममहिमा - अभंग ११ ते २०

(११)
भक्ति करुनियां कोण वायां गेला । सांगा हो विठ्ठला निवडुनि ॥१॥
द्वापाराचे अंती नामची सुकृत । अद्यापि निश्चित चालतसे ॥२॥
नाम ऐकतां तरती निर्धारीं । व्याख्यान श्रीधरी टीकाकार ॥३॥
नामा म्हणे राम व्यापीं त्रिभुवन । नाम तें निधान कलियुगीं ॥४॥

(१२)
देवाचें हें गुज सकळ मंत्रमय । जें कां नित्य ध्येय शंकराचें ॥१॥
तें हें रामनाम सेवितां सर्वभावेम । रामरुप व्हावें निश्चयेंसी ॥२॥
नष्ट अजामेळाचें पतितत्व गेलें । दिव्य देह जालें वालिमिकाचें ॥३॥
शरीरसंपत्ति बळीनें देऊनि सकळ । केला द्वारपाळ नारायण ॥४॥
कृष्णाविण दुजें नेणती कायावाचा । जाला पांडवांचा साहाकारी ॥५॥
नामा म्हणे केशव भावाचा लंपट । भक्ताशीं निकट रतलासे ॥६॥

(१३)
नामाचें सामर्थ्य नेणें वेदशास्त्र । शेषाचीं वक्त्रें मौनावलीं ॥१॥
गंगा गणपति चंद्र सूर्य श्रेष्ठ । शंकर वरिष्ठ मौनावले ॥२॥
भीष्म पराशर उद्धव अंगद । ब्रह्मा मुचकुंद मौनावले ॥३॥
नामा म्हणे येरे जाणे स्तुति । दाटोनि श्रीपती उभा केला ॥४॥

(१४)
करीं घेऊनि ब्रह्मविणा । नारद वोळगे नारायणा ॥१॥
हेंचि हेंचि तत्त्वसार । नाम म्हणे निरंतर ॥२॥
आपण शिव आणि शक्ति । रामनाम ते जपती ॥३॥
गात नाचत प्रल्हाद वीर । खांबी केलासे अवतार ॥४॥
कुंटिणी पक्षिया म्हणे रामा । तिसी नेलें निजधामा ॥५॥
अहल्येसी लागतां चरण । तिसीं आलें मनुष्यपण ॥६॥
अजामेळ पातकी अपार । नामें पावला पैलपार ॥७॥
गजेंद्रें केलेम स्मरण । त्याचें तोडिले बंधन ॥८॥
द्रौपदी स्मरे ह्रषिकेसी । वस्त्रें पुरविलीं तियेसी ॥९॥
परीक्षितासी घडलें स्मरण । त्यासी जाले सुलभ चरण ॥१०॥
नामा म्हणे निरंतरु । गगनीं अढळ केला धुरु ॥११॥

(१५)
अग्नी जाळी तरी न जळती पांडव । ह्रदयीं माधव म्हणोनियां ॥१॥
अग्नी जाळी तरी न जळती गोपाळ । ह्रदयीं देवकीबाळ म्हणोनियां ॥२॥
अग्नी जाळी तरी न जळे हनुमंत । ह्रदयीं सीताकांत म्हणोनियां ॥३॥
अग्नी जाळी तरी न जळे प्रल्हाद । ह्रदयीं गोविंद म्हणोनियां ॥४॥
अग्नी जाळी तरी न जळे पैं सीता । ह्रदयीं रघुनाथ म्हणोनियां ॥५॥
लंकेसी उरलें बिभीषणाचें घर । ह्रदयीं सीतावर धरिला म्हणोनिया ॥६॥
नामा म्हणे तुम्ही स्मरावें गोविंदा । चूके भवबाधा संसाराची ॥७॥

(१६)
नामाचा प्रताप जाणवेना कोणा । समुद्रीं पाषाण तारियले ॥१॥
आवडीनें कोणी चिंतितां उल्हास । काय तो तयास उपेक्षील ॥२॥
कुंटिणी ते नीच राव्यासाठीं नेली । वैकुंठीं ठेविली सन्निधची ॥३॥
अजामिळ खळ पुत्राचिया मिषें । उद्धरिलें त्यास दीनानाथें ॥४॥
नामा म्हणे ऐसें सांगों आतां किती । नामापाशीं मुक्ति उभी असे ॥५॥

(१७)
आणीक ही मंत्र मोक्षदानी खरे । अशौचाचा थार असूं नये ॥१॥
नाममंत्र कांहीं बाधेना कोणासी । जया अहर्निशीं रामकृष्ण ॥२॥
तपाची मांडणी आकाशाचें खेव । इंद्रियांची हांव राहे तरी ॥३॥
यज्ञ तो आचार धनाचें सांकडें । तरी जाण द्वाड स्वर्गमुख ॥४॥
नामा म्हणे नाम साधकाची माता । जैसें तैसें घेताम भक्ति जोडे ॥५॥

(१८)
नामचि तो जाणे आन कांहीं नेणें । संसार नामाविणें जाईजेना ॥१॥
नाम स्मरे त्यांसी संसारचि नाहीं । खुंटली ते पाही वेरझार ॥२॥
नामा म्हणे त्याचें जळो जालेंपण । आळसी वायांविण संसाराची ॥३॥
नामा म्हणे मज नामींच सौरसु । नाम स्मरे ह्रषिकेशु त्यासी पावे ॥४॥

(१९)
साराचेंहि सार भक्तीचें भांडार । नाम निरंतर गातां वाचे ॥१॥
कासया करावें आणिक साधन । नामविण क्षण जाऊं नेदी ॥२॥
दया शांति हेंचि पै भूषण । नामसंकीर्तन अहर्निशीं ॥३॥
नामा म्हणे जप अखंड नामाचा । काळ हा सुखाचा सदोदित ॥४॥

(२०)
दग्धही होतसे आलें जें आकारा । असोनि निर्धारा नाम नाहीं ॥१॥
नाम अनुभवे प्रपंचि हो ब्रह्म । जाहला सर्वोत्तम संत कृपें ॥२॥
म्हणोनियां संतां जाऊनि शरण । साधावें निधान नाम ब्रह्म ॥३॥
नामदेव म्हणे संताचिया कृपं । माजीं नाम सोपें नांदतसे ॥४॥