नाममहिमा - अभंग ९१ ते १००

९१
सदाशिवापुढें कोण अनुष्ठानी । अष्टांग लावूनि नमस्कारी ॥१॥
नाम यज्ञ जप ऋषीश्वर ध्याती । शीतळ ते होती काळकूट ॥२॥
सर्वांमाजीं श्रेष्ठ नाम कलियुगीं । रामकृष्ण जगीं नामनौका ॥३॥
नामा म्हणे नाम अखंडित स्मरा । पांडुरंग भजा वेगीं ॥४॥

९२
ब्रह्मांडनायक विश्वाचा गोसावी । तो केला पांडवी म्हणियारा ॥१॥
भावाचा लंपट भक्ताम पराधीन । सोडोनी अभिमान दास्य करी ॥२॥
भाजीचिया पाना संतोषला हरी । जयाचे उदरीं चौदा भुवनें ॥३॥
जनक श्रुतिदेवेम धरियेला करीं । दोघांचिये घरीम घेतो पूजा ॥४॥
पुंडलिकें वीट बैसावया नीट । तेथें भूवैकुंठ वसतें केलें ॥५॥
नामा म्हणे शरण रिघतां एक्याभावें । कैवल्य भोगावें नामामात्रें ॥६॥

९३
केशव कैवल्य कृपाळ । नारायणें उद्धरिला अजामेळ ।
माधव मनीं धरा निश्चळ । गोविंद गोपाळ गोकुळींचा ॥१॥
विष्णु विश्वाचा जिव्हाळा । मधुसूदन माउली सकळां ।
त्रिविक्रमें रक्षिलें गोवळा । वामनें पाताळीं बळी नेला ॥२॥
श्रीधरें धरा धरिली पृष्ठीं । ह्रषिकेश उभा भीवरेतटीं ।
पद्मनाभ पुंडलिकासाठी । दामोदरें गोष्टी पांडवांशीं ॥३॥
संकर्षणें अर्जुनासी संवाद केला । वासुदेवें अवचितां वाळी वधिला ।
प्रद्युम्न समुद्रावरी कोपला । अनिरुद्धे छेदिला सहस्त्रबाहो ॥४॥
पुरुषोत्तमें केला पुरुषार्थ । अधोक्षजें हिरण्यकश्यपा मारिली लाथ ।
नरहरि प्रल्हादा रक्षित । स्मरावा अच्युत स्वामी माझा ॥५॥
जनार्दनें रावणादि वधिले । उपेंद्रें अहिल्येसी उद्धरिलें ।
हरि हरि म्हणताम दोष जळाले । कृष्णें तारिलें गणिकेसी ॥६॥
या चोवीस नामांचें करितां स्मरण । जन्ममरणांचे होय दहन ।
विष्णुदास नामा करी चिंतन । चरण ध्यान मज देई ॥७॥

९४
येऊनि संसारा । हित वेगीं विचारा ॥१॥
स्मरा ह्रषिकेशी । तो नेईल परलोकासी ॥२॥
गणिका नाम उच्चारी वाचे । जन्ममरण चुकलें तिचें ॥३॥
अजामेळ पापराशी । नामें पावला मोक्षासी ॥४॥
दूध मागों गेलें लेकरुं । तया दिधला क्षीरसागरु ॥५॥
सापत्नी धुरु दवडिला । तो अढलपदीं बैसविला ॥६॥
गजेंद्र स्मरत तांतडी । त्याची चुकविलीं सांकडीं ॥७॥
नामा म्हणे नामबळें । उद्धरती कोटी कुळें ॥८॥

९५
हरीनाम गातां पवित्र । सेविती हरिहर ब्रह्मादिक ॥१॥
नाम तारी नाम साहाकारी । नामें उच्चारी रुपें तुझीं ॥२॥
ऐसीं अनंत नामें तुझीं न वर्णवती देवा । नामा म्हणे केशवा विनवितसे ॥३॥

९६
नाम घेताम भगवंताचें । पाश तुटती भवाचे ॥१॥
जे जे नामीं रत जाले । ते ते केशवीम तारिले ॥२॥
गणिका दुराचारी । नामें तारिली अहिल्या नारी ॥३॥
महापापी अजामेळ । तोही तारिला चांडाळ ॥४॥
नामें गजेंद्र तारिला । देवें मोक्षपदासी नेला ॥५॥
नाम घेतसे पांचाळी । उभा बाप वनमाळी ॥६॥
नामा सांगे भाविकंसी । नाम घ्यारे अहर्निशीं ॥७॥

९७
कुटिल कुबुद्धि कुपात्र कठोरी । अंगिकारी हरी अश्वत्थामा ॥१॥
अश्वत्थामा अंबऋषि दुर्योधन । शेवटीं अर्जुन हितकारी ॥२॥
मानी भावभक्ति आश्चर्य सकळ । शंकर शीतळ होय नामें ॥३॥
नामा म्हणे आधीं नाममंत्र धोका । नाहीं भय धोका किमपिही ॥४॥

९८
नामाचा प्रताप काय सांगू वाचे । अक्षय सुखाचें स्थान दावी ॥१॥
नामाविण कांहीं नाहीं नाहीं सार । साधावें सस्त्वर भले नोहे ॥२॥
अजामेळ पाहा आजन्म पातकीं । नामें गेला सेखीं वैकुंठासी ॥३॥
कुंटिणी जारिणी शुकामिसें गाय । वैकुंठासी जाय तत्क्षणीं ॥४॥
पाहा वाल्ह्या कोळी उफराट्या नामें । भविष्य संभ्रमें वाखाणिलेम ॥५॥
नामा म्हणे किती सांगावा निर्धार । साधन सोपारें नाम एक ॥६॥

९९
नाम न म्हणे आवडी । व्यर्थ वाचे बडबडी ॥१॥
जिव्हा नव्हे ती वाचक । भोगी आळसें नरक ॥२॥
करी आरालिया निंदा । परी न म्हणे गोविंदा ॥३॥
असत्या आवडी । सदा वाचेसी रोकडी ॥४॥
निंदेवांचूनि पातक । सत्या जाणा माझी भाक ॥५॥
गर्जे नामाचे पवाडे । पायां कळिकाळ पडे ॥६॥
निज सहज चैतन्य । नामा म्हणे नां जाण ॥७॥

१००
जयासी लागली रामनामाची गोडी । त्यानें केली प्रौढी परमार्थाची ॥१॥
कलिमाजीं नाम सुलभ सोपारें । यालागीं आदर नामीं धरा ॥२॥
आणिक साधनें आहेती उदंड । सेवितां वितंड कष्ट तेथें ॥३॥
सोवळें ओवळें उंच नीच वर्ण । नाहीं येथें गुणदोष कांहीं ॥४॥
नामा म्हणे सर्व सिद्धांताचा भाव । प्राणियांचें दैव कोण जाणे ॥५॥