नाममहिमा - अभंग १ ते १०

(१)
नामाचा महिमा नेणेची पैं ब्रह्मा । म्हणोनियां कर्मा अनुसरला ॥१॥
नाम हेंचि कर्म नाम हेंचि धर्म । केशव हेंचि वर्म सांगितलें ॥२॥
नाम सुद्ध स्नान नाम शुद्ध संध्या । नामाविणें वेद आणिक नाहीं ॥३॥
करितां आचमन केशव नारायण । करिती उच्चारण आधीं हेंचि ॥४॥
लग्नाचिये काळीं म्हणती सावधान । लक्ष्मीनारायण चिंतन करा ॥५॥
देहाचिये अंती प्रायश्चित्त देती । शेवटीं वदविती रामनाम ॥६॥
ऐसिया नामापरतें नाहीं सार । गिरिजेसी शंकर उपदेशी ॥७॥
करिती पितृश्राद्ध कर्म आचरती । शेवटीं म्हणती एको विष्णु ॥८॥
नामें होय गति नामें होय मुक्ति । नामयाचे चित्तीं रामनाम ॥९॥

(२)
म्हणतां वाचे वंदी तया यम । काळादिकांसम तुज एका ॥१॥
ऋद्धि सिद्धि दासी अंगण झाडिती । उच्छिष्टें काढिती मुक्ति चारी ॥२॥
चारी वेद भाट होऊनि गर्जती । सनकादिक गाती कीर्ति तुझी ॥३॥
सुरवरांचे भार अंगणीं लोळती । चरणरज क्षितिं शिव वंदी ॥४॥
नामा म्हणे देव ऐसा हो कृपाळू । करी तो सांभाळू अनाथांचा ॥५॥

(३)
नामें सदा शुद्धि प्राणिया होतसे । नामापाशीं असे भुक्तिमुक्ति ॥१॥
नामा ऐसें सोपें नाहीं त्रिभुवनीं । नाम संजीवनी साधकांसी ॥२॥
नामें भक्ति जोडे नामें कीर्ति वाढे । नामें सदा चढे मोक्ष हातां ॥३॥
यज्ञ दान तप नामें आली हातां । नामें सर्व सत्ता प्राप्त होय ॥४॥
नामा म्हणे सदा नाम ज्याचे मुखीं । नाहीं याच्या तुकीं दुजा कोणी ॥५॥

(४)
नामें तो सरता नामें तो परता । नामें पंढरिनाथा भेटविलें ॥१॥
नाम हेंचि तारी नाम भवसागरीं । उतरीं पैलतिरीं नाम तुझें ॥२॥
नाम तें अंजन नामें बोधे मन । नामेंचि निधान चांगया जाला ॥३॥
मार्गीं जातां तुम्ही उर्गेचि नसावें । वाचेसि म्हणावें रामकृष्ण ॥४॥
रामकृष्ण हरी मुकुंदमुरारी । केशव नरहरी नारायण ॥५॥
ऐसा हा सतत आठव नामाचा । नामा म्हणे कैचा दोष तया ॥६॥

(५)
चिंतातुर देहीं न साहे काजळी । नामाची पाजळी उभय दिवीं ॥१॥
प्रकाश पडेल ब्रह्म हें दिसेल । वैकुंठ जोखेल भजनभक्तीं ॥२॥
नाहीं यातीवर्ण नाहीं हें वेदोक्त । नार्मेचि संतृप्ति होती जीवा ॥३॥
नामा म्हणे हेंचि बीजसार । तुटेल येरझार भवबंधाची ॥४॥

(६)
गोक्षीर लाविलें अंधळिया मुखीं । तेथील पारखी जिव्हा जाणे ॥१॥
तैसे देवा तुझें नाम निरंतर । जिव्हेसी पाझर अमृताचे ॥२॥
सोलूनियां केळें साखरें घोळिलें । अंधारीम खादलें तरी गोड ॥३॥
द्राक्षफळां घड सेवितां चोखड । तयाहूनि गोड नाम तुझें ॥४॥
आळूनियां क्षीर तुपाचिये आळे । कालविलें गुळें गोड जैसें ॥५॥
जाणोनियां नामा करी विनवणी । अमृताची खाणी नाम तुझें ॥६॥

(७)
नामचि हें आहे पंचतत्त्वा ठाव । नाहीं दुजा भाव देखावया ॥१॥
देखणारा जाहाल कर्पुराची वाती । नामाग्निं विश्रांती ठाई जाहाली ॥२॥
द्वैताद्वैत तेथें नेणे जाणपण । गेलें हरपोन नामें सर्व ॥३॥
नामदेव म्हणे अनाम तें नाम । नाना नामभ्रम तेथें दुजा ॥४॥

(८)
हडबडलीं पातकें । घेताम रामनाम एक ॥१॥
राम म्हणतां तत्क्षणीं । चित्रगुप्तें सांडिली लेखणी ॥२॥
घेऊनि पूजेचा संभार । ब्रह्मा येतसे समोर ॥३॥
नामाम म्हणे जरी हें लटकें । तरी हें भंगो मस्तक ॥४॥

(९)
असत्याचें मूळ बैसलें ये वाचे । तें न फिटती साचे तीर्थोदकें ॥१॥
हरीनामामृत प्रक्षाळी जिव्हेतें । पाणिये बहुतें काय करिती ॥२॥
गंगासागरादी तीर्थे कोडीवरी । हरिनामाची सरी न पवती ॥३॥
हरिनाम गंगे सुस्नात पै जाला । नाम्या जवळी आला केशिराज ॥४॥

(१०)
वैष्णव तो बळी । सदाशिव चंद्रमौळी ॥१॥
त्याचा भक्त तो रावण । मारुनि छेदिला अभिमान ॥२॥
आणिक तो बाणासूर । छेदिला शिवासमोर ॥३॥
अनिरुद्धा समयीं ख्याती । केली तयाची फजिती ॥४॥
भस्मासुर भस्म जाला । जाळुनियां भस्म केला ॥५॥
मारुनियां मुक्त केलें । परि ते भक्त नाहीं जाले ॥६॥
नामा म्हणे देवाधिदेव । भजावया पंढरीराव ॥७॥