श्रीगणेशाय नमः ॥
कृष्णास्वातीचा जलधर ॥ भक्तशिंपीस मौक्तिककर ॥ दुर्जनसर्पिणीस विखकर ॥ उपाधिगुणेंचि विषम हो ॥१॥
स्कंद म्हणतसे मुनिवरांसी ॥ पूर्वाध्यायी कंकमुनीसी ॥ आले पहाया सकळ ऋषी ॥ ऐसे तुम्हांसि कथियेले ॥२॥
देखोनि म्हणती ते तयाला ॥ परोपकारार्थ तू तपाला ॥ करोनि घेतलेसि बा वराला ॥ कृष्णवेणीपासुनी ॥३॥
तू आहेसी ब्रह्मचारी ॥ तरी आता लग्नासि करी ॥ नंतर उग्र तप आचरी ॥ कृष्णा संतुष्ट होईल ॥४॥
होता संतुष्ट जगदंबिका ॥ मिळेल ते ते इच्छिसी जे का ॥ ऐसे सांगता तया कंका ॥ म्हणे काय तो ऋषींसी ॥५॥
अहो माता जगाची ती ॥ नसे मुनी हो मज माहिती ॥ जरी करोनि कृपादृष्टी ॥ दावाल तरी मग बरे ॥६॥
ऐसी ऐकोनि कंकवाणी ॥ करोनि विचारा एकमेकांनी ॥ याज्ञवल्क्या म्हणती मुनी ॥ दाविजे तूचि इयासी ॥७॥
यापरी परिसोनि याज्ञवल्क्य ॥ गंगासंगमी ध्यानस्थ होय ॥ नमन तियेसी भक्त माय ॥ दैत्यनाशक जी असे ॥८॥
ब्रह्मादि वंदिती जियेचे पदा ॥ मायावती इष्टवरदा ॥ शंख कमल परिघ गदा ॥ हाती जियेचे शोभती ॥९॥
बाण भृशुंडी शूल चक्रा ॥ धनुष्य मस्तक खड्‌गा करा ॥ सांख्यज्ञवर्या द्विपंचवक्रा ॥ कालहरा असे जी ॥१०॥
तपोमया जी त्रिदशैकनयना ॥ महामाया प्रियदर्शना ॥ महाकाली त्रिगुणवर्णा ॥ स्तविता तियेसी अवतरे ॥११॥
प्रेमे तदा याज्ञवल्क्य ॥ धरी तियेचे घट्ट पाय ॥ देवी म्हणे बा वरं वरय ॥ काय इच्छिसी मानसी ॥१२॥
ऐसी ऐकोनि गोड वाणी ॥ संतोषोनि म्हणे मुनी ॥ हे भक्तवरदायिनी ॥ त्रयीमये अंबिके ॥१३॥
राहोनि कृष्णातटी तुवा ॥ भक्तमनोरथ पूरवावा ॥ याही कंकासि भोग आघवा ॥ द्यावा मोक्षही दयेने ॥१४॥
तथास्तु म्हणोनि महाकाली ॥ कृष्णातटी मग राहिली ॥ याज्ञवल्क्य जोडोनि अंजुळी ॥ म्हणे तियेसी पुनरपि ॥१५॥
अहो माते ही तमोमूर्ती ॥ देखोनिया जन भय पावती ॥ म्हणोनि सौम्य रूपाप्रती ॥ धरी भक्तवत्सले ॥१६॥
यापरी परिसोनि मुनिबोल ॥ देवी जाहली शीघ्र कोमल ॥ वाटे प्रत्यक्ष दया केवळ ॥ आली असे ये स्थळी ॥१७॥
झळके मुक्ताहार कंठी ॥ सूत्र विराजे जिचे कटी ॥ तेजे गमे सूर्यकोटी ॥ प्रगट जाहली काय हे ॥१८॥
चतुर्भुजा कात्यायनी ॥ देवी महिषासुरमर्दिनी ॥ विराजिती चौसष्ट योगिनी ॥ पद्मासनी बैसली ॥१९॥
नमन करितो तदा तीते ॥ देवि गरुडारूढे नमस्ते ॥ देवि वृषभारूढे नमस्ते ॥ नमस्ते हंसवाहिनी ॥२०॥
ब्रह्मरूपिणी त्राहि त्राहि ॥ कल्याणी मां पाहि पाहि ॥ कृष्णातटी हो सदा राही ॥ विनंती ही आमुची ॥२१॥
ऐकोनि यापरी जगदंबिका ॥ म्हणे स्तोत्रासी या जे का ॥ पढती स्तविती भाव निका ॥ पदी माझिया ठेवुनी ॥२२॥
तयांचे दुःख नष्ट होय ॥ आयुष्य आरोग्य आणि द्रव्य ॥ लाधेल यापरी कार्तिकेय ॥ मुनिवर्यसंघा म्हणतसे ॥२३॥
भौमवारी अष्टमीसी ॥ शुक्रवारी चतुर्दशीसी ॥ नवमी आणि पौर्णिमेसी ॥ घेता दर्शन सकलद ॥२४॥
ऐसे बोलोनि कृष्णातटी ॥ राहे शिवाची ती गोरटी ॥ होता जियेची कृपादृष्टी ॥ भुक्तिमुक्ति मिळतसे ॥२५॥
कंकही भृगुकन्येला ॥ भार्या करोनि सुत लाधला ॥ भोगी ऐश्वर्य इंद्रादिकाला ॥ दुर्लभ देवीकृपेने ॥२६॥
याज्ञवल्क्यादि सकल मुनी ॥ जगदंबिकेची पूजा करोनी ॥ कवण ठायासि गेले तेथुनी ॥ उत्तराध्यायी वर्णिले ॥२७॥
कृष्णकथा इक्षुदंड ॥ चाखोनि पाहता रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ सत्तेचाळिसावा अध्याय हा ॥२८॥
इति स्कंदपुराणे श्रीकृष्णामाहात्म्ये कंककथावर्णनं नाम सप्तचत्वारिंशोऽध्यायः ॥४७॥