विश्वामित्रें तत्क्षणीं । सिद्ध आश्रमा येउनी ॥१॥
बैसे येउनी आश्रमासी । करी मातंग यागासी ॥२॥
सहस्त्र अवदान आहुती । होतां प्रगटली शक्ति ॥३॥
विश्वामित्रें तयेवेळे । देवी वरदानाचे बळें ॥४॥
व्याघ्र हिंडती रानें रानें । बंद केलें येणें जाणें ॥५॥
कृषा न जाती कृषिक । तीर्थयात्रेसी पांथिक ॥६॥
धेनु न जाती वनासी । वाट नाहीं वेव्हारासी ॥७॥
प्रजा जाऊन राजसभे । हात जोडोनियां उभे ॥८॥
ऐसी प्रजेची हे वाणी । राजा विचारितो मनीं ॥९॥
गुरुवचन धरितां चित्तीं । माझी होईल अपकीर्ति ॥१०॥
राव निघाला स्वारीसी । म्हणे नामयाची दासी ॥११॥