ऋषि अंगणीं कामिनी । लोळती येउनी दोघीजणी ॥१॥
तुम्हा दिला कोणें त्रास । त्याचा करीन मी ग्रास ॥२॥
आम्ही बोलिलों रायासी । घेत नाहीं उचितासी ॥३॥
ऐसें बोलतां वचन । राव कोपला दारुण ॥४॥
केलें प्रधानें ताडण । बाहेर घातलें मारुन ॥५॥
त्यांच्या परिसोनी बोला । विश्वामित्र कोपें आला ॥६॥
म्हणे रायासी अधमा । माझी प्रताप महिमा ॥७॥
वसिष्‍ठाच्या पडिभारें । मातलासी द्रव्यें थोरें ॥८॥
निर्वैर श्वापदांसी । कांरे मारिलें तयासी ॥९॥
वधूनियां शेवटीं त्यासी । मारियेल्या तापस दासी ॥१०॥
पुढें रसाळ आहे कथा । निद्रा लागेल नृपनाथा ॥११॥
स्वप्नीं मागेल दानासी । म्हणे नामयाची दासी ॥१२॥