वेष धरोनी ब्राम्हण । तिसी करी संभाषण ॥१॥
खेद न करीं मानसीं । काय करणें होणारासी ॥२॥
वेगीं संस्कारीं याला । दिवसा मागतीं जा कामाला ॥३॥
घेऊनियां प्रेतासी । वेगीं चेतवी अग्नीसी ॥४॥
ज्वाळा अवलोकितां नयनीं । राव आला तत्‌क्षणीं ॥५॥
म्हणे कोण गे तूं येथें । येरी म्हणे तुमचा सुत ॥६॥
कैचा सुत कैसा काय । आमचा हक कोठें आहे ॥७॥
करुणा ग्लानी करी त्याची । म्हणे गोष्‍ट हे तों कैंची ॥८॥
बरेपणें जांई आतां । दंड बैसतलि माथां ॥९॥
घेंई प्रेत ओसंगळी । वेगें प्रवेशे देउळीं ॥१०॥
आडवें प्रेत झोपीं जाय । ऋषि धांवे लवलाहे ॥११॥
उदर चिरोनियां नखीं । मांस कवळें घाली मुखीं ॥१२॥
येऊनियां नगरनारी । जनी म्हणे शंख करी ॥१३॥