विश्वामित्र द्विजचिन्ह । स्वप्नीं प्रगटे आपण ॥१॥
देखोनियां द्विजवरातें । नमियेलें जोडुनी हातें ॥२॥
राव बोले उदारपणीं । काय इच्छा आहे मनीं ॥३॥
दयावंत धर्ममूर्ती । तुझी तिहीं लोकीं कीर्ती ॥४॥
अंकुश कडिया लेखणी । राया वोपी माझ्या पाणी ॥५॥
उदारपणें देसी जरी । उदक घालीं माझे करीं ॥६॥
कृपा करुनी आम्हांवरी । आलें पाहिजे नगरीं ॥७॥
येथें संकल्पावांचून । नाहीं होत माझें येण ॥८॥
रायें घेऊन जीवन । ऋषिहस्तकीं घालून ॥९॥
एक नवल देखे दृष्‍टी । काळपुरुष उभा पाठीं ॥१०॥
लोहदंड घेउनी करी । घालुं पाहे त्याचे शिरीं ॥११॥
तेणें झाला भयाभीत । राव स्वप्नांत बरळत ॥१२॥
राव बैसला उठोन । करी देवाचें स्मरण ॥१३॥
तारामती पुसे राया । कांहो बरळलां स्वामिया ॥१४॥
राज्यदान सुकृतकोटी । एक काळपुरुष पाठीं ॥१५॥
लोहदंड घेऊन करीं । घालूं पाहे माझे शिरीं ॥१६॥
येरु म्हणे या जीवनीं । करा स्नानातें जाउनी ॥१७॥
अग्निमुखीं द्यावें दान । स्वप्नदोष नासती जाण ॥१८॥
म्हणे प्रधान महाराजा । दान करा कांहीं द्विजा ॥१९॥
ऐसें बोलतां वचन । आला विश्वामित्र जाण ॥२०॥
राजा बोले कर जोडून । शयनीं देखियेलें स्वप्न ॥२१॥
ह्याच स्वरुपा प्रमाण । ऐसा देखिला ब्राम्हण ॥२२॥
सिंहासन समेदिनी । राया देगा मजलागोनी ॥२३॥
आतां मागें दक्षणेसी । म्हणे नामयाची दासी ॥२४॥