त्वेषानें घनघोर घर्घररवें गर्जे महासागर,
संदिग्ध ध्वनि दुमदुमे, नगर हें टाकी दणाणोनिया,
जाई दूर दिगंतरा पवनिं हा आरूढ होवोनिया,
वेंची सागर सर्वही बळ कसा फेसाळला हा वर !
याच हा वरचाच गे ध्वनि, परी, हाले जरी अंतर
दावूं केवि शके अगाध ह्रदयीं जें चाललें याचिया ?
ताना या भरल्या कशा तरि सखे, वेड्या तशा वांकड्या
गेहीं या घुमती सदा जरि सखे, संदिग्ध या बेसुर.
जाया दूर दिगंतरा बळ न यां, हा भेद आहे परी,
वेंचीं मी बळ सर्वही, ह्रदय हें न्हाई द्रवानें किती !
हा सारा वरचाच गे ध्वनि, परी हाले जरी अंतरीं
दावूं प्रेम कसें तुझ्याविषयिं जें संदिग्ध या दाविती !
ताना या जरि पवल्या जनन गे प्रेमीं तुझ्याची तरी
घे घे अर्पितसें तुलाच म्हणुनी वारू, प्रिये पार्वती !